Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

Προσκυνητές-Σάκης Αθανασιάδης



                               
          Προσκυνητές

 Έσκυψε η άνοιξη μέσα στο χιόνι
Γέμισε η θάλασσα προσκυνητές
Τα όμορφα τα λόγια τους τα φτύνω αναπνέω
Η χάρτινή τους άνοιξη στα μάτια μου λεκές

Είπαν να βγω αριστερά να δω το κύμα
Τον άνεμο να τραγουδά, της άνοιξης τα μάτια
Μα ο δρόμος τους με έβγαλε σε τράπεζες με φράχτη
Να βλέπω μαύρο ουρανό

Το χρώμα των ματιών μου θυμάμαι όταν πέφτει
Το αίμα στη φωτιά και οι θεοί χορεύουν
Τι άλλο απόψε για να πιούν γυρεύουν
Ψυχή μου μην ακούς τον κεραυνό

Μη με ρωτάτε πόσο αντέχω στο σκοτάδι
Στιχάκια γράφω εδώ και υποφέρω
Τα όνειρά μου που σκοτώνω κάθε μέρα
Οι σταυροφόροι πριν φανούν

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Το στέμμα της αγάπης-Σάκης Αθανασιάδης



  Το στέμμα της αγάπης

Μπορεί για μια αλήθεια να σπάει η καρδιά
Και κάτω να πέφτει της αγάπης το στέμμα
Μικρή μου αγάπη αν ακούς την ανάσα μακριά
Στην αγάπη που ζει δεν υπάρχει πια τέρμα

Η μόνη αλήθεια που είπες παλιά
Ο έρωτας σαν φτάσει στο τέρμα
Αυτό που αξίζει στο ταξίδι ζωή
Το μέλλον να μη βλέπεις σαν τέλμα

Μικρή μου αγάπη που είσαι μακριά
Και  ρίχνεις στη λίμνη ένα κέρμα
Περπάτα στο φως να βρεθούμε ξανά
Να βγούμε ή να μπούμε στο ψέμα

Μη ψάχνεις το χρώμα να φτιάξεις καρδιά
Τον χρόνο μη βλέπεις με άδειο το βλέμμα
Μικρή μου αγάπη κι αν είσαι μακριά
Το σώμα σου γνωρίζω σαν κόκκινο αίμα

Αυτή η συνήθεια που είχες παλιά
Να κόβεις τα φιλιά με τα χέρια
Στο πάτωμα να  ρίχνεις τη λίγη χαρά
Μας πήρε τα μικρά μας τα αστέρια
Σάκης Αθανασιάδης

Πόσο θα ήθελα να είμαι τώρα-Σάκης Αθανασιάδης



                        
  Πόσο θα ήθελα να είμαι τώρα

Πόσο θα ήθελα να είμαι τώρα
Άνεμος βροχή μαζί
Μια πέτρα που θα σπάσει η σιωπή μου
Πόσο θα ήθελα να είσαι τώρα
Φλόγα να ζεστάνεις τη ψυχή
Μια άνοιξη να περπατήσω

Άνοιξε τα μάτια σου κοίτα τη ψυχή μου
Μια ψιχάλα μικρή φωτιά
Βγες απ’ τη συνήθεια σου γίνε αναπνοή μου
Μια σπίθα για τη καρδιά

Πόσο θα ήθελα να ρίξω τώρα
Τοίχους για να σπάσω τη σιωπή
Να μου τραγουδήσεις

Έπλυνα τις λάσπες από το κορμί μου
Είδα χελιδόνια στην αυλή
Ξέρω θα αργήσω να φτάσω στη ψυχή σου
Μα αργά πλησιάζω σε αυτή

Πέταξα τις πέτρες, άδειασα τις σφαίρες
Έκανα όπλα τα φιλιά
Μίλησα με τον αέρα, ξενύχτησα κάτω απ’ τα αστέρια
Μέσα στον ήλιο βρήκα τη γιατρειά

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Το κρασί του χρόνου-Σάκης Αθανασιάδης



                              
 Το κρασί του χρόνου

Γύρισα όλη τη χώρα ήπια ερημιά
Ένα δάσος η ψυχή μου που έχει πάρει φωτιά
Είσαι άνεμος της νύχτας που στο σώμα μου περνά
Με χαϊδεύεις υποφέρω και διψώ μες τα νερά

Έσκισα πριν λίγες μέρες το τετράδιο το παλιό
Όλες μου οι αναμνήσεις πεταμένες στο γκρεμό
Ήπια το κρασί του χρόνου έχω αδειάσει την καρδιά
Μα είναι δύσκολο ακόμα να σε σβήσω οριστικά

Σε ένα όστρακο της άμμου κρύβω μέσα του φιλιά
Περιμένω να ξαπλώσεις να σου δώσω μερικά
Μα είναι άσκοπο το ξέρω δεν υπάρχει λογική
Να είμαι εδώ να υποφέρω να είναι η άνοιξη μισή

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

Η θάλασσα τα μάτια της ανοίγει στη βροχή-Σάκης Αθανασιάδης



Η θάλασσα τα μάτια της ανοίγει στη βροχή

Η θάλασσα τα μάτια της ανοίγει στη βροχή
Και με φωνάζει να σταθώ για μια φορά γυμνός
Να αφήσω λίγο τη ψυχή και να τη δω να τρέχει
Ελεύθερη στα κύματα και στο γαλάζιο φως

Όσοι πιστέψαν πως μπορεί να πάρουν τη ζωή της
Με τη οργή της πάλεψαν πριν σπάσουν τα μυαλά
Και η φωτιά τους έσβησε στο σώμα της για πάντα
Γιατί η θάλασσα είν’  καλή μόνο για λευτεριά

Η θάλασσα τα μάτια της ανοίγει όταν βρέχει
Μες τα νερά ο κεραυνός σαν γίνεται καπνός
Η θάλασσα τα μάτια της ανοίγει όταν φυσάει
Στο πρώτο μαύρο σύννεφο να ρίξει λίγο φως

Αυτή που είναι αθάνατη δεν θα είναι η ψυχή μου
Αν με το θάνατο ο χρόνος σταματά
Μα η ψυχή της θάλασσας που χρόνο δεν μετράει
Και ούτε φοβάται πως θα σβήσει η καρδιά

Η θάλασσα τα μάτια της ανοίγει όταν βρέχει
Και οι σταγόνες της βροχής χαϊδεύουν τα πουλιά
Γιατί μια αθάνατη ζωή στα απλά έρωτα έχει
Σε αντίθεση με τους θνητούς που θέλουν τα πολλά
Σάκης Αθανασιάδης