Μεγάλη ανατολή
Κάθομαι εδώ και σκέφτομαι πως πέρασαν τα χρόνια
Πως έγιναν οι εραστές προσκυνητές
Πως έχτισαν τα όνειρα με δανεικά και τώρα
Ψάχνουν νερό για τη ψυχή με προσευχές
Ψάχνω να βρω τι έφταιξε και ταξιδεύω μόνος
Πως έγινες νοικοκυρά που κυνηγά σκιές
Ο έρωτας πως έπεσε στα δίχτυα της συνήθειας
Τα μάτια του πως έχασε σε άχρηστες ζωές
Πως περνάω εδώ, πως ζω, πως αντέχω
Μη με ρωτάς με σιωπή μιλάω στη βροχή
Το άρωμά σου φτάνει στην πρώτη της σταγόνα
Κι αυτό θα το ονομάσω αγάπη δυνατή
Κάθομαι εδώ κι σκέφτομαι τις πόλεις που περνάνε
Από τα μάτια μου μπροστά και τρέχουνε πολύ
Τι άφησαν στο παρελθόν που ήθελαν να πάνε
Μάλλον τα μάτια σου κοιτούν μεγάλη ανατολή
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου