Φοβάμαι το φόβο στα μάτια μου-Σάκης Αθανασιάδης

                                             

Φοβάμαι το φόβο στα μάτια μου

Φοβάμαι τη λίγη ψυχή σου την έχεις καταπιεί

Σε μια μεγάλη μπουκιά ένα πρωί

Κι έμεινε μόνο η τρέλα σου να σώσεις το εφήμερο

Καταναλώνοντας σκουπίδια ξανά και ξανά

Φοβάμαι το φόβο στα μάτια μου

Φοβάμαι πως πάντα πεινάς

Τρως-τρως και δεν χορταίνεις

Η αθανασία περνάει μέσα απ’ την κοιλιά σου

Αυτή η θεωρία αρέσει  πολύ στην Ευρώπη

Φοβάμαι το φόβο στα μάτια μου

Φοβάμαι μη διώξεις από κοντά μου το φως

Μείνει εντός μου το μαύρο της σκλαβιάς

Περιμένοντας το θάνατο απ’ τη δύση

Φοβάμαι το φόβο στα μάτια μου

Μεγάλωσες το σώμα σου

Τη λίγη ψυχή σου την έχεις καταπιεί

Πόσες ημέρες σου έμειναν ακόμα

Τον ουρανό να ρωτάς, το κόκκινο χώμα

Φοβάμαι το φόβο στα μάτια μου

Φοβάμαι τους «Έλληνες»

Πατρίδα καημένη

Αυτούς φοβάμαι πιο πολύ

 Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΡΟΜΑΖΕΙ - ARPEGGIOSMP

Κι εκεί που νόμιζα πως τίποτα δεν γίνεται-Σάκης Αθανασιάδης

                                       

Κι εκεί που νόμιζα πως τίποτα δεν γίνεται

Μέσα στη κρίση τα μάτια μου κουράστηκαν

Ήτανε το φεγγάρι μου μαύρο πανί

Κι εκεί που νόμιζα πως τίποτα δεν γίνεται

Κι εκεί που νόμιζα πως το σκοτάδι θα με πιει

Ήρθες εσύ και γύρισε στο σώμα η ψυχή

Μια μεγάλη αγκαλιά μου έσβησε το γκρίζο

Ξανάφερε τα φώτα στη καρδιά

Μια μεγάλη αγκαλιά ξανάνοιξε το δρόμο

Έφερε τη θάλασσα κοντά

Σκιές περνούσαν μα ήταν άδεια σώματα

Κλωτσούσαν πέτρες και μπουκάλια πλαστικά

Έτσι πληρώνονται οι σκλάβοι για το ζήλο τους

Να προσκυνούν γονατιστοί το βασιλιά

Κι εκεί που νόμιζα πως τίποτα δεν γίνεται

Κι εκεί που νόμιζα πως το σκοτάδι θα με πιει

Μέσα στο δάσος σου το δέντρο μου μεγάλωνε

Για να προλάβει μια άνοιξη να δει

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Το σπίτι με τα όνειρα-Σάκης Αθανασιάδης

Το σπίτι με τα όνειρα

Γνώριζα μόνο η βροχή

Τον ήλιο πως τον στέλνει

Για να οργώσει ωκεανούς

Να βρει τον ναυαγό

Πώς να γνωρίζω χρώματα

Ο ήλιος αν μου φέρνει

Στην αγκαλιά μου ήσουν μικρός

Ο ήλιος μου ο γιος

Τα κόκκινα φανάρια μου

Που πέρασα τους δρόμους

Στη λήθη τους τα πέταξα

Μόλις γεννήθηκες

Μα τώρα που μεγάλωσες

Ο ήλιος μου έχει φέρει

Και χρώματα και μουσική

Μα πάνω απ’ όλα φως

Πήρα από σένα εντολή

Φωνή να βρω και πάλι

Να βρω καινούργια βήματα

Να  βρω ανατολή

Θα έρθει η νύχτα να με πιει

Μα θα διψάσει πάλι

Στο σπίτι με τα όνειρα

Θα σβήσει απ' το φως

Σάκης Αθανασιάδης

·        τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Όταν πέσει το τείχος-Σάκης Αθανασιάδης

                           

     Όταν πέσει το τείχος

Μέσα στα μάτια σου ένα παιδί

Θα πάγωνε σε μια στιγμή το μίσος

Θα έτρεχε η καρδιά ξυπόλητη στο δρόμο

Τα πρέπει σου θα ξέχναγες πρώτη φορά

Απ’ την πατρίδα μου την άγρια τη σιωπή

Θα είχα βγει για να σε συναντήσω

Τα μάτια μου θα έπλενες με ένα φιλί

Θα μίλαγες στον άνεμο για θάλασσα

Περνάνε τα σύννεφα μα ο ήρωας σου είναι τυφλός

Δεν τον βλέπεις

Γιατί προσεύχεσαι να μην υπάρχει θεός

Στα λιβάδια των νεφών γυμνός θα περπατήσω

Την έρημο εδώ γιατί γνωρίζω

Αφού αντέχω τη δίψα του πλήθους

Απ’ την πατρίδα μου την άγρια σιωπή βγήκα για να μιλήσω

Σε ένα πλήθος που πουλάει ψυχή για ψωμί

Παράτα τα ακούω από παρατημένους

Αυτό το παιγνίδι έχει πλέον χαθεί

Μα δεν χάνεται έτσι η ζωή όταν κυλάει το ποτάμι

Κάπου μακριά το καθαρό νερό θα φανεί

Κι η θάλασσα θα ’ρθει αυτή να με βρει

Όταν πέσει το τείχος

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ - ARPEGGIOSMP

Καλύτερα να είσαι γυμνός-Σάκης Αθανασιάδης

                          

Καλύτερα να είσαι γυμνός

Υπάρχει ένα μέλλον στο νερό που οι άνθρωποι κοιτάνε

Μα η αύρα του είναι θολή χάνεται στα βαθιά

Ψάχνουν βυθούς για να το βρουν μες το σκοτάδι πάνε

Κι άμα το βρουν είναι αργά χάθηκε η ζωή

Υπάρχουν μέρες που γελάνε και μέρες που χτυπάνε

Μα έτσι είναι η ζωή κι ας λες ευχαριστώ

Υπάρχουν και τα μάτια σου που άνεμο κρατάνε

Το πρώτο σύννεφο να βρω όταν μικρύνει η γη

Κοιτάζω κάποια βράδια μου τα αστέρια που γελάνε

Με τους στρατιώτες του θεού που σκότωναν το φως

Παρέα με τα όνειρα στη θάλασσα ας πάμε

Καλύτερα να είσαι γυμνός παρά άδειος εντός

Σάκης Αθανασιάδης 
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Το μαύρο-Σάκης Αθανασιάδης

    Το μαύρο

Έχει κρυφτεί απ’ την αστυνομία

Μια οικογένεια εργατών στην εκκλησία

Την κυνηγούν οι άνθρωποι

Και τη χτυπούν θέλουν να φύγει

Αυτοί που πάντοτε

Στα όνειρα χρωστούν δεν είναι λίγοι

Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε ένα φιλί

Δεν είναι δύση – ανατολή δεν έχει αργία

Ξύπνησε ο ήλιος και μαζευτήκαν πιστοί

Πολλοί πιστοί  που έλεγα να φύγω

Κι έριχναν σφαίρες

Που είχαν κρύψει στην ψυχή εδώ και μέρες

  

Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε ένα φιλί

Δεν έχει δύση – ανατολή δεν έχει φράχτη

Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε Κυριακή

Δεν προσκυνά το δυνατό, είναι το φως, είναι αγία

Είναι αυτό που λένε οι ποιητές, ελευθερία

Κάποιοι φωνάζανε πολύ πάρα πολύ

Να φύγουνε οι ξένοι

Και οι αστυνόμοι μόνο ακούγαν του παπά μας τη φωνή:

Να εφαρμοστούν οι νόμοι

Σε μια εκκλησία ήταν γυμνή απ’ το πρωί η κοινωνία

Πόσο σκοτάδι μπορεί να πάρει η ψυχή σε ένα βράδυ

Μέσα στο φόβο ενός παιδιού να κάνει τάμα

Το σύστημα μην γκρεμιστεί από ένα κλάμα

Σάκης Αθανασιάδης

·        τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)