Ο αόρατος χαφιές
Κρύβεις την
καρδιά σου μέσα στο σκοτάδι
Τα μάτια
κλείνεις μα αναζητάς το φως
Βρίζεις τον
ήλιο που τώρα σε έχει φτύσει
Μα εσύ το
διάλεξες να ζήσεις σαν τυφλός
Μια Κυριακή
ο σκλάβος θα ξυπνήσει
Με αλυσίδες
στα πόδια του βαριές
Μέσα στο χρέος που τον πέταξε η δύση
Μέσα στο χρέος που τον πέταξε η δύση
Θα έχει
γεράσει στις αόρατες πληγές
Κάποιο πρωί
ένα αυτοκίνητο θα τρέχει
Στους
άδειους δρόμους ότι ζει θα το χτυπά
Παντού θα
βλέπω όπλα σκουριασμένα
Και την
αγάπη να είναι ξύλο στη φωτιά
Κόβεις το
δέντρο στην αυλή μου για να χτίσεις
Τέσσερις
τοίχους τη δική μου φυλακή
Μέσα στων
άλλων τις ζωές που θέλησες να ζήσεις
Αγάπη δεν
χωράει δεν χωράνε ενοχές
Μείνε μακριά
εγώ δεν έχω
Γυαλιά να
κρύβομαι απ’ το πολύ το φως
Έτσι γλιτώνω
έτσι τρέχω
Να βρω
κλειδιά να ανοίξω τη καρδιά
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου