Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017

Οι ανάσες εραστών-Σάκης Αθανασιάδης



Οι ανάσες εραστών

Μπροστά εγώ πίσω η βροχή
Κι ανάμεσα μια έρημος πατρίδα
Κράτα καλά  τρέχω πολύ
Μη πέσουμε στου δήθεν την παγίδα

Πως να διαβάζω τα σημάδια του καπνού
Τα μονοπάτια  μου γεμίσανε αλάτια
Με χνώτα ενός μικρού αστού θεού
Και με προφήτες που έχουν σκόνη για τα μάτια

Τραβάω απ’ την πρίζα το καλώδιο
Σβήνω απ’ τον πίνακα τα λόγια των σοφών
Τόσοι πολλοί να μουρμουρίζουν λόγια ίδια
Φωτοτυπίες μες τη λάσπη των καιρών

Τραβάω απ’ την πρίζα το καλώδιο
Μες το σκοτάδι μου ο κόσμος των γυμνών
Κανένας δεν ακούγεται να λέει λόγια ίδια
Φτιάχνω τον κόσμο με ανάσες εραστών

Με σκόνη λες καταδικάζει
Ο χρόνος το άχρηστο παρόν
Και εμένα τρώει  το μαράζι
Στη σκόνη του να είμαι απών
Σάκης Αθανασιάδης

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

Αυτή η νύχτα μιλάει μόνο για σένα-Σάκης Αθανασιάδης



                                    
Αυτή η νύχτα μιλάει μόνο για σένα

Όταν δεν είσαι εδώ είμαι μια θάλασσα  
Όταν δεν είσαι εδώ είμαι μια πέτρα στη βροχή
Τίποτα δεν μπορώ να δω μέσα στο φως
Γιατί φοβάμαι πως, τίποτα δεν υπάρχει

Όταν δεν είσαι εδώ είμαι καθρέπτης
Χαμένος παίχτης σε φιλικό
Χωρίς εσένα κομμάτια οι λέξεις
Αυτή η άνοιξη πολύ μεγάλο ψέμα

Πόσα αστέρια απόψε να μετρήσω
Να ξέρεις πως για σένα ξενυχτάω
Σκαλίζω ένα στίχο να σε ντύσω
Μα όταν είσαι μακριά δεν σε αγαπάω

Πως με κοιτάζει απόψε το φεγγάρι
Σαν τον χαφιέ με καταγράφει βήμα-βήμα
Που να κρυφτώ αυτό το φως του μη με πάρει
Αυτή η νύχτα μου μιλάει μόνο για σένα
Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017

Αστυνόμοι μοναξιάς-Σάκης Αθανασιάδης



Αστυνόμοι μοναξιάς

Καπνίζει η ψυχή για μια καλημέρα
Για ένα αθώο φιλί
Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο
Με κοιτάζουν σαστισμένοι βουβοί

Μυρίζει ο άνεμος θυμό πιο πέρα
Κάπου κοντά πονάει η γη
Τα τόσα χρόνια σιωπής στα πάντα
Έχουν φέρει οργή

Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο άδεια μαγαζιά
Τον έρωτα δικάζουν μόνο σπάνε τη καρδιά
Πάλι σε έρημο θα φτάσω να διψώ ξανά
Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο και η ζωή περνά

Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο η σιωπή βοά
Ότι πια δεν το πληρώνω μίσος με κερνά
Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο όλα παν’ καλά

Βουλιάζω στο μυαλό μου μια άχαρη μέρα
Πριν δω ένα αστέρι μικρό
Ακούω τους ήχους του δρόμου
Το σώμα της πόλης κοιτώ

Ποτίζω με νερό το χώμα
Φυτρώνει η ζωή
Αυτό το μάταιο για σένα ταξίδι
Είναι για μένα μια ανάσα μικρή
Σάκης Αθανασιάδης 

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2017

Είμαι αυτό που θέλουν οι άλλοι-Σάκης Αθανασιάδης



Είμαι αυτό που θέλουν οι άλλοι

Σταμάτησα να πιάσω την αγάπη μα έτρεξε μακριά
Έτσι την ακολούθησα σε πόλεις και χωριά
Δίψασα και ζήτησα νερό παράθυρα κλειστά
Μνημόνια κάρφωναν κορμιά άδεια η καρδιά

Περπάτησα τη θάλασσα να βρω γυμνός να μπω
Κοιτούσα ένα αστέρι μακρινό χαμογελούσα στο κενό
Εσένα ήθελα να βρω μα δεν μπορώ να θυμηθώ
Αν η αγάπη ήταν η Μαρία, αν ήταν της Βασιλικής η απουσία
Αν ήτανε απλά η γάτα μου που ξενυχτούσε για να κοιμηθώ

Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ που ήθελα να πάω
Τι χάλι, είμαι αυτό που θέλουν οι άλλοι

Ξημέρωσε κι ήμουν νηστικός η θάλασσα εχθρός
Το κρύο ήτανε πολύ η αγάπη είχε απομακρυνθεί
Περπάτησα και πάλι στα τυφλά να βρω το δρόμο
Μα ο δρόμος είχε εξαφανιστεί νομίζω την αγάπη είχε βρει
Σάκης Αθανασιάδης
νυχτερινές πατρίδες (2016)

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017

Σε κρύβω εκεί που η βροχή δεν μιλάει-Σάκης Αθανασιάδης



                                   
Σε κρύβω εκεί που η βροχή δεν μιλάει

Σου δίνω το χέρι μου για να σε αφήσω
Να κολυμπήσεις στα δικά σου παγωμένα νερά
Σε κρύβω εκεί που η καρδιά δεν ακούει
Να ζεις σαν σκιάχτρο στη δική μου μοναξιά

Μπορώ να δραπετεύσω μια μέρα
Μπορώ να μείνω εδώ και να φυτέψω
Ένα δέντρο στο δάσος
Μπορώ γυάλινα μάτια απ’ τον Όργουελ να κλέψω

Τι ζητάω εδώ τι ελπίζω
Γαυγίζει η αγάπη όταν φεύγει
Με δαγκώνει η νύχτα δακρύζω
Κάθε αστέρι θα σβήνει όταν πέφτει

Κοιτάζω στο χάρτη το μέλλον
Σου δίνω το μυαλό μου να κάψεις
Μέσα στις στάχτες ένας άλλος δρόμος
Που δεν θα δεις να αντιγράψεις

Σε κρύβω εκεί που η βροχή δεν μιλάει
Να βλέπεις την άνοιξη σε ένα μεγάλο καθρέπτη
Αφού η σιωπή στη ψυχή δεν περνάει
Κάθε αστέρι θα σβήνει όταν πέφτει