Ωδή στο Νίκο Καζαντζάκη
Ήξερα κάποιον που ζητούσε το θεό
Ήξερα κάποιον που μιλούσε για τα αιώνια
Ήξερα κάποιον που νερό στη έρημο είχε βρει
Και τα καρφιά που πέταγαν
Στο σώμα του τα χρόνια
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται
Στη διπλανή πλατεία
Ρακένδυτος και νηστικός
Από την ίδια πάλι συμμορία
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται
Το βλέπεις κάθε μέρα
Μπορεί να είναι αδελφός
Πατέρας και μητέρα
Ήξερα κάποιον που μιλούσε για θεό
Ήξερα κάποιον που γελούσε στα ρολόγια
Που πίστευε πως η φωτιά μπορεί
Να καίει στη ψυχή μια φορά
Μα αυτή η φορά να είναι αιώνια
Ο ήλιος μαύρισε κι αυτός
Απ’ του θυμού τη σκόνη
Κυρ Νίκο είσαι ζωντανός
Μες τη νεκρή τη πόλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου