Τα Πέτρινα Ποτάμια
Περίμενα για μέρες τη βροχή
Μα αυτή δεν ήρθε και είπα μόνος θα τη φτιάξω
Και ένας ήλιος που δεν ξύπνησε πρωί
Τη σκόνη μου έλεγε μονάχος να πετάξω
Καλή δε λέω η προσευχή μου
Καλός και ο θεός που συγχωράει την αμαρτία
Καλό το άλλοθι με μια μου συγνώμη
Τις Κυριακές να παίρνω πάντα ασυλία
Καλή δε λέω η προσευχή μου
Μα αυτή μαραίνει τα παιδιά και τα τραγούδια
Γι’ αυτό και φεύγω για
να ψάξω για λουλούδια
Για να ζητήσω μια συγνώμη απ’ τη ζωή μου
Μη με χαϊδέψεις για το λάθος σαν παιδί
Και με βαπτίσεις μες τα πέτρινα ποτάμια
Φωτογραφίες να μου δείχνεις με φεγγάρια
Για να με δέσεις στο κατάρτι με σχοινί
Μη με κρατήσεις με αγάπη σε χαρτί
Φωτοτυπίες να μοιράζω την αλήθεια
Στα παραμύθια σου να με χαϊδεύεις σαν γατί
Αφού το άδειο το μεγάλο μου είσαι εσύ
Θέλω να ζήσω στη μικρή μου προσευχή
Ένα ταξίδι ερωτικό για τη σιωπή μου
Και αν πιστέψω πάλι μόνο στη φωνή μου
Θα έχω φτιάξει πάλι μόνος τη βροχή
Καλή δε λέω η προσευχή σου
Καλός και ο θεός που συγχωράει την αμαρτία
Καλό το άλλοθι με μια σου συγνώμη
Τα ξεροκόμματα να μου πετάς για ασυλία
Σάκης Αθανασιάδης