Το καράβι της τύχης-Σάκης Αθανασιάδης

Το καράβι της τύχης

Το ταξίδι τελειώνει

Όταν βγει στο λιμάνι

Το καράβι της τύχης

Και τους γλάρους ακούσεις

Καλημέρα να λένε αλήτη

Το ταξίδι αρχίζει

Από εκεί που τελειώνει

Το χωράφι της λύπης

Κι ο ήλιος θα διώχνει

Μακριά τη βροχή

Δεν με νοιάζει να δω

Απ’ το δικό σας παράθυρο

Έχω έναν κήπο

Ανθισμένο στη θάλασσα

Δεν με νοιάζει να ζω

Στον δικό σας παράδεισο

Έχω έναν ήλιο

Μικρό να μεγαλώσω

Το παιγνίδι αρχίζει

Απ’ τη σέντρα και πάλι

Και μπορεί να ηττηθείς

Και μπορεί να νικήσεις

Μα αν δεν παίξεις ποτέ

Πως θα δεις το καράβι της τύχης

Δεν με νοιάζει να ζω

Στον δικό σας παράδεισο

Δεν με νοιάζει να δω

Απ’ το δικό σας παράθυρο

     Το δαχτυλίδι της ελευθερίας Σάκης Αθανασιάδης(2020)

Αγία του Αυγούστου-Σάκης Αθανασιάδης

 Αγία του Αυγούστου

Πόσο μικρός θα ήτανε ο δρόμος

Μια έρημος με άγριους νόμους

Μισός αν περπατούσα στα λιβάδια του θεού

Φυσάει ο Αύγουστος άγρια τα κύματα

Αθάνατος έρωτας εχθρός του σκοταδιού

Αγία του Αυγούστου γυμνή μου αλήθεια

Είπες θα έρθεις αύριο αργά

Να είμαι εκεί στο ίδιο μέρος μια ακόμη φορά

Μέσα στα φώτα να σε αγκαλιάσω 

Πόσο μικρός θα ήτανε ο δρόμος

Αν έλεγα μόνο το ναι στο δυνατό

Αν δεν μπορούσα να αγαπήσω τον αέρα

Άμα φοβόμουν τη βροχή

Τα μάτια μου αν δεν γέμιζα με θάλασσα

Αγία του Αυγούστου μικρό μου λιμάνι

Περιμένω απόψε το καράβι να ’ρθεί

Τη φωνή να μου φέρει στο κορμί ένα χάδι

Κι αυτό το καλοκαίρι να νοιώσω σαν παιδί

Άγρια τα κύματα φυσάει ο Αύγουστος

Τα μάτια μου γέμισαν αστέρια

Τι αμαρτία όμως τα όμορφα αστέρια

Να σβήνουν απ’ τα μάτια μου σαν φεύγει το φιλί

Αγία του Αυγούστου

Εχθρός για πάντα του θανάτου ο έρωτας

Αυτό μη το ξεχάσεις

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

Το άγριο της αγάπης νησί-Σάκης Αθανασιάδης

Το άγριο της αγάπης νησί

Κυνηγάω το δρόμο μα ο δρόμος ξεφεύγει

Σε πόλεις γυρνάω ρωτάω η αγάπη που μένει

Μου δείχνουν το χώμα, μου κρύβουν το δάσος, τη θάλασσα σβήνουν

Κουρασμένοι θεοί ένα μύθο μου δίνουν

Βλέπω στα φώτα την αγάπη που φεύγει

Μεθυσμένες γυναίκες ρωτάω η αγάπη που πάει

Τα αστέρια μου δείχνουν γελάνε και πίνουν

Μου χαρίζουν φιλιά μια κρύα αγκαλιά

Μα ακόμα ρωτάω η αγάπη που μένει

Τι είναι το φως της ψυχής και πως μπαίνει

Μα ακόμα ρωτάω η αγάπη που μένει

Έλα εδώ αν το ξέρεις εσύ το άγριο της αγάπης νησί

Κυνηγώ το φεγγάρι μα αυτό μου ξεφεύγει

Πέτρες πετάω τα φτερά μου κοιτάζω κομμένα

Μα θα ’ρθει η στιγμή να πετάξω

Αρκεί να μπορέσω να φτάσω στο άγριο της αγάπης νησί

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Γαλάζια μάτια το πρωί-Σάκης Αθανασιάδης

                                      

Γαλάζια μάτια το πρωί

Άγριες οι μέρες μου μα η νύχτα ξέρει

Κάτω απ’ το φως του φεγγαριού με ένα φιλί

Θα γίνω πάλι το παιδί που δεν φοβάται

Ξυπόλυτο απ’ το όνειρο να βγει

Μέσα στο μπλε μια μέρα

Μια θάλασσα θα έρθει με αέρα

Που τίποτα δεν θα είναι πιο μεγάλο

Από εσένα κι εμένα

Από εσένα κι εμένα

Από τον ήλιο του καλοκαιριού

Ένα παιδί θα γεννηθεί μια μέρα

Που θα φοβάται να παραδοθεί

Άδειες οι τσέπες μου μα ο δρόμος τρέχει

Φτάνει το καλοκαίρι μη λυπάσαι

Θα πιάσω ένα αστέρι να σου δώσω

Γαλάζια μάτια το πρωί

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Τα μάτια των φάρων-Σάκης Αθανασιάδης

  Τα μάτια των φάρων

Γυρίζω στο σπίτι μου κυνηγημένος

Ένας δραπέτης  εποχής

Αφήνω το φιλί, αφήνω τη ζωή

Μα αυτό που αφήνω σήμερα για πάντα θα χαθεί

Μαζεύω λίγη θάλασσα τη βάζω στο μυαλό μου

Αυτή μονάχα ξέρει να κλείνει τις πηγές

Αυτή μονάχα ξέρει να μπαίνει στο όνειρό μου

Και δρόμο να μου δείχνει μακριά από κάθε χθες

Ζηλεύω τα μάτια των γλάρων

Τα ταξίδια τους στον ουρανό

Ζηλεύω τον ήχο του ανέμου

Τις ανάσες απ’ τον άγριο ποταμό

Ζηλεύω τα ίχνη στην άμμο απ’ τα κύματα

Ζηλεύω τα φώτα, της νύχτας τα μηνύματα

Γελάω, κλαίω, μα βουτάω πάλι στα όνειρα

Μισό μέτρο πλέω μα ελπίζω σε χιλιόμετρα

Αφού δεν μπόρεσα ποτέ  να προσπεράσω

Και ποιητής να γίνω, τις νύχτες κοσμικός

Πλησιάζω στην ομίχλη ένα σύννεφο να πιάσω

Υπάρχουν δρόμοι στο λευκό που είναι φως

Ζηλεύω τα μάτια των φάρων στη θάλασσα

Ζηλεύω το γέλιο των δέντρων, την ανάσα τους 

Ζηλεύω τα αηδόνια τη νύχτα άνοιξη

Ζητάω τον ήλιο να έρχεται

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Ματωμένο φεγγάρι-Σάκης Αθανασιάδης

Ματωμένο φεγγάρι

Σβήνω το φως και περιμένω
το ματωμένο το φεγγάρι να φανεί
κουράστηκα γυμνός να κατεβαίνω
μέσα στο τούνελ για να σκάψω τη ψυχή

Πόσες πατρίδες έχει ο θάνατος
πόσες πατρίδες έχει η ζωή
αγάπα με ουρανέ σου λέω
μήπως κερδίσω απ’ το τέλος μια αρχή

Πόσες παγίδες κρύβει το φεγγάρι
που ματωμένο απ’ τα μάτια σου θα βγει
αγάπα με ουρανέ σου λέω
μήπως κερδίσω απ’ το τέλος μια αρχή

Ψάχνω το φως να δραπετεύω
από το σώμα μου την άθλια φυλακή
πόσες παγίδες έχει ο θάνατος
πόσες παγίδες έχει η ζωή

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

Κόκκινο καλοκαίρι-Σάκης Αθανασιαδης

 Κόκκινο καλοκαίρι

Στο σώμα μου είχες γράψει με τα νύχια

«Η αγάπη δεν κοιμάται με τα σώματα»

Μα τώρα εκεί που χόρευες γυμνή η σκόνη

Πόσο μου λείπεις κόκκινο μου καλοκαίρι

Φοβάμαι όταν μιλάει η βροχή το μεσημέρι

Μια άγρια νύχτα πως θα φέρει

Μες το ποτό θα βρω βυθό

Και θα παλεύω με σκιές ως το ξημέρωμα

Στο σώμα σου είχα γράψει το θυμάσαι;

«Όταν θα φύγεις η αγάπη θα κοιμάται»

Μα αυτό μου έλεγα ποτέ δεν θα συμβεί

Ότι κι αν γίνει κόκκινο μου καλοκαίρι

Μια ακόμα νύχτα αστέρια μετράω

Κι όποιο πέφτει το κοιτάζω τρυφερά

Αν είναι το δικό σου αστέρι δεν ρωτάω

Αυτή τη νύχτα αξία έχει η μοναξιά

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Το νησί το όνειρο-Σάκης Αθανασιάδης

Το νησί το όνειρο

Όσα χρόνια αν πέρασαν

Θα γυρνάω εκεί

Στο νησί το όνειρο

Στην άμμο τη χρυσή

Θα μιλάει ο άνεμος

Μέσα στη σιωπή

Στο νησί το όνειρο

Θα είσαι πάντα εκεί

Μες τη νύχτα άφησα το πρώτο μου φιλί

Στο νησί το όνειρο για να δροσιστεί

Πέρασες το άγγιξες του έδωσες ζωή

Και κατόπιν χάθηκες σαν άστρο το πρωί

Όλη μέρα έψαχνα

Μα εσύ είχες χαθεί

Το νησί το όνειρο

Ήταν μόνο εκεί

Φώναζε η θάλασσα

Πως σε έκρυψε αυτή

Έψαξα μα χάθηκα

Στα πως και στη ζωή

Σάκης Αθανασιάδης 

• οι ανάσες των εραστών (2014)