Όσες γυναίκες φίλησα
τις ερωτεύτηκα για ένα ψέμα
κι απ’ τον χορό τους έμαθα
τη νύχτα να αγαπάω
να κάθομαι στην θάλασσα και να μετράω
φώτα που φεύγουνε μακριά
και φώτα που επιστρέφουν
Τώρα που οι αγάπες μου γυμνές
στα σύννεφα κρυώνουν
και τα φιλιά ξεράθηκαν στα χείλη
αστέρια πέφτουνε βροχή
σπάνε τα μάτια μου καμιά φορά
να μην χαθούν στην λήθη
Κοιτάζω τα ταξίδια μου στους τοίχους
ονόματα πνιγμένα στο αλκοόλ με χαιρετάνε
φοράνε μάσκες, κρατούν λουλούδια με χτυπάνε
είναι παράξενη καμιά φορά η νύχτα
Tώρα που απαγορεύεται ο δρόμος
παραμονεύουν ξωτικά σε κάθε τοίχο
ποτέ δεν είμαι μόνος
φώτα που φεύγουνε μακριά
φώτα που επιστρέφουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου