Γι’ Αυτό μη Ρωτάς που Πηγαίνω-Σάκης Αθανασιάδης

                         

Γι’ Αυτό μη Ρωτάς που Πηγαίνω

Ξέρεις το δρόμο καλά

Που κλείνει μετά τη στροφή

Λίγο και λίγο ψυχή

Τελειώνει στο φόβο κι αυτή

Ξέρεις πως αύριο μπορεί

Να έρθει μια άγρια βροχή

Στο ρεύμα να φύγεις κι εσύ

Τα μάτια να μείνουν στη γη

Μοιράζει η αγάπη ψωμί

Μοιράζει φωνή στις καρδιές    

Κι αν βλέπεις απόψε κι εσύ

Ποτέ δεν θα μάθεις να κλαις

Γι’ αυτό μη ρωτάς που πηγαίνω

Κοντά στη ψυχή μου πια μένω

Κοντά στη φωτιά περιμένω

Το φως μη με βρει πια δεμένο

Γι’ αυτό μη ρωτάς που πηγαίνω

Αν τρέξω θα με πούνε χαμένο

Κοντά στη ψυχή μου πια μένω

Γι’ αυτό μη ρωτάς που πηγαίνω

Αλλάζει η ζωή μας πολύ

Μιλάει με ώρες σιωπή

Αυτό που φοβάσαι κι εσύ

Χιλιάδες φοβούνται κι αυτοί

Μα ξέρω πως αύριο μπορεί

Να γίνει η αγάπη βροχή

Η λίγη που μένει ψυχή

Να μπει στο νερό να πλυθεί

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Σαν μια Ζεστή Κουβέρτα-Σάκης Αθανασιάδης

                                 

  Σαν μια Ζεστή Κουβέρτα

Αφήνω στη βροχή τη λίγη μου ζωή

Τα χρόνια τα χαμένα

Και φεύγω μακριά τη θάλασσα να βρω

Να ψάξω για άλλο βλέμμα

Βγαίνω απ’ τη στροφή προς την εθνική

Και πατάω το γκάζι

Η μέρα μου γελά ο άνεμος χτυπά

Μα αυτό δεν με πειράζει

Μόνος μου μπορώ στα δύσκολα να ζω

Το χρήμα δεν με νοιάζει

Αυτό που προσπαθώ είναι να βρω να πιω

Αγάπη αντί νερό αυτή μόνο με αλλάζει

Ρίχνω μια ματιά στο δάσος που περνώ

Με δέντρα λίγα τώρα

Βουίζουν μηχανές και σκάβουνε βαθιά

Να λιώσουνε τα χρόνια

Αφήνω τη σκιά να βρω στο φως γιατρειά

Χωρίς να πω κουβέντα

Ότι ήθελα παλιά θα ψάξω να το βρω

Σαν μια ζεστή κουβέρτα

 Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Ελευθερία με Ακούς-Σάκης Αθανασιάδης

     Ελευθερία με Ακούς

Τα βράδια που μιλούσαν τα ποτά

Την έρημο κουβάλαγα στη πλάτη

Με δάγκωναν του έρωτα σκυλιά

Μα έτρεχα να φτάσω την αγάπη

Έπεφτε στο σώμα μου βροχή

Μα ένοιωθα να καίγεται η πόλη

Αραγμένοι στα σαλόνια οι καλοί

Κι εγώ στο δρόμο για συγνώμη

Ελευθερία με ακούς…

Είναι φωτιά της μοναξιάς ο χρόνος

Ελευθερία με ακούς…

Φέρε το φως να δω που πάει ο δρόμος

Τα βράδια που τα φώτα δυνατά

Με χτύπαγαν αλύπητα στα μάτια

Με δάγκωναν του έρωτα σκυλιά

Κι έψαχνα στο δρόμο τα κομμάτια

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

  

ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ - ARPEGGIOSMP.

           Στην Άλλη Όχθη 

Σύνθεση, Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης.

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης.

Ακούω ένα γέλιο στη νύχτα ξανά

Πέφτω στο χώμα κι αυτό δυναμώνει

Βάζω φωτιά σε χόρτα ξερά

Κι έτσι ο φόβος μου για απόψε τελειώνει

Κι αν ταξιδεύω συχνά  μοναχός

Φοβάμαι τις σκιές στο σκοτάδι

Πληρώνω τις μνήμες τι φόρος κι αυτός

Να είσαι λαβύρινθος στη χώρα του Άδη

Κι όμως παράτησα το δρόμο

Να ακολουθήσω το αστέρι μου παντού

Για να κερδίσω ένα βήμα μόνο

Μήπως γλυτώσω απ’ τα χαστούκια του ουρανού

Είναι μικρή ξέρω η φωνή μου

Τόσο μικρή που τη φοβίζει η ησυχία

Παίρνει μια πέτρα σπάει το τζάμι

Κι όλο ζητάει να ξυπνήσει η ενορία

Πρώτη φορά που δεν φοβάμαι πως θα χάσω

Γιατί γνωρίζω πως η αγάπη είναι βροχή

Πρώτη φορά που δεν φοβάμαι να φωνάξω

Αν και οι γείτονες λατρεύουν τη σιωπή

Πρώτη φορά που λέω τώρα θα περάσω

Απέναντι στην άλλη όχθη και ότι βγει

Δεν έχω τίποτε πολύτιμο να χάσω

Και μου αρέσει που έχει τρέλα η εποχή   

Ακούω μουσική στη νύχτα ξανά
Τρέχω στο δρόμο μα αυτή δυναμώνει

Αρπάζω ένα αστέρι το βάζω φωτιά

Κι έτσι ο φόβος μου για απόψε τελειώνει

Δεν περιμένω να έρθει το φως

Γιατί το ψάχνω εγώ στα κρυμμένα

Κι αν στο σκοτάδι φαντάζω γυμνός

Απλά με όλα αυτά τα έχω χαμένα

Κι όμως παράτησα το δρόμο

Να ακολουθήσω το αστέρι μου παντού

Για να κερδίσω ένα βήμα μόνο

Μήπως γλυτώσω απ’ τα χαστούκια του ουρανού

Είναι μικρή ξέρω η φωνή μου

Τόσο μικρή που τη φοβίζει η ησυχία

Παίρνει μια πέτρα σπάει το τζάμι

Κι όλο ζητάει να ξυπνήσει η ενορία

Πρώτη φορά που δεν φοβάμαι πως θα χάσω

Γιατί γνωρίζω πως η αγάπη είναι βροχή

Πρώτη φορά που δεν φοβάμαι να φωνάξω

Αν και οι γείτονες λατρεύουν τη σιωπή

Πρώτη φορά που λέω τώρα θα περάσω

Απέναντι στην άλλη όχθη και ότι βγει

Δεν έχω τίποτε πολύτιμο να χάσω

Και μου αρέσει που έχει τρέλα η εποχή    

Είναι μικρή ξέρω η φωνή μου

Τόσο μικρή που τη φοβίζει η ησυχία

Παίρνει μια πέτρα σπάει το τζάμι

Κι όλο ζητάει να ξυπνήσει η ενορία 

Είναι μικρή ξέρω η φωνή μου

Είναι μια ψεύτρα που όλο λέει την αλήθεια

Έχει από χρόνια πάρει δώρο το κορμί μου

Μικρή που αφήνει τα μεγάλα στη συνήθεια 

Ο Σκύλος της Ελευθερίας-Σάκης Αθανασιάδης

                                   

Ο Σκύλος της Ελευθερίας

Γιατί δεν τραγουδούν  τα παιδιά

Γιατί η άνοιξη σαν ψεύτικη μοιάζει

Ξέρει κανένας να μου πει

Αυτή η σιωπή με τρομάζει

Γιατί μες τα μάτια η σβησμένη φωτιά

Γιατί παραδόθηκες και το όνειρο στάζει

Ακόμη και ο άνεμος φυσάει δυνατά

Αυτή η εποχή με τρομάζει

Βγάζω τη μάσκα να δεις την καρδιά

Και πες μου ποιος είμαι δεν με τρομάζει

Αυτό που φοβάμαι και το ξέρεις καλά

Είναι ο παράδεισος με σένα να μοιάζει

Έχω τα πάθη μου και ζω στη φωτιά

Κάνω το όνειρο με δρόμο να μοιάζει

Έχω το γιο μου μεγάλη αγκαλιά

Κι εσένα αυτό σε τρομάζει

Γιατί παραδόθηκες και πάει η καρδιά

Γιατί δεν κοιτάζεις το φως αν πλησιάζει

Αυτό που φοβάμαι και το ξέρεις καλά

Είναι το μέλλον με σένα να μοιάζει

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Και η Αγάπη Άφησε Χιλιόμετρα να Σβήσω-Σάκης Αθανασιάδης

                                      

Και η Αγάπη Άφησε Χιλιόμετρα να Σβήσω

Το πρώτο καλοκαίρι που ήσουνα μακριά

Είπα θα κρύψω τα όνειρα, θα προσπαθήσω

Μα οι ώρες κύλαγαν αργά

Και οι μέρες πήγαιναν πίσω και πάλι πίσω

Σου στέλνω ένα αστέρι για να πας

Το χρόνο άμα θέλεις πίσω

Καμιά φορά νομίζω πως γελάς

Και μες το όνειρο ζητάς να σε αφήσω

Το πρώτο καλοκαίρι που ήσουνα μακριά

Είπα θα ρίξω σύνορα για να κερδίσω

Μα είχες αλλάξει  πια πολύ

Και η αγάπη άφησε χιλιόμετρα να σβήσω

Σου στέλνω ένα κρασί άμα διψάς

Να πιεις πολύ να σε ζαλίσω

Καμιά φορά νομίζω με ζητάς

Και μες το σώμα σου θέλεις να μείνω και να ζήσω

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΡΟΜΑΖΕΙ - ARPEGGIOSMP

Ελεύθερος Κανείς δεν Τρομάζει

Τραγούδι, Σύνθεση: Γιάννης Βελίκης

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης

Κοιτάω σβησμένη τη μηχανή
Και η εικόνα αυτή με τρομάζει
Παίρνω το κράνος μια βαλίτσα μισή
Να ψάξω το φως που με αλλάζει

Πατάω γκάζι μετά τη στροφή
Η Ελλάδα στον άνεμο αλλάζει
Δεν βλέπω θλίψη στην ευθεία γραμμή
Ελεύθερος κανείς δεν τρομάζει

Έχω στα χέρια ένα χάρτη παλιό
Και από πάνω ακριβώς τα αστέρια
Για τα νησιά καλό οδηγό
Μια αγκαλιά καλοκαίρια

Περνάω από το άδειο και πάλι στο μπλε
Ελεύθερος κανείς δεν τρομάζει
Γιατί να φωνάξω στα θέλω τους ναι
Η Ελλάδα με όχι αλλάζει

Περνάω απ’ τη Πάρο για ένα καφέ
Η άμμος η χρυσή μου ταιριάζει
Πάρε μια άδεια μα πες τώρα το ναι
Στην Οία ο ήλιος φωνάζει

Πατάω γκάζι σε ένα νησί
Κι έχω ξεχάσει τι με τρομάζει
Κάνω βουτιά με εσένα γυμνή
Ελεύθερος κανείς δεν τρομάζει

Ακούω το κύμα και λέω γιατί
Εδώ δεν μετράει ο χρόνος
Κανένας δεν τρέχει να πιάσει κορυφή
Και ο ήλιος είναι ίδιος για όλους

Περνάω από το άδειο και πάλι στο μπλε
Ελεύθερος κανείς δεν τρομάζει
Γιατί να φωνάξω στα θέλω τους ναι
Η Ελλάδα με όχι αλλάζει

Το Μαύρο- Σάκης Αθανασιάδης

           Το Μαύρο

Έχει κρυφτεί απ’ την αστυνομία

Μια οικογένεια εργατών στην εκκλησία

Την κυνηγούν οι άνθρωποι

Και τη χτυπούν θέλουν να φύγει

Αυτοί που πάντοτε

Στα όνειρα χρωστούν δεν είναι λίγοι

Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε ένα φιλί

Δεν είναι δύση – ανατολή δεν έχει αργία

Ξύπνησε ο ήλιος και μαζευτήκαν πιστοί

Πολλοί πιστοί  που έλεγα να φύγω

Κι έριχναν σφαίρες

Που είχαν κρύψει στην ψυχή εδώ και μέρες

  

Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε ένα φιλί

Δεν έχει δύση – ανατολή δεν έχει φράχτη

Μα η αγάπη, αγάπη μου δεν σταματά σε Κυριακή

Δεν προσκυνά το δυνατό, είναι το φως, είναι αγία

Είναι αυτό που λένε οι ποιητές, ελευθερία

Κάποιοι φωνάζανε πολύ πάρα πολύ

Να φύγουνε οι ξένοι

Και οι αστυνόμοι μόνο ακούγαν του παπά μας τη φωνή:

Να εφαρμοστούν οι νόμοι

Σε μια εκκλησία ήταν γυμνή απ’ το πρωί η κοινωνία

Πόσο σκοτάδι μπορεί να πάρει η ψυχή σε ένα βράδυ

Μέσα στο φόβο ενός παιδιού να κάνει τάμα

Το σύστημα μην γκρεμιστεί από ένα κλάμα

 Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Κόκκινες Πόρτες - Σάκης Αθανασιάδης

                                     

                 Κόκκινες Πόρτες

Πόσα χρώματα μου φεύγουνε στα άγρια τα νερά

Στα κύματα του ύπνου

Και μένουνε τα άσπρα σου τα όνειρα κι εσύ

Να χτίζουν τη ζωή εντός του κύκλου

Κάποιο σύννεφο κοντά μου όταν περνά

Σου στέλνω ένα φιλί

Μακριά να προσπαθήσεις να πετάξεις

Μακριά όσο μπορείς απ’ το κενό

Στις κόκκινες τις πόρτες μου να φτάσεις

Το αθάνατο να έρθει να χαϊδέψει τη ψυχή

Που άργησε και ακόμα

Το άγνωστο να γίνω το νησί σου

Μια άνοιξη δειλά να μου μιλά

Κι ο ήλιος να μου ρίχνει

Φωτιά για να ανάψει η καρδιά

Μα είναι ο χρόνος μια πέτρα βαριά

Που ανοίγει αν κοιμάμαι με άδεια τη ψυχή

Πληγές για να μικραίνει η ζωή μου

Μες τη σκόνη των ερώτων μου χαμένος ποιητής

Στο τρένο του αιώνα

Απρόσκλητος πηγαίνω σε γιορτή

Και η ψυχή μου να πετάει μακριά όσο μπορεί

Το άχαρο το σώμα στο χώμα να κρυφτεί

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Ο Φόβος των Νικητών -Σάκης Αθανασιάδης

                           

            Ο Φόβος των Νικητών

Tον έρωτα αν ψάχνεις μέσα στη μοναξιά

Και νομίζεις στο φως του έχεις πάει

Και μετά ξεχνάς τη διαδρομή και δεν είσαι καλά

Το ταξίδι σου δεν έγινε ποτέ

Το δρόμο αν ψάχνεις να βρεις

Εκεί που τρέχει το κορμί να φτάσει

Η ζωή μαραίνεται και ο έρωτας και η αγάπη

Και το φιλί αρμυρό θα μοιάζει σαν να είναι δάκρυ

Τη θάλασσα κοίτα το σώμα της το κόκκινο

Στον ήλιο που δύει σαν ερωμένη να φλέγεται

Το χώμα απλά κοίτα το χώμα αυτό που πατάς

Αρώματα που μοιράζει όταν η άνοιξη το επισκέπτεται

Και μη κοιτάς τις πόλεις που λιώνουν τα χρώματα

Για να φτιάξουν κι άλλα όπλα μοναξιάς 

Το φόβο των νικητών  μη ζήσεις

Αν πεις καλά είμαι εδώ στην ήσυχη ζωή

Και δεν πονάς όταν οι άλλοι κλαίνε

Θολά ποτάμια τα χρόνια θα σε φτάσουν

Στην έρημο θα σε παρασύρουν και θα διψάς

Το βουνό να κοιτάς το βουνό που γεννήθηκες

Κάτι θα βρεις από φως να μου φέρεις

Μια σταγόνα του ξέρεις μου φτάνει

Να πιστέψω κι εγώ στην ανάσταση

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Η Κόκκινη Θάλασσα-Σάκης Αθανασιάδης

                 Η Κόκκινη Θάλασσα

Κόκκινη θάλασσα στου ήλιου τα παιγνίδια

Κοιτάζω τα σύννεφα μήπως περνάς κι αν με θυμάσαι

Το πρώτο αστέρι έπεσε του Αυγούστου

Μα δεν μου άφησες καμιά ευχή να σε προδώσω

Κι όμως στα μάτια μου έχω την άμμο από τα ταξίδια

Γυρίζω πίσω στο ποτάμι για να πάρω

Λίγο νερό για τις πληγές μου στη ψυχή
Και να πληγώσω με τα μάτια μου το χάρο

Πριν ταξιδέψω στης πατρίδας τη σιωπή

Αυτό που σου έμαθαν να αγαπάς

Είναι μια φυλακή μέσα στους τοίχους

Να λες σε όλα ναι να μη μιλάς

Να μουτζουρώνεις τη φωνή σου μες τους ήχους

Αυτό που σου έμαθαν να αγαπάς
Είναι μια καρδιά χωρίς τους χτύπους

Μες τη σιωπή να ζεις και να γερνάς

Να κολυμπάς μέσα στα κύματα τους μίσους

Κοιτάζω τα σύννεφα να μουτζουρώνουν το φεγγάρι

Το λεωφορείο για το μέλλον στο γκρεμό

Άμα πονάς και αν με θυμάσαι

Το πρώτο αστέρι έπεσε και είμαι εδώ

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Ρώτα να Μάθεις - Σάκης Αθανασιάδης

                                     

              Ρώτα να Μάθεις

Είπα στη θάλασσα φεύγω απ’ τη πόλη

Να με ξυπνήσει η βοή της νωρίς

Τόσες αγάπες και μόνος μου πάω

Σε άγνωστες πόλεις σαν ποιητής

Είπες θα πάρεις το τρένο να έρθεις

Ξέρεις που είμαι και θα με βρεις

Αφού δεν κατάλαβες πως στα όνειρα μένω

Αν με ξυπνήσεις μια σκόνη θα δεις

Ρώτα να μάθεις στον άνεμο μένω

Που όταν φυσά φωνές μου θα βρεις

Μπορεί και στα σύννεφα να περιμένω

Βροχή για να πέσω κι εσύ να πλυθείς

Είπες θα βάλεις στο βλέμμα μου χρώμα

Γιατί μες το πράσινο, δάσος θα δεις

Αφού δεν κατάλαβες πως πια περιμένω

Το τρένο το άδειο που φτάνει νωρίς

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Ζω σε μια Χώρα με Παράθυρα-Σάκης Αθανασιάδης

                                      

            Ζω σε μια Χώρα με Παράθυρα

Αυτό που θέλω, αυτό που θέλεις κι εσύ

Είναι  βροχή να πέφτει δυνατά να τρέχει ο δρόμος

Κανείς δεν μπορεί να σου πει μείνε εκεί

Ακίνητος  και ο άνεμος θα βγει, είσαι εντάξει μόνος

Αυτό που φοβάμαι, αυτό που φοβάμαι πολύ

Είναι η ορμή που φεύγει απ’ τη ψυχή, γίνεται φόβος

Και μες τη κρίση θα ονειρεύομαι λίγο ψωμί

Θα λέω  καλά είμαι εδώ, τελείωσε για μένα πια ο δρόμος

Ζω σε μια χώρα με παράθυρα

Που κρύβουνε καλά την αμαρτία

Όσο βαριά και να μυρίζει η ψυχή

Την κάνουνε να φαίνεται αγία

Ζω σε μια χώρα με παράθυρα

Που αφήνουν  τις αγάπες μου στα κρύα

Όσο πολύ ανθίζει  η ψυχή,  όσο πολύ ανθίζει το κορμί

Τον έρωτα τον βγάζουν αμαρτία

Αυτό που θέλω είναι να πέφτει η βροχή

Η ψυχή να βραχεί να μεγαλώσει ο κόσμος

Να ανέβεις ψηλά στη κορυφή να νοιώσεις πουλί

Να μάθεις να πετάς  όταν δίνεις ζωή, αυτός  να είναι ο δρόμος

Αυτό που φοβάμαι και φοβάμαι πολύ

Είναι το αδύναμο κορμί που για λίγη τροφή θα βρει τη λύση

Και μες την ομίχλη την πυκνή θα χαθεί

Και θα αφήσει το μίσος  και πάλι να κερδίσει

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Τα Πρώτα Δικά μας Ταξίδια -Σάκης Αθανασιάδης

                        

Τα Πρώτα Δικά μας Ταξίδια

Βάλε στο όνειρο φως

Ξανά ένα δρόμο να φτιάξω

Να μην αμφιβάλεις μπορώ

Το χρώμα στο βλέμμα να αλλάξω

Θα γίνω εγώ η φωνή

Το κύμα στα μεγάλα ταξίδια

Κι εσύ αν το θέλεις πρωί

Ο Mάης που μοιράζει στολίδια

Γίνε αν θέλεις εσύ

Να βγάλω φτερά να πετάξω

Ψηλά στα βουνά να με βρεις

Τον κόσμο να θέλω να αλλάξω

Γίνε αν θέλεις η γη

Να βρω μια φωλιά για να φτιάξω

Να ξέρεις μισώ τη σιωπή

Την αγάπη δεν θέλω να κάψω

Βάλε στα μάτια φως

Απλά να μπορώ να πετάξω

Το ξέρεις μονάχα εσύ

Μια άνοιξη αν θες θα σου φτιάξω

Μη μένεις για πάντα στο χθες

Οι μέρες σπασμένα στολίδια

Κοίτα ψυχή μου κι εσύ

Τα πρώτα τα δικά μας ταξίδια

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)