Τα μάτια ενός αόρατου ανθρώπου
Ποιος θα περάσει την αγάπη απ’ την πόρτα
ποιος θα μου φέρει τον ήλιο με φιλί
αστυνόμοι μαζεύουν μοναξιά σαν τα χόρτα
πέρα απ’ τον φόβο υπάρχει και ζωή
Μη λες πως φοβάσαι τις ερωτήσεις
μη λες θα με δεις ξανά στον υπολογιστή
το σώμα κοιμάται μπροστά στην οθόνη
σε λίγο μαζί και η ψυχή
Σας βλέπω τόσα χρόνια μα δεν με βλέπετε
γιατί ζητάω για τα λάθη σας συγνώμη
όμορφα όνειρα στο κρύο καίγονται
μόλις μιλήσουν για τον έρωτα οι νόμοι
Μιλάει για μένα η βροχή: Απόψε όλα άλλαχτα
κλείσε μια νύχτα τον υπολογιστή
η φυλακή της ψυχής σου το ξέρεις ανοίγει
μόλις τα μάτια μιλήσουν με φωνή
Έλα απόψε στης αγάπης τον δρόμο
να παρατήσεις τον φόβο σου στο πάτωμα γυμνή
αστυνόμοι μαζεύουν μοναξιά σαν τα χόρτα
τα μάτια ενός αόρατου ανθρώπου είναι εκεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου