Για να αδειάσει
η ψυχή τη μοναξιά
Μόνη η βάρκα των ψυχών
Θα ταξιδεύει ως τα σύννεφα ψηλά
Μα εσύ πετάς τη ψυχή στα σκυλιά
Μεγαλώνεις τους τοίχους να σβήσεις τον ήλιο
Ρίχνεις τα δέντρα φέρνεις την έρημο στη αυλή σου
Η δύση είναι η μόνη λύση στη μοναξιά
Πολλές φορές βαρύ φορτίο
Ένα ταξίδι της ψυχής ως τη φωτιά
Ξέρεις νομίζω το μεγάλο ρέμα
Πού έχει αίμα, που νερό να ξεδιψάς
Αυτή η βάρκα θα σε πάει ως το τέρμα
Σκόνη να γίνεις ή να ζεις και να πετάς
Με θεατές γεμάτο το λιμάνι
Με λιτανείες και ευχές
Να γεράσει το σώμα
Να ψηλώσει το δόγμα
Να προσκυνάς το δυνατό, να γίνεις στρατιώτης
Το διαφορετικό να πολεμάς, να πεθαίνει
Άδεια όπως πάντα η ψυχή από αγάπη
Και μου φαντάζουνε τα μάτια σαν λεκές
Βλέπεις νομίζω το μεγάλο δέντρο
Που ακουμπάει της σελήνης τη καρδιά
Αν καταφέρεις και περάσεις το λιμάνι
Θα έχεις αφήσει ένα μίσος μακριά
Πέφτουν αστέρια λαμπερά μέσα στη λίμνη
Και χίλια μάτια έχουν σβήσει ξαφνικά
Σκέφτονται το μέλλον που πρέπει να χτίσουν
Και η αγάπη ξυπόλητη περνά
Μόνη η βάρκα των ψυχών
Θα ταξιδεύει ως τα σύννεφα αργά
Οι θεατές χορεύουν στο λιμάνι
Για να αδειάσει η ψυχή τη μοναξιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου