Σου έλεγα όμως
καληνύχτα
Σου λέω δεν είμαι βράχος
Και τρέμω με το κρύο
Μα όταν πάω να φύγω
Τρομάζω με το λίγο και μένω πάντα εδώ
Σου λέω δεν είμαι βράχος
Και κάπου-κάπου κλαίω
Θέλω να σε αναπνέω να είμαι δυνατός
Θέλω να σε βλέπω μα δεν σε βλέπω
Θέλω να σε μυρίζω μα δεν σε μυρίζω
Θέλω να σε αγγίζω και δεν είσαι εδώ
Σου ’λεγα όμως καληνύχτα
Τρέχουν τα χρόνια χτυπάνε το σώμα μου
Μα εγώ σε θέλω
Δεν ξέρω αν είναι αγάπη ή αν είναι μοναξιά
Μα εγώ σε θέλω
Γιατί πριν σε γνωρίσω σε έψαχνα παντού
Αν είχα όνειρα βαριά θα ήτανε ωραία
Θα άφηνα τον ήλιο μου να πάω στο βορρά
Θα δούλευα ως το πρωί και θα έκανα παρέα
Με έναν Χανς Παρασκευή, θα μάζευα λεφτά
Σου λέω δεν νοιώθω λάθος
Που έμεινα εδώ
Που ελπίζω πως θα φύγει το σκοτάδι
Μα είμαι τόσο ευάλωτος στον άγριο τον καιρό
Που το κορμί μου αλήθεια διψάει για ένα σου χάδι
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου