Μάθε να Πετάς Τώρα που Όλοι Πέφτουν-Σάκης Αθανασιάδης

                                                                       

Μάθε να Πετάς Τώρα που Όλοι Πέφτουν

Θα σε τρυπήσουν με τα αγκάθια τους το σώμα

Μα απ’ το κορμί σου δεν θα τρέξει στάλα αίμα

Θα βγαίνει απ’ τα μάτια σου μια δυνατή φωνή

Και θα χορεύει ελεύθερη στον καθαρό αέρα

Μάθε να πετάς τώρα που όλοι πέφτουν

Μάθε και στις σφαίρες  τους λουλούδια να πετάς

Μάθε να μιλάς σε αυτούς με τη σιωπή σου

Τα αστέρια σου στους φράχτες σαν κοιτάς

Μάθε να πετάς τώρα που όλοι πέφτουν

Μάθε να μιλάς αφού όλα σιωπούν

Μάθε να αγαπάς αυτά που δίπλα μένουν

Μάθε να ζητάς το δίκιο όταν μιλάς

Μάθε να λες όχι σε αυτό που όλο μιλάει

Μάθε να λες ναι στον έρωτα νικάει

Μάθε να λες όχι στο ισχυρό για να πονά

Μάθε να αγαπάς να πάνε όλα καλά

Θα σε χτυπήσουν με τα ψεύτικα τα λόγια

Μα απ’ σένα δεν θα πάρουν καμιά σφαίρα

Θα φαίνεται στα μάτια σου μια καθαρή ψυχή

Και θα χορεύει ελεύθερη στον καθαρό αέρα

Μάθε να πετάς στα σύννεφα κι ας πέφτουν

Μάθε να λες σήκω στο αδύνατο να προχωρά

Μάθε πως αν φεύγεις η ήττα σου θα μένει

Άνοιξε παράθυρο στον ήλιο να περνά

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Λένα-Σάκης Αθανασιάδης

    

                   Λένα

Ταξίδι το φιλί είχε στο σώμα σου

Μα η ζωή το χτύπησε σε τοίχο κι έχει σπάσει

Μέσα στα χρόνια χρώματα άλλαξαν οι μέρες μου

Σεντόνια πια τις σκέπασαν τα λάθη

Κραυγές ακούω μες τις νύχτες μου

Σώματα βλέπω στο ταβάνι ιδρωμένα

Βγάζουν φωτιά τα μάτια της αγρύπνιας μου

Έμειναν μόνο τα φιλιά τα σκουριασμένα

Λένα… που έτρεξες  να πιάσεις ένα σύννεφο

Κι  έσπασες σε μια στροφή τα φρένα

Λένα …που άφησες το κρύο το φιλί

Και άλλαξες τα όνειρα με ψέμα

Για σένα και για μένα

Γι’ αυτά που φύγαν και αγάπησα

Για αυτά που μπόρεσα

Μόνος να δω χωρίς εσένα

Μόνο τα μάτια σε προδώσανε

Τα είδα όμως ζαλισμένα

Απορημένα σαν με κοίταζες

Στο πρώτο δάκρυ Λένα

Κραυγές ακούω στις αγρύπνιες μου

Σώματα βλέπω στο ταβάνι ιδρωμένα

Μέσα στα χρόνια η ζωή μου χρώμα μάζεψε

Σαν ζωγραφιά για να σε σβήσει μια μέρα

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Το Ποτήρι με τις Κόκκινες Μέρες-Σάκης Αθανασιάδης

Το Ποτήρι με τις Κόκκινες Μέρες

Ανοίγει ο φόβος το καλάθι του για σένα

Μια οθόνη σε διατάζει: Σιωπή

Και ο χρόνος πίνει το ποτήρι μου για μένα

Και η φωνή του είναι όλο απειλή

Αν θα πετάξω μια πέτρα μες το κύμα

Πολλοί θα πούνε ο δειλός χτυπά νερά

Τον ύπνο όμως έβαλα όπως παλιά σημάδι

Ένα ποτήρι με τις κόκκινές μου μέρες που γελά

Ένα φιλί σου άφησα στην πέτρα

Για να το πάρεις για συγνώμη ή ενοχή

Να το φοράς σε κάποια βράδια αντί για μπέρτα

Να μη σε αγγίζουν οι σταγόνες στη βροχή

Ένα κρασί σου άφησα στην πόρτα

Για να το πιεις μέχρι να κάψεις το κορμί

Να μου μιλάς ως το πρωί με  άγρια χάδια

Να μου ζεστάνεις έστω λίγο την ψυχή

Αν θα κρυφτώ σε μια σκιά και γίνω βράχος

Πριν με αρπάξουνε τα μαύρα τα πουλιά

Πάρε τα χρώματα που άφησα στην πέτρα

Βάψε έναν ήλιο και άφησέ τον να πετά

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Το Βρεγμένο Χώμα-Σάκης Αθανασιάδης

               

                                                    

            Το Βρεγμένο Χώμα

Χίλια μυστικά στα μάτια έκρυβες θαρρώ

Τα φιλιά μου όταν πετούσες άδεια στο γκρεμό

Και έτρεχαν μετά τα δάκρυα έτρεχα κι εγώ

Στη σιωπή θεό να φέρω δροσερό νερό

Ένα σου φιλί για αντίο για ευχαριστώ

Μου άφησες στα χείλη μόνο να κρατώ

Κι όσο το φιλί κρατούσε ήμουνα εγώ

Τώρα που έχει ξεθωριάσει χάνομαι με αυτό

         
Στη βροχή σαν περπατώ και σε ψάχνω ακόμα

Το άρωμά σου συναντώ στο βρεγμένο χώμα

Κι όταν πάλι θα βραχώ και πονάει το σώμα

Το φιλί σου αναζητώ στο στόμα

Στον κακό μου τον καιρό τι να πω πια τώρα

Αφού παίρνει αν κρατώ τα ακριβά του δώρα

Κι όταν πέφτω και χτυπώ και αρχίζει μπόρα

Το άρωμά σου συναντώ στο βρεγμένο χώμα

Ένα σου φιλί για αντίο είναι το μαχαίρι να κοπώ

Από το παράθυρό σου να ζητάς πίσω ουρανό

Και αν περνούν οι μέρες μένουν οι παλιές

Όλος σου ο κόσμος κόλλησε στο χθες

Σάκης Αθανασιάδης 

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Τα Πέτρινα Ποτάμια-Σάκης Αθανασιάδης

               Τα Πέτρινα Ποτάμια

Περίμενα για μέρες τη βροχή

Μα αυτή δεν ήρθε και είπα μόνος θα τη φτιάξω

Και ένας ήλιος που δεν ξύπνησε πρωί

Τη σκόνη μου έλεγε μονάχος να πετάξω

Καλή δε λέω η προσευχή μου

Καλός και ο θεός που συγχωράει  την αμαρτία 

Καλό το άλλοθι με μια μου  συγνώμη

Τις Κυριακές να παίρνω πάντα ασυλία

Καλή δε λέω η προσευχή μου

Μα αυτή μαραίνει τα παιδιά και τα τραγούδια

Γι’ αυτό  και φεύγω για να ψάξω για λουλούδια

Για να ζητήσω μια συγνώμη απ’ τη ζωή μου

  

Μη με χαϊδέψεις  για το λάθος σαν παιδί

Και με βαπτίσεις μες τα πέτρινα ποτάμια

Φωτογραφίες να μου δείχνεις με φεγγάρια

Για να με δέσεις στο κατάρτι με σχοινί

Μη με κρατήσεις με αγάπη σε χαρτί

Φωτοτυπίες να μοιράζω την αλήθεια

Στα  παραμύθια σου να με χαϊδεύεις σαν γατί

Αφού το άδειο το μεγάλο μου είσαι εσύ

Θέλω να ζήσω στη μικρή μου προσευχή

Ένα ταξίδι ερωτικό για τη σιωπή μου

Και αν πιστέψω πάλι μόνο στη φωνή μου

Θα έχω φτιάξει πάλι μόνος τη βροχή

Καλή δε λέω η προσευχή σου

Καλός και ο θεός που συγχωράει  την αμαρτία 

Καλό το άλλοθι με μια σου  συγνώμη

Τα ξεροκόμματα να μου πετάς για ασυλία

 Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΓΟΥ ΧΡΟΝΟΥ -Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης-Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης- ARPEGGIOSMP

Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης.

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης. Σύνθεση - Κιθάρες: Γιάννης Βελίκης. Ηχοληψία - Παραγωγή: Χρήστος Φολτόπουλος.http://soundcloud.com/arpeggiosmp/

 

Τα Παπούτσια του Μάγου Χρόνου

             Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης.Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης

 Στη αγκαλιά μιας θάλασσας σαν βάρκα η ζωή μου

Υγρά σεντόνια κύματα την πέταξαν μακριά

Αφού δεν ήξερα καλά πως άνεμος χτυπάει

Αυτούς που νοιώθουν δυνατοί και αφήνουν τα κουπιά

Ανάσα για ένα  άντρα είναι ο δρόμος

Μου έλεγες πατέρα αν ήσουν μόνος

Τα σύννεφα αν θυμώνουν να γελάς

Στον έρωτα να τρέχεις κι ας χτυπάς

Την νύχτα απ’ το παράθυρο να ρίχνεις

Τα ψεύτικα κι όλα τα στημένα

Στο φως τώρα γυρνάς σαν ταξιδιώτης

Ψηλά με τα παπούτσια μαγεμένα

  

Αγρότης ο πατέρας μου ποτέ δεν είδε κύμα

Μόνο ποτάμια ορμητικά που έριχναν βουνά

Κοιτώντας το ποτήρι του έλεγε με ’να βλέμμα

Πρόσεχε το ταξίδι σου κι αγάπα το γλυκά

Ψωμί δεν φτάνει να έχεις για να φας

Το δρόμο αν δεν βλέπεις να πατάς

Κλωστή να αφήνεις να γυρίζεις πίσω

Τον άγνωστό σου κόσμο να γνωρίσω

Να κλείνεις το παράθυρο βοριάς

Σε βλέπω με τα μάτια νυσταγμένα

Στο φως τώρα γυρνάς σαν ταξιδιώτης

Ψηλά με τα παπούτσια μαγεμένα

 

Σφιχτά κρατώντας αγκαλιά ένα μικρό φεγγάρι

Ένα φεγγάρι κόκκινο που ’μοιαζε ζωγραφιά

Κατάλαβα η βάρκα μου πως βγήκε στο λιμάνι

Τον γιό μου όταν κράτησα σφιχτά στην αγκαλιά

  

Φεύγει η ζωή μα εδώ είναι για πάντα

Ένα παιδί τα χρόνια φέρνει πάλι πίσω

Πατρίδα έχω τα άγρια τα ποτάμια

Στο ρεύμα τους τις μνήμες θα δροσίσω

Εγώ μεγάλωσα στα μαύρα της γιαγιάς

Τον φόρο τους  μικρό θα στον αφήσω

Τον φόβο είπες μέσα σου θα σβήσω

Φωνή να αφήνεις και να μένει πάντα πίσω

  

Την νύχτα απ’ το παράθυρο να ρίχνεις

Τα ψεύτικα κι όλα τα στημένα

Στο φως τώρα γυρνάς σαν ταξιδιώτης

Ψηλά με τα παπούτσια μαγεμένα

Να κλείνεις το παράθυρο βοριάς

Σε βλέπω με τα μάτια νυσταγμένα

Στο φως τώρα γυρνάς σαν ταξιδιώτης

Ψηλά με τα παπούτσια μαγεμένα

Στιχο-Μυθία-...για μια νέα Τραγουδοποιία

Στιχο-Μυθία 

http://stixo-mythia.blogspot.com/

ΣΤΙΧΟΙ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΤΡΑΓΟΥΔΟΠΟΙΙΑ

Το ιστολόγιο αυτό φιλοξενεί κατά κύριο λόγο στίχους (κατά προτίμηση έμμετρους) που φιλοδοξούν να γίνουν τραγούδια. Επιδιώκει να αφουγκραστεί τις νέες τάσεις της σύγχρονης ελληνικής στιχουργίας, καθώς και να αναδείξει στιχουργούς που δεν έχουν βρει (ακόμη...) το δρόμο τους προς τη δισκογραφία. Φιλοξενεί ακόμη προσωπικές ή και συλλογικές προσπάθειες τραγουδοποιίας (σε οπτική και ακουστική μορφή) καθώς επίσης και (περισσότερο ή λιγότερο) γνωστά τραγούδια που μας συγκινούν και έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης. Το σημαντικό είναι να υπάρχει ως τόπος συνάντησης των προσωπικών μας αγωνιών με τις οποίες εμπνευσμένοι μουσικοί μπορούν να παντρέψουν τις μουσικές τους αναζητήσεις. Ένα σταυροδρόμι των μύθων του στίχου με την δημιουργική ανάσα της μουσικής.

Μηχανόδρομος-Σάκης Αθανασιάδης

                                                    

 

                 Μηχανόδρομος

Ψεύτικες σφαίρες φυτεύανε οι μέρες

Βιντεοπαιγνίδια με τρόμου υλικά

Μια σκόνη φόβου που σε φωνάζει

Στο λεωφορείο τους να μπεις πρώτη φορά

Χιλιάδες φώτα σου λέγανε σώπα

Περίμενε σινιάλο να γυρνάς εδώ κοντά  

Στη λεωφόρο θα βρεις κι εσύ ένα ρόλο

Δεν πρέπει να σκοντάψεις αφού πολλοί πάνε μπροστά

Σε πόσα ταξίδια συνάντησες ίδια

Σαν έψαχνες στην έρημο καρδιά

Στα άδεια ποτήρια η έρημος ίδια

Πάντα η όασή θα βρίσκεται μακριά

Σε πόσα ταξίδια η γεύση ήταν ίδια

Μα η ελπίδα έχει μάτια μυστικά

Σε ανακαλύπτει σου δείχνει την πόρτα

Εσύ την ανοίγεις και πετάς σαν φως ψηλά

Σου λέγανε φίλοι μη παίρνεις πια ρίσκο

Παίξε μια «φούσκα» και μάζεψε «χαρτιά»

Με τον καθρέπτη σου να παίζεις μόνο

Και τις γυναίκες που θα ψάχνουν σιγουριά

Ψεύτικες σφαίρες φυτεύανε οι μέρες

Βιντεοπαιγνίδια με τρόμου υλικά

Η πατρτίδα πουλήθηκε σου λέγανε ρώτα

Κοίτα τους ξένους που σε  βρίζουν φανερά        

 Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

ΓΙΑΤΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ - Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης

Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης.

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης. Σύνθεση - Κιθάρες: Γιάννης Βελίκης. Ηχοληψία - Παραγωγή: Χρήστος Φολτόπουλος. 

            Γιατί η Αγάπη Μάτια μου

                        Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης. Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης

Φτάνεις  πρωί απ’ τη δουλειά με μάτια κουρασμένα

Πριν φύγω εγώ και πάω σε αυτή να γίνω σαν κι εσένα

Βάρδια που τελειώνει την αυγή τα μάτια θα σου σπάσει

Μέσα στη νύχτα το κορμί κι  αυτό θα το διψάσει

Πήρε η νύχτα πληρωμή ξεχρέωσε και τη μέρα

Σε μια ψιχάλα που θα ’ρθεί για να τα βγάλω πέρα

Στο δρόμο σκέφτομαι ξανά καράβια που έχω πάρει

Και στης Λαμίας τα στενά ψάχνω να βρω τον Άρη

Περνάει ο καιρός αγάπη μου στα μάτια πέφτει η πόλη

Λίγο κρασί πίνει η ζωή κι όμως κρατάει τιμόνι

Πατάει γκάζι στην εθνική μονάχα όταν θυμώνει

Γιατί η αγάπη μάτια μου πονάει αν μένει μόνη

Έχει πατρίδα σύννεφα που ζουν στην αμαρτία

Και την τρομάζεις άμα λες πως είναι πάντα αγία

Γιατί η αγάπη μάτια μου δεν θέλει να μιλάει

Βγάζει φωνή με σιωπές και πονηρά γελάει

Σου πήρε η νύχτα τη φωνή σε μια ακόμη βάρδια

Μονάχη σε μια κλινική και σου έκλεψε τα χάδια

Μονάχη σε μια κλινική σε μια ακόμη βάρδια

Μα της αγάπης Έφη μου δεν σου έκλεψε τη βάρκα

Περνάει ο καιρός αγάπη μου στα μάτια πέφτει η πόλη

Λίγο κρασί πίνει η ζωή κι όμως κρατάει τιμόνι

Πατάει γκάζι στην εθνική μονάχα όταν θυμώνει

Γιατί η αγάπη μάτια μου πονάει αν μένει μόνη

JOHNNIE SOCIETY-Γιάννης Φαρσάρης

Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του Johnnie Society θα ήθελα να πω στους φίλους μου αναγνώστες σε αυτές τις σελίδες, πως είχα να δακρύσω σε πεζογράφημα πολλά χρόνια. Απ' το πουθενά μου δημιούργησε το βιβλίο του Γιάννη Φαρσάρη εξαιρετικά συναισθήματα και συγκινησιακή φόρτιση. Άρτιος λόγος και εξαιρετική αφήγηση. Τρέχουν οι σελίδες μόνες τους χωρίς να το καταλάβεις και ο χρόνος χάνεται. Το σπουδαιότερο είναι πως βγάζει ο συγγραφέας μαεστρικά τους ήρωές του από το πολύ σκοτάδι στο δυνατό φως κι αυτό θέλει πολύ ταλέντο και ικανότητες. Το βιβλίο που διανέμεται δωρεάν από το διαδίκτυο:http://www.johnnie-society.org θα έλεγα πως είναι ο θρίαμβος της ψυχής.

Το Johnnie Society είναι ένα φωτεινό μονοπάτι στην νέα εποχή καθώς το παλιό σαθρό οικοδόμημα του ελληνικού καπιταλισμού καταρρέει με κρότο.

Σάκης Αθανασιάδης

 "JOHNNIE SOCIETY"

Γιάννης Φαρσάρης

Μυθιστόρημα | Ελληνική Λογοτεχνία

Σελίδες: 234 | Διαστάσεις: 21 x 29,7 cm (A4)
ISBN έντυπης έκδοσης: 978-960-930860-1

Διατίθεται ελεύθερα στο Διαδίκτυο με άδεια Creative Commons

http://www.johnnie-society.org

Το μυθιστόρημα έχει ως πρωταγωνιστή τον Τζόνι, έναν πολλά υποσχόμενο γοητευτικό τριαντάρη με σπουδές, φιλοδοξίες και όνειρα, που πολύ γρήγορα έμελλε να διαψευσθούν. Μαζί με αυτά θα ξεθωριάσουν και οι ανθρώπινες σχέσεις, οι βασισμένες στην υποκρισία και την κατ' επίφαση αλήθεια. Ο ήρωας βιώνοντας την απογοήτευση και τον ανεκπλήρωτο έρωτα για μια γυναίκα, θα απομονωθεί αναζητώντας την ουσία μέσα από μια βασανιστική ενδοσκόπηση και αυτοκριτική. Στη νέα του ζωή, στη σκοτεινή πλευρά της πόλης, θα αποκτήσει παράδοξους φίλους και συμπαραστάτες: την Γιοβάννα, μια μυστήρια ηλικιωμένη γειτόνισσα, τον Τζο, έναν πνευματώδη ανάπηρο επαίτη των φαναριών, και τον Γιαννάκη, έναν ζωηρό πεντάχρονο μπόμπιρα. Η τυχαία ανακάλυψη ενός κρυμμένου χειρογράφου θα φέρει την ανατροπή, καθώς θα του εμπνεύσει μια ιδέα που θα αλλάξει την κοινωνία ...

Ένας Ψεύτης Ουρανός-Σάκης Αθανασιάδης

                                           

         Ένας Ψεύτης Ουρανός

Σε έχει κουράσει ξέρω η συνταγή

Να είσαι μια μύγα στον παράδεισο

Ο μυστικός σου δείπνος να έχει βρώμικο ψωμί

Και όλο να βλέπεις κλειδωμένο το παράθυρο

Φίλα με φως φίλα με αγάπη

Έξω είναι ο ψεύτης ουρανός

Και το άγγιγμά του μια μεγάλη αυταπάτη

Φίλα με φως φίλα με αγάπη

Τα αεροπλάνα σαν κοιτάς στον ουρανό

Να κόβουνε στη μέση μαύρα σύννεφα

Θα κουβαλάνε τα όνειρά σου τα καλά

Να τα πετάνε στον αέρα σαν ασήμαντα

Φίλα με φως  φίλα με αγάπη

Έξω είναι ο κλέφτης ο καιρός

Και η φωνή του που ακούς μια απάτη

Φίλα με φως φίλα με αγάπη

Το χρυσαφένια ρούχα που κοιτάζεις στη σκηνή

Σε έχουν φωνάξει στη γιορτή τους σαν κατάδικο

Να τους πετάξεις χειροκρότημα για αμοιβή

Και οι οθόνες να μιλούν για το αθάνατο

Πως θα κερδίσω αγάπη μου τη νύχτα αυτή

Και θα σκοτώσω με το σώμα σου το θάνατο

Ο μυστικός μου δείπνος έχει βρώμικο ψωμί

Και  μόνο ελεύθερος να σιωπώ είμαι στο άδικο

Φίλα με φως  φίλα με αγάπη

Έξω είναι ο ψεύτης ουρανός

Μα το αντίδοτο στα ψεύτικα μόνο η αγάπη

Φίλα με φως  φίλα με αγάπη

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Ο Επόμενος Στόχος-Σάκης Αθανασιάδης

     Ο Επόμενος Στόχος

Βαριά τα πόδια μου τη νύχτα

Όταν στο πάτωμα θα δω λίγα αποκόμματα

Παλιά ταξίδια που είχαν πέσει από βιβλίο

Και είχαν αφήσει στις αγάπες μου αντίο

Φίλοι που έρχονται στον ύπνο μου τα σπάνε

Βγάζουν το κάδρο της συνήθειας απ’ τον τοίχο

Σπάνε ότι σπάζεται τη νύχτα δίχως ήχο

Και ύστερα κάθονται με γέλια και κοιτάνε

Το φάρμακο ζητάω να βγω απ’ την παγίδα

Από αυτή την έρημο που λέγεται πατρίδα

Κι αν κάνω πως δεν ξέρω τη συνταγή την είδα

Και είναι μόνο ο έρωτας γιατρειά στην καταιγίδα

Είναι τα λόγια μου μέσα στη σκόνη

Όταν φοβάμαι να πλυθώ με ένα όνειρο

Σαν καταρράκτης πάντα ο ήχος μου θυμώνει

Αν δεν βρεθώ σε έναν στόχο τον επόμενο

Ρολόι ο κλέφτης της ζωής μου και την θέλει

Σε κομπολόι σαν μια χάντρα να την κλείσει

Σε μονοπάτια της ανάγκης να την χτίσει

Για να φοβάμαι να κοιτάξω το όνειρο

 Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Στον Ασύρματό σου Κόσμο-Σάκης Αθανασιάδης

                                                                

          Στον Ασύρματό σου Κόσμο

Στην ανάσα μου ζεσταίνω λόγια συνωμοτικά

Γιατί θέλω την αγάπη μου να βλέπω

Και τον ήλιο να θυμώνει όταν έχει συννεφιά

Να μου ρίχνει λίγη σκόνη αν δεν προσέχω

Στα μεγάλα μου τα σχέδια τα κορμιά έχω γυμνά

Που με  χρώματα ελπίζω να τα ντύσω

Και ο αέρας που φυσάει μου αφήνει σιγουριά

Μες τα μάτια σου να βλέπω να πατήσω

Στον ασύρματό μου κόσμο είναι ο φόβος μια σκιά

Μόνο ο χρόνος είναι τέρας που με τρώει

Μα εγώ είμαι πατέρας με μωρό στην αγκαλιά

Το πρωί  κάθε Δευτέρας δείκτης είμαι  σε ρολόι

Στον ασύρματό μου κόσμο κάποιος μέσα μου μιλά

Και με βγάζει απ’ τη νύχτα σαν πατέρας

Πριν σε αυτή γίνω κι εγώ μηχανή που αγαπά

Καυσαέρια  και φωνές μιας πόλης τέρας

Στα μεγάλα σου τα μάτια βλέπω χρώματα νωπά

Κι έναν ήλιο που ζυγώνει και κοιτάζω

Σαν μητέρα με αγκαλιάζεις το κορμί φεύγει ψηλά

Τον ασύρματό σου κόσμο όταν θαυμάζω

 Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Η Γυμνή Μέρα-Σάκης Αθανασιάδης

     Η Γυμνή Μέρα

Η σιωπή αν είναι χρυσός

Έλα να πάρεις ένα βάζο μια μέρα

Για μένα είναι άμμος ζεστή

Που καίει τα χέρια τα πόδια το βλέμμα

Αν μες το όνειρο ζει ο θεός

Και η αγάπη απλά είναι ψέμα

Τι πόνος να ψάχνω το φως

Αφού σκοτάδι θα υπάρχει πιο πέρα

Παίρνω τον γιό μου τον σηκώνω ψηλά

Δαγκώνουν τα σκυλιά τον αέρα

Σαν να πετάω χαρταετό μια Καθαρά Δευτέρα

Σε ένα κουστούμι που με δείχνει γιορτή

Κρύβω τον φόβο την αγάπη τον πόνο

Την αμαρτία την κρύβω κι αυτή

Με ξεροκόμματα που έχω για δρόμο

Γεμάτος κρίμα είμαι κι εγώ

Ενώ η οθόνη μου λερώνει τη μέρα

Τι πόνος να ψάχνω το φως

Σε μια χώρα που λατρεύει τη λέρα

 Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Να Λέω Ακόμη σε Αγαπώ-Σάκης Αθανασιάδης

                                                    

Να Λέω Ακόμη σε Αγαπώ

Ο δρόμος που σχεδίασες

Σε ένα χαρτί να τρέξω

Έχει επάνω του

Μια πυξίδα μη χαθώ

Να βρω ένα κόλπο

Πως να σβήνω το θυμό μου

Να θυμηθώ  μου λες πως έπαιζα

Μικρός πάλι κρυφτό

Τα κόκκινα τα σύννεφα

Να σβήσω απ’ το μυαλό μου

Πριν βγάλω απ’ τα μάτια μου

Φωτιά με αυτή καώ κι εγώ

Πριν ρίξω βάρος στα φτερά

Ενός παιδιού μέσα του πόνο

Τώρα που σπάει το αυγό

Και βγαίνει το ερπετό

Ρίχνω τον φράχτη καθαρίζω

Όλα τα μαύρα απ’ την καρδιά

Οι λάσπες που έπεσαν στα μάτια

Να φύγουν να πλυθούν ξανά

Κι έτσι θυμώνω και τις πέτρες βγάζω

Από τον κόσμο μου μακριά

Σπίτι δουλειά κι αφωνία

Χέρια που χτίζουν τη καρδιά

Μη λες πως χάνω αφού όλο δίνω

Ενώ μαζεύουν  χρήματα οι πολλοί

Στη ανηφόρα μου σκοτώνω

Το άγριο που έχω στη ψυχή

Και βρίσκω άστρα πάλι μόνο

Το μαύρο μου έχει κρυφτεί

Να δίνω δύναμη και ρόλο

Στο αδύναμο λίγη φωνή

Μη λες θυμώνεις που όλο χάνω

Ενώ κερδίζω ένα κομμάτι εαυτό

Για να μπορώ να σε κοιτάζω

Να λέω ακόμη σε αγαπώ

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ -Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης

Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης.

Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης. Σύνθεση - Κιθάρες: Γιάννης Βελίκης. Ηχοληψία - Παραγωγή: Χρήστος Φολτόπουλος. 

 

        Αν Θέλεις Καλοκαίρια

Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης. Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης.                 

     

Δεν τα παράτησες ποτέ σου

Κι ας περπατούσες στη βροχή

Πόσες φορές ο δρόμος είχε

Βράχους πολλούς στη διαδρομή

Γύρευες μέσα σου στο σώμα

Ο έρωτας σπίτι να βρει

Πίστευες της αγάπης δώρα

Κάποιος στην τύχη να τα δει

Να σε αγγίξει με τα μάτια

Να σου τραντάξει το κορμί

Κάτω να πέσεις σε κομμάτια

Να σπαρταράει η ψυχή

Έλα κοντά μου μη φοβάσαι πες μου πως κλείνει μια πληγή

Γιατί στου φόβου το παλάτι η αγάπη πάντα είναι μισή

Έλα κοντά μου μη φοβάσαι έλα κοντά μου να μου πεις

Πως πήγαν στη φωτιά τα χρόνια πως τρέξανε μακριά τα αηδόνια

Ξέρεις διαβάζω στο σκοτάδι από παλιά με ένα φακό

Γιατί φοβόμουν από πάντα πως ότι κάνω ενοχλώ

Και τώρα που έκλεισα σαράντα το ίδιο νοιώθω πάλι εδώ

Γιατί είμαι ροκ και ψάχνω μπάντα στο ράδιο μέσα να κρυφτώ

Πάρε αν θέλεις Καλοκαίρια

Σου ’πε στον ύπνο σου ο θεός

Φοβήθηκα να μη φοβάσαι

Και εγώ να φαίνομαι μικρός

Πάρε αν θέλεις Καλοκαίρια

Σου ’πε στον ύπνο σου ο θεός

Κοίτα το δρόμο σου και φτάσε

Θα σου κρατώ εγώ το φως

  

Πόσες φορές είπες εντάξει

Θα ακολουθήσω τη ζωή

Δεν θα χαλάσω εγώ την τάξη

Να ’μαι στο πλήθος η σιωπή

Γύρευες κάτω απ’ το στρώμα

Όλος ο κόσμος σου να ζει

Κι ας ένοιωθες φτωχή ακόμα

Που στο όνειρο δεν έχεις μπει

  

Έλα κοντά μου μη φοβάσαι έλα κοντά μου σαν βροχή

Για να σε αγγίξω σαν σταγόνα και το κορμί να δροσιστεί

Ότι χαμένο το ξυπνάω και να ξανάρθει του ζητώ

Μα σαν το δω αλλού κοιτάω να ξαναφύγει του ζητώ

Μια φυλακή έχω δική μου για να κλειδώνω ότι αγαπώ

Γιατί είμαι ροκ και ήμουν πάντα να μη φοβάμαι τον καιρό

 

Πάρε αν θέλεις Καλοκαίρια

Σου ’πε στον ύπνο σου ο θεός

Φοβήθηκα να μη φοβάσαι

Και εγώ να φαίνομαι μικρός

Πάρε αν θέλεις Καλοκαίρια

Σου ’πε στον ύπνο σου ο θεός

Κοίτα το δρόμο σου και φτάσε

Θα σου κρατώ εγώ το φως

Συλλέγω στιγμές μα όταν βρω αφορμές τις αφήνω στο χθες

Και αφού είναι πολλές και είναι γυμνές τις κρύβω κι αυτές

Της Θάλασσας το Σώμα -Σάκης Αθανασιάδης

Της Θάλασσας το Σώμα

Φιλί όταν μου ζήταγες να πιεις για να πετάξεις

Μου μίλαγες για φοίνικες σε εξωτικά νησιά

Είχες το χρώμα στη φωνή το κύμα να διατάξεις

Να φαίνεται η θάλασσα γαλάζια αγκαλιά

Στον ύπνο όταν με σκέπαζες με ένα φιλί να αντέχω

Απ’ τα χαστούκια της ζωής και από το αφεντικό

Με έστελνες στο όνειρο με ένα τσαπί να σκάψω

Τη σκάλα για τον Όλυμπο ως το πρωί να βρω

Την σκάλα για τον Όλυμπο που λεν πως είναι μεγάλη

Κι αν την ανέβεις μια φορά πετάς στον ουρανό

Φέρνει τα αστέρια χαμηλά και παίρνει και η ζάλη

Το σώμα μου στη θάλασσα να βλέπω από ψηλά

Στη θάλασσα, κύμα θα γίνω στη θάλασσα

Νερό με ήλιο διάλεξα και σώμα να κρυφτώ

Στη θάλασσα, έλα  εγώ θα είμαι η θάλασσα

Μες στο γαλάζιο διάλεξα να κλείσω όσα αγαπώ

Στην αγκαλιά σου έφτιαχνα φτερά για να πετάξω

Κι ας χτύπαγε αλύπητα τα μάτια μου η βροχή

Ήθελα να έρθει μια στιγμή τα σύνορα να κάψω

Άγγελος να γινόμουνα και η γη ένα νησί

Μα όταν βρήκα τα φτερά και φόρα να πετάξω

Σε χτύπησε ένας κεραυνός και σε άλλαξε ζωή

Και έγινα τώρα θάλασσα τα χείλη μου να βάψω

Τη σκάλα μόνο άφησα να φτάσεις στην κορυφή

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)