Τα Μάτια των Φάρων-Σάκης Αθανασιάδης

       Τα Μάτια των Φάρων

Γυρίζω στο σπίτι μου κυνηγημένος

Ένας δραπέτης  εποχής

Αφήνω το φιλί, αφήνω τη ζωή

Μα αυτό που αφήνω σήμερα για πάντα θα χαθεί

Μαζεύω λίγη θάλασσα τη βάζω στο μυαλό μου

Αυτή μονάχα ξέρει να κλείνει τις πηγές

Αυτή μονάχα ξέρει να μπαίνει στο όνειρό μου

Και δρόμο να μου δείχνει μακριά από κάθε χθες

Ζηλεύω τα μάτια των γλάρων

Τα ταξίδια τους στον ουρανό

Ζηλεύω τον ήχο του ανέμου

Τις ανάσες απ’ τον άγριο ποταμό

Ζηλεύω τα ίχνη στην άμμο απ’ τα κύματα

Ζηλεύω τα φώτα, της νύχτας τα μηνύματα

Γελάω, κλαίω, μα βουτάω πάλι στα όνειρα

Μισό μέτρο πλέω μα ελπίζω σε χιλιόμετρα

Αφού δεν μπόρεσα ποτέ  να προσπεράσω

Και ποιητής να γίνω, τις νύχτες κοσμικός

Πλησιάζω στην ομίχλη ένα σύννεφο να πιάσω

Υπάρχουν δρόμοι στο λευκό που είναι φως

Ζηλεύω τα μάτια των φάρων στη θάλασσα

Ζηλεύω το γέλιο των δέντρων, την ανάσα τους 

Ζηλεύω τα αηδόνια τη νύχτα άνοιξη

Ζητάω τον ήλιο να έρχεται

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Στου Κάστρου τη Φωτιά-Σάκης Αθανασιάδης

                        

    Στου Κάστρου τη Φωτιά

Με τον ήλιο στα μάτια

Το καλοκαίρι να μου φέρνεις

Ένα φιλί να μου ζητάς μετά να γέρνεις

Στην αγκαλιά μου σαν γατί

Με τον ήλιο στα χέρια

Την άμμο πάλι να μου φέρνεις

Να μου μιλάς σαν να με δέρνεις 

Που το κάστρο σου  που είναι ακόμη μισό

Το μυστικό για το κάστρο

Ψηλό να το κάνω να αντέχει

Είναι να πιάσω ένα άστρο

Τον Αύγουστο τη νύχτα όταν τρέχει

Να σε κοιτάζει από μακριά 

Να μπαίνει στα όνειρά σου

Όπου κι αν είσαι να είσαι εδώ

Στου κάστρου τη σκιά

Να σε φωνάζει τρέξε πια

Να δεις που ζει η καρδιά  σου

Το καλοκαίρι πως χορεύει

Στου κάστρου τη φωτιά

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Ο Κήπος των Λευκών-Σάκης Αθανασιάδης

  Ο Κήπος των Λευκών

Όλα πήγαιναν καλά

Καλά η δουλειά, καλά τα παιδιά, όλα καλά

Κοιμόσουνα στον κήπο των λευκών

Πόνταρες στο μαύρο και κέρδιζες λεφτά

Έσβηνες τα φώτα

Κι όλα πήγαιναν καλά

Καλά η δουλειά, καλά τα παιδιά, όλα καλά

Κύριε Νικόλα 

Όσο κοιμόσουνα στον κήπο των λευκών

Τα είχες όλα

Τώρα τι ζητάς γιατί φοβάσαι

Κάτι έχεις να μου κρύψεις ή απλά λυπάσαι…

Τώρα τι ζητάς γιατί φωνάζεις

Γιατί μου ξαγρυπνάς

Σαν φάντασμα μου μοιάζεις

Κύριε Νικόλα 

Όσο το γεύμα έτρωγες των εργατών

Τα είχες όλα

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΡΟΜΑΖΕΙ - ARPEGGIOSMP(DEMO)

Ελεύθερος Κανείς δεν Τρομάζει

Τραγούδι, Σύνθεση: Γιάννης Βελίκης

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης

Κοιτάω σβησμένη τη μηχανή
Και η εικόνα αυτή με τρομάζει
Παίρνω το κράνος μια βαλίτσα μισή
Να ψάξω το φως που με αλλάζει

Πατάω γκάζι μετά τη στροφή
Η Ελλάδα στον άνεμο αλλάζει
Δεν βλέπω θλίψη στην ευθεία γραμμή
Ελεύθερος κανείς δεν τρομάζει

Έχω στα χέρια ένα χάρτη παλιό
Και από πάνω ακριβώς τα αστέρια
Για τα νησιά καλό οδηγό
Μια αγκαλιά καλοκαίρια

Περνάω από το άδειο και πάλι στο μπλε
Ελεύθερος κανείς δεν τρομάζει
Γιατί να φωνάξω στα θέλω τους ναι
Η Ελλάδα με όχι αλλάζει

Περνάω απ’ την Πάρο για ένα καφέ
Η άμμος η χρυσή μου ταιριάζει
Πάρε μια άδεια μα πες τώρα το ναι
Στην Οία ο ήλιος φωνάζει

Πατάω γκάζι σε ένα νησί
Κι έχω ξεχάσει τι με τρομάζει
Κάνω βουτιά με εσένα γυμνή
Ελεύθερος κανείς δεν τρομάζει

Ακούω το κύμα και λέω γιατί
Εδώ δεν μετράει ο χρόνος
Κανένας δεν τρέχει να πιάσει κορυφή
Και ο ήλιος είναι ίδιος για όλους

Περνάω από το άδειο και πάλι στο μπλε
Ελεύθερος κανείς δεν τρομάζει
Γιατί να φωνάξω στα θέλω τους ναι
Η Ελλάδα με όχι αλλάζει

Η Γιαγιά-Σάκης Αθανασιάδης

                     Η Γιαγιά

Έξω έχει παγωνιά μέσα έχει όμως γιαγιά

Να κρατάει τη φωτιά αναμμένη

Πέφτει χιόνι στην καρδιά

Σπίτι όμως μια γιαγιά θα περιμένει

Με φωνή σαν αγκαλιά

Με ζεστή να έχει καρδιά πάντα αναμμένη

Ιστορίες να σου πει για διωγμούς και κατοχή

Σε περιμένει

Σκούπισε άλλη μια φορά μάτια δακρυσμένα

Δεν τελειώνουν τα όνειρα μέσα σε ένα ψέμα

Γίνε άλλη μια φορά Έλληνας στο βλέμμα

Δεν τελειώνουν τα όνειρα μέσα σε ένα ψέμα

Έξω έχει παγωνιά

Μέσα όμως η γιαγιά σε περιμένει

Ιστορίες να σου πει

Πως μοιράζαν το ψωμί αγαπημένοι

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ - ARPEGGIOSMP(DEMO)

       Τα Χέρια των Αγγέλων

Σύνθεση-Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης        

                                                   στη Μαρία

Αν τα παπούτσια σου ο χρόνος έχει πάρει

Τα μάτια κλείνω να σου ψάξω θάλασσα

Να αρπάξω απ’ τον αφρό της λίγα κύματα

Καινούρια εκεί μήπως και βρω μηνύματα

Τα χέρια απλώνεις για να βρεις στηρίγματα

Μα ο αέρας την αγάπη έχει πάρει

Στις προσευχές κουράστηκαν τα βήματα

Και στο μυαλό σου φύτρωσε σιωπής σκοτάδι

Γιατί γελάω όταν σου λένε πάλι σε αγαπώ

Γιατί γελάω όταν σου λένε πάλι ψέμα

Γιατί εσύ νομίζουν είσαι άστοχο υλικό

Και πίνεις μόνο της αγάπης το αίμα

Γιατί γελάω όταν σου λένε σε αγαπώ

Γελάω όταν το μέλλον βλέπουν τέρμα

Γιατί το εφήμερο απ’ το αιώνιο έχει ανάμεσα θεό

Και εσύ γνωρίσεις των αγγέλων σου τα χέρια

Το μόνο που ήξερες ήταν να αγαπάς

Να ψάχνεις φως στα μάτια τα μεγάλα

Μα κόλλησαν οι μέρες σου κι αργά μιλάς

Στα βήματα που ακούγονται στη σκάλα

Χάνεις την μπάλα και ψάχνεις τη σκάλα

Ψηλά να ανέβεις να ρωτήσεις το θεό

Που σταματάει η τιμωρία  που πέφτει αργία

Μα αυτός σου ρίχνει μόνο κεραυνό

Γιατί γελάω όταν σου λένε πάλι σε αγαπώ

Γιατί γελάω όταν σου λένε πάλι ψέμα

Γιατί εσύ νομίζουν είσαι άστοχο υλικό

Και πίνεις μόνο της αγάπης το αίμα

Γιατί γελάω όταν σου λένε σε αγαπώ

Γελάω όταν το μέλλον βλέπουν τέρμα

Γιατί το εφήμερο απ’ το αιώνιο έχει ανάμεσα θεό

Και εσύ γνωρίσεις των αγγέλων σου τα χέρια

Γιατί γελάνε όταν λες στον ήλιο θα καώ

Σε κοροϊδεύουν όταν πέφτεις στη βελόνα
Γιατί γελάνε  σαν το φάρμακο το βλέπεις για εχθρό
Αφού αιχμάλωτη σε έχουνε τα χρόνια

Καλοκαίρια με Πανσέληνο- Σάκης Αθανασιάδης

Καλοκαίρια με Πανσέληνο

Κάποτε ήμουνα μόνος

Και ήμουν στο μίσος πιστός

Τα αστέρια έριχνα στο χώμα

Φοβόμουν στον έρωτα το δυνατό του φως

Περνάω απ’ το δρόμο
Ακούω τον ήχο μιας σφαίρας

Κάποτε ήμουνα εγώ ο δολοφόνος

Μα αφού δεν σκότωσα τον ήλιο

Αγάπησα τον ουρανό

Μιλάω στον άνεμο κι αυτός με ακούει

Αλλάζω φωνές τα μεσημέρια

Μα πάνω απ’ όλα σε αυτές τις πέτρες

Αφήνω την καρδιά μου ελεύθερη

Να ζωγραφίζει καλοκαίρια με πανσέληνο

Κάποτε ήμουνα μόνος

Και ήμουν στο μίσος πιστός

Μα πέρναγαν τα χρόνια

Μύριζαν τα λεφτά στα χέρια μου

Και αφού δεν σκότωσα τον ήλιο

Αγάπησα τον ουρανό

Λυπάμαι που έριξα τα αστέρια στο χώμα

Τα  ταξίδια που έχασα των άγριων νερών

Μα πιο πολύ λυπάμαι που δεν έκλαψα ακόμα

Τους φίλους μου όταν βλέπω στους θάμνους των ψυχών 

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

13 Γενάρη Σάββατο- Σάκης Αθανασιάδης

      13 Γενάρη Σάββατο

Την ώρα που με χτύπησε αυτοκίνητο

Θαρρώ πως άκουσα φωνή να περιμένω

Μια βόλτα θα έκανε η ψυχή να δει

Το σώμα μου στην άσφαλτο πεσμένο

Νομίζω κρύωσε πολύ κι αυτή

Και βιάστηκε στο σώμα να γυρίσει

Και εντολή μου έδωσε η φωνή

Να σηκωθώ σε ένα λεπτό γιατί η ψυχή θα σβήσει

Δέκα τρεις  Γενάρη Σάββατο

Το σώμα μου στην άσφαλτο ριγμένο

Να πηγαίνω το ταξίδι για το αθάνατο

Να φωνάζει η ψυχή μου εδώ μένω

Δέκα τρεις  Γενάρη Σάββατο

Το μηχανάκι με το αίμα μου βαμμένο

Να πηγαίνω χέρι-χέρι με το θάνατο

Να φωνάζει η ψυχή μου εδώ μένω

Θυμάμαι γέλασα πολύ ενώ πονούσα

Γιατί είχα πάλι σηκωθεί και περπατούσα

Πέρασε ο ήλιος να με δει να εξηγήσει

Τη βόλτα που έκανε η ψυχή και είχε γυρίσει

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Πιστεύω στην Αγάπη -Σάκης Αθανασιάδης

          

Πιστεύω στην Αγάπη

Ζητάω απ’ την αγάπη

Να έρθει να με σώσει

Να έρθει μες το άδειο

Να δω τον ουρανό

Ζητάω απ’ την αγάπη

Τα ρούχα να μου δώσει

Στα κόκκινα τα σύννεφα

Αέρας να ντυθώ

   

Πιστεύω στην αγάπη

Πιστεύω στην ειρήνη

Πιστεύω ότι κι αν γίνει

Μόνο η ψυχή θα μείνει

Πιστεύω πως το αίμα

Το χύνουν για ένα ψέμα

Για να νικάει ο πόλεμος

Και να υπάρχει τέρμα

Πιστεύω…

Το ξέρεις πιστεύω

Αλλά κανείς νομίζω

Δεν πιστεύει εμένα

Ζητάω απ’ την αγάπη

Να ’ρθεί κι ας με προδώσει

Μα όσο τη ζητάω

Το μίσος συναντώ

Για ένα ψωμί μονάχα

Ο δίπλα θα με δώσει

Μέσα στο πλήθος κρύβομαι

Και κλέβω τον καιρό

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

Τα Άγια Σάββατα-Σάκης Αθανασιάδης

                                 

          Τα Άγια Σάββατα

Θυμάμαι είχα κλειστεί στον εαυτό μου

Και διάβαζα τις νύχτες για ταξίδια

Τόσο πολύ που έμενα στα ίδια

Αιχμάλωτος στον εαυτό μου

Μέσα στα ψέματα που μου έδωσαν να αγαπώ

Βρήκα ένα ψέμα και το βάπτισα ελπίδα

Μα ήρθε πάλι ο χειμώνας τι να πω

Κοίτα ρε φίλε πως αλλάζει η σελίδα

Θα είχα φύγει

Χίλιες φορές θα είχα φύγει

Αν δεν ήσουν εσύ

Και το όνειρο που δεν με αφήνει

Θα είχα φύγει

Χίλιες φορές θα είχα φύγει

Αν δεν ήσουν νερό

Που η ψυχή ζητά να πίνει

Τα άγια Σάββατα της ομορφιάς ιδρώτας

Ποτέ δεν διάβασαν στα μάτια μου τον έρωτα

Μόνο τη νύχτα άφησαν να καίει στο κορμί μου

Μες τους καπνούς φυλακισμένο

Είπα να τρέξω να μαλώσω με το χάρο

Μα ήμουν δειλός κι έκανα πάλι πίσω

Για να καώ μέσα στης νύχτας το τσιγάρο

Ώσπου το έσβησες εσύ το καλοκαίρι

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ - ΕΛΛΗ ΧΑΤΖΗ & ARPEGGIOSMP(DEMO)

                Το Όνειρο

Τραγούδι: Έλλη Χατζή

Σύνθεση: Γιάννης Βελίκης

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης     

Στο όνειρο μου κάποιο βράδυ

Φυσούσε αέρας δυνατός

Παντού ο δρόμος μου σκοτάδι

Μα εγώ ζητούσα λίγο φως

Στο όνειρο μου κάθε βράδυ

Βάζω σημάδι και χτυπώ

Πετώ μια πέτρα στο σκοτάδι

Σπάζω το τζάμι το θολό

Αν κρύφτηκε στη θάλασσα η αγάπη

Ψάχνω τα χνάρια της στην άμμο της να μπω

Πετάω έξω απ’ το κορμί μου έναν αιώνα

Ρίχνω ένα σύννεφο και γίνομαι νερό

Όποιο λιμάνι και να πιάσω

Μες στο όνειρό μου το καλό

Θα ψάχνω ήλιο και θα βρίσκω

Στα μάτια πάντα να κρατώ

    

Όποιο λιμάνι και να πιάσω

Αν είσαι εκεί θα ’μαι και εγώ

Να σε κεράσω λίγη αγάπη

Πριν απ’ το όνειρό μου βγω

Αν έπεσε σε μια στροφή η αγάπη

Ρίχνω ένα λάσο και τη βγάζω απ’ τον γκρεμό

Κι ακούω πάλι μια φωνή που λέει τώρα

Κάνε το όνειρο να μοιάζει αληθινό

Κι αν το όνειρό μου είναι λάθος

Κι αν το ταξίδι έχει στεριά

Πάντα θα βρίσκω έναν δρόμο

Να ταξιδεύω μακριά

Αν κρύφτηκε στη θάλασσα η αγάπη

Ψάχνω τα χνάρια της στην άμμο της να μπω

Πετάω έξω απ’ το κορμί μου έναν αιώνα

Ρίχνω ένα σύννεφο και γίνομαι νερό