Τα ιερά κόκαλα των λύκων-Σάκης Αθανασιάδης

                                  

Τα ιερά κόκαλα των λύκων

Βιομηχανικοί άνθρωποι παράτησαν το κρύο

Έφτασαν ως εδώ με παγωμένες τις ψυχές

Άκουγαν τη φωνή της θάλασσας μα έμοιαζαν θηρία

Άρχισαν να πετάνε με μανία αστραπές

Έδεσαν τις ψυχές και αιχμαλώτισαν τα χρόνια

Σκουπίδια τους πρόγονους  σου να δεις

Να απλωθεί η έρημος από εσένα στα παιδιά σου

Όλοι μαζί σαν σκλάβοι να κλαίτε προσκυνώντας τα όπλα

Προσκυνώντας τα ιερά κόκαλα των λύκων

Αν δεν ήταν ο ήλιος θα είχα τη ψυχή μου παγωμένη

Θα είχα θυμό κι η μόνη λύση θα ήτανε να κλέβω φως

Θα ήμουνα λύκος που θα έτρωγα ανθρώπους να ζήσω

Αν δεν ήταν η θάλασσα θα είχα χαρτόνια στη καρδιά

Καρφιά θα έριχνα σε κάθε τι που μοίραζε αγάπη

Θα πολεμούσα τον έρωτα και τη ζωή

Θα ήμουν δηλαδή ένας προγραμματισμένος δυτικός άνθρωπος

Που κοιμάται αγκαλιά με τα χαρτονομίσματα

Δεν θα φοβόμουν το θάνατο αλλά θα φοβόμουν να ξυπνήσω τη ζωή

Βιομηχανικοί άνθρωποι παράτησαν το κρύο

Έδωσαν μηχανές πήραν ψυχές

Μα όταν έφευγαν μακριά οι ψυχές έπεσε σκοτάδι

Και γυάλινες οθόνες πρότειναν να γαυγίζουν σαν σκυλιά οι άνθρωποι

Δίπλα σε κάδους σκουπιδιών μήπως κάποιος τους λυπηθεί

Μα δεν χαρίζεται έτσι ο ήλιος δεν χαρίζονται τα όνειρα

Οι θεοί ξυπνάνε όταν καίει το χώμα

Παίρνουν τον σκλάβο απ’ το χέρι

Τον παρατάνε στον αέρα στο νερό στη φωτιά

Όταν έρχεται αυτή η ώρα

Στο σώμα είναι ασήμαντη η σφαίρα

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)