Γι’ αυτό και ταξιδεύω
Πέφτει στο όνειρο βροχή
Κι όταν ξυπνάω το πρωί
Το βλέπω να κρυώνει
Φτιάχνω στα γρήγορα καφέ
Μήπως μπορέσω για να βγω
Απ’ του μυαλού τη σκόνη
Τι κι αν ο ήλιος χαιρετά
Μέσα μου η θάλασσα χτυπά
Άγριο με δέρνει κύμα
Έχω δυο μήνες να σε δω
Πέφτω κοιμάμαι είμαι εδώ
Σε ένα γραφείο μνήμα
Μάλλον μεγάλωσα πολύ
Απ’ της σιωπής σου τη φωνή
Γι’ αυτό και ταξιδεύω
Με όποιο πλοίο κι αν φανεί
Στη θάλασσα, στο όνειρο
Τον ουρανό γυρεύω
Έχω δυο μήνες να σε δω
Και η σιωπή μου λέει εδώ
Ο χρόνος σου τελειώνει
Μεγάλωσα και δεν μπορώ
Να έχω χιόνι στο μυαλό
Το σώμα να κρυώνει
Τι κι αν ο άνεμος φυσά
Τη σκόνη που έχουν τα φιλιά
Τη ξέρουνε οι μόνοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου