Ατομικός φάκελος
Λίγο ψυχή, λίγο φωνή
Λίγο αέρας για να χάνεται ο ήχος
Κάποιος θεός που ξαγρυπνά
Μιλάει για φως σε γκρίζους τοίχους
Αράχνες, σκόνη και χαρτιά
Από το πάτωμα μαζεύω το φεγγάρι
Πως έγινε έτσι η ζωή
Να φυλακίζει την αγάπη
Στις στάχτες ψάχνω να με βρω
Μέσα στα φύλλα του βαρδάρη στην πλατεία
Στη θάλασσα παίζω κρυφτό
Και τα καλάμια μου πετάω με μανία
Τον άνεμο παρακαλώ
Όταν θα αδειάσει από κορμιά η παραλία
Να μείνει ακίνητος καιρό
Να αγκαλιάσω τη «γαλάζια» με ησυχία
Λίγο ψυχή, λίγο φωνή
Λίγο αγάπη να μη χάνεται ο ύπνος
Έτσι η ζωή απλά περνά στο λίγο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου