Μια πέτρα που ήθελα να φτύσω
Έφυγες μακριά έχασα το νησί μου
Έγινα ναυαγός σε τούτη τη στεριά
Έγινα μια πέτρα που ήθελα να φτύσω
Ανώνυμο ανθρωπάκι χωρίς ψυχή βαθιά
Μέσα στα άγρια κύματα πέφτω να κολυμπήσω
Στη θάλασσα να αφήσω λιγάκι μοναξιά
Το σώμα να ξυπνήσω στα κρύα τα νερά της
Τη μνήμη μου να σώσω εντός να δω ξανά
Άφησα ένα βράδυ τον πόνο να ξεσπάσει
Και κοντά μου άγγελοι γέλαγαν κρυφά
Μόνο ένα αστέρι δειλά χαμογελούσε
Αν με αγαπούσες θα ήσουνα κοντά
Έφυγες μακριά έχασα το φεγγάρι
Την άνοιξη που ερχότανε για μένα μοναχά
Έβρεχα το χώμα τα μάτια να σφραγίσω
Τίποτα να μη βλέπω σε αυτή την ερημιά
Είπα να προσπαθήσω κι εγώ να περπατήσω
Μόνο για λίγα βήματα πάνω απ’ τη φωτιά
Μα είχες τα φτερά μου κι έκανα πάλι πίσω
Μέχρι να επιστρέψεις να νοιώσω σιγουριά
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου