Μεγάλος Δρόμος
Ήτανε νύχτα όταν μου ʼρθε να σαλπάρω
Απ’ τους Ψαράδες στα ανοιχτά
Να ρίξω αγκίστρια μες τις Πρέσπες κι ότι πάρω
Ψάρια, ανάσες, μιας νεράιδας την καρδιά
Καμιά νεράιδα ψέματα δεν λέει
Και σε βαφτίζει στης αλήθειας τα νερά
Αν θα ερχόταν θα την άκουγα να λέει:
Τρέξε στο μέλλον πριν κρυφτείς στη μοναξιά
Στο μεγάλο δρόμο θα ήσουνα μια πέτρα μόνο
Θα έτρεχα να φύγω πριν να σε γνωρίσω
Θα έτρεχα στο δρόμο τον έρωτα πριν βρίσω
Στο μεγάλο δρόμο θα ήμουν άνεμος και μόνο
Σφυρίζει ο άνεμος μα για ένα πελεκάνο
Κάθε ξημέρωμα είναι μια άλλη αγκαλιά
Ο ήλιος έμοιαζε για εκείνον σαν το φάρο
Που του δείχνε το δρόμο στα βουνά
Κι ύστερα χάθηκε και πάει
Δεν είχε σύνορα ούτε εσένα εκεί κοντά
Κι ο ήλιος έφτασε κοντά και με τραβάει
Μες της αλήθειας τα ασημένια τα νερά
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου