Το άγριο της αγάπης νησί
Κυνηγάω το δρόμο μα ο δρόμος ξεφεύγει
Σε πόλεις γυρνάω ρωτάω η αγάπη που μένει
Μου δείχνουν το χώμα, μου κρύβουν το δάσος, τη θάλασσα σβήνουν
Κουρασμένοι θεοί ένα μύθο μου δίνουν
Βλέπω στα φώτα την αγάπη που φεύγει
Μεθυσμένες γυναίκες ρωτάω η αγάπη που πάει
Τα αστέρια μου δείχνουν γελάνε και πίνουν
Μου χαρίζουν φιλιά μια κρύα αγκαλιά
Μα ακόμα ρωτάω η αγάπη που μένει
Τι είναι το φως της ψυχής και πως
μπαίνει
Μα ακόμα ρωτάω η αγάπη που μένει
Έλα εδώ αν το ξέρεις εσύ το άγριο της αγάπης νησί
Κυνηγώ το φεγγάρι μα αυτό μου ξεφεύγει
Πέτρες πετάω τα φτερά μου κοιτάζω κομμένα
Μα θα ’ρθει η στιγμή να πετάξω
Αρκεί να μπορέσω να φτάσω στο άγριο της αγάπης νησί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου