Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου 2024

Το καλάθι με τα ψέματα-Σάκης Αθανασιάδης

Το καλάθι με τα ψέματα

Σε μια αργία του μυαλού
άνοιξα το καλάθι με τα ψέματα
κι άκουσα τις πόρτες να μιλάνε
κόκκινες έβλεπα τις σημαίες
κόκκινα τα φύλλα στα δέντρα
κόκκινα όλα
Σε μια αργία του μυαλού
άκουσα το γέλιο των τοίχων
άγγιξα χιλιάδες φωνές
Στην υγρασία των ματιών
φώναζαν οι μουσικές στους δρόμους
ο πόνος των βημάτων φώναζε
πέθαιναν οι Έλληνες
και πέθαιναν για πάντα
όπως πεθαίνουν για πάντα οι φοβισμένοι
Σε μια αργία του μυαλού
άνοιξα το καλάθι με τα ψέματα
τη φωτιά βρήκα
κι έκαψα όλες τις πόρτες
Τυλιγμένος με λίγο ουρανό
λαχτάρισα των πουλιών το τραγούδι
μα είχε σβήσει ο ήλιος
γιατί πέθαιναν οι Έλληνες
και πέθαιναν για πάντα
όπως πεθαίνουν για πάντα οι φοβισμένοι
.Σάκης Αθανασιάδης

Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2024

Την Άνοιξη Ανθίζει η Καρδιά-Σάκης Αθανασιάδης




      Την Άνοιξη Ανθίζει η Καρδιά

Τρέχει ο χειμώνας μου μακριά, σχεδόν με βρίζει
Σαν κατεβαίνω στη καρδιά και μεγαλώνω
Αφού η αγάπη, αγάπη μου τον κόσμο μας ορίζει
Στείλε την άνοιξη να ανθίσει η καρδιά

Ανάβει ο άνεμος φωτιά η άνοιξη ζυγώνει
Τα ψεύτικα ιδανικά σκεπάζει με τα χρώματα
Έρχεται  αγάπη μου ο ήλιος και ενώνει
Ανοίγει πόρτες για να μπούμε στη φωτιά

Την άνοιξη ανθίζει η καρδιά, την άνοιξη...
Την άνοιξη ανάβει η φωτιά, την άνοιξη...

Ανάβει ο άνεμος φωτιά και η ψυχή αχνίζει
Πάλι η άνοιξη καράβια φέρνει χρώματα
Νερό που πέφτει στην καρδιά και η καρδιά δροσίζει
Ανάβει ο άνεμος φωτιά ο έρωτας να ζει

Έβρεχε ατέλειωτα με άδειες μέρες
Μα ένα βράδυ που σταμάτησε η βροχή
Πέταξα απ’ τα μάτια μου τις ξέρες
Και τη σκουριά που είχε φέρει η εποχή

Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2024

Ευρωπαίων η Πόλις-Σάκης Αθανασιάδης


  Ευρωπαίων η Πόλις 

Όταν σταμάτησαν πάνω
Από το λόφο που κοιμάται
Η αρχαία πόλη
Τα κόκκινα σύννεφα
Είχαν στο σώμα τους άνεμο και θυμό
Κατόπιν ένας μικρός θεός
Τα έδιωξε από τη φωλιά του
Αφήνοντας μόνο γαλάζιο και πράσινο
Την άνοιξη στην αυλή.
Τα καλοκαίρια που πυρώνει
Ο ήλιος το σκληρό χώμα
Η ανάσα της ιστορίας ακούγεται
Στον άπειρο ουρανό
Στο βαμμένο με κόκκινο χώμα
Στον Αξιό ποταμό
Που στο ορμητικό του ρεύμα
Σκορπάει την σκόνη των αιώνων.
Λίγα σπασμένα κεραμίδια
Χιλιάδες αναπνοές
Σαν του καπνού μηνύματα
Ένα μυστικό φως  στα βήματα 
Του χρόνου
Τίποτε δεν πεθαίνει  στην αρχαία πόλη.

Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2024

Οι άγιοι της οθόνης-Σάκης Αθανασιάδης

Η Ελλάς Ευγνωμονούσα θ.Βρυζάκης
                                   
            Οι άγιοι της οθόνης

Ένα κουρέλι έχω αγκαλιά που κρύβει λίγο αίμα
Να μπαινοβγαίνει η ψυχή το παρελθόν να δει
Πως να πετάξω άραγε τις πέτρες με το ψέμα
Προσκυνητές φανατικοί χειροκροτούνε τη σφαγή

Πέρασε η θάλασσα αλάτι η ψυχή μου
Που να πετάξω το θυμό να δροσιστώ
Πέρασε ο άνεμος μου πήρε το κορμί μου
Πώς να φωνάξω τα πουλιά να ψάξω να το βρω

Οικονομικοί δολοφόνοι άγιοι στην οθόνη
Χάρτινα νομίσματα άγγελοι στα εικονίσματα
Μια μεγάλη παρέα στο άρμα του Αχιλλέα
Σέρνουν στο χώμα της ιστορίας το σώμα

Πέρασε το σύννεφο πήρε το φιλί μου
Να στο πετάξει από ψηλά κάπου αγκαλιά να ζω
Μόνο τα βράχια έμειναν να κρύψω τη φωνή μου
Γιατί οι λύκοι του βορρά έρχονται κατά δω
Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2024

Όποιος δεν μέθυσε ποτέ -Σάκης Αθανασιάδης



Όποιος δεν μέθυσε ποτέ 

Όποιος δεν μέθυσε ποτέ 
Και κάθεται μονάχος
Είναι οι νύχτες του μισές
Στο φως βλέπει το λάθος

Θα είναι μια κούραση η ζωή
Να είσαι ο ίδιος χρόνος
Να μην αλλάζεις εποχές
Χειμώνα να έχεις μόνος
            
Όποιος δεν μέθυσε ποτέ 
Στον έρωτα δεν πάει
Δεν έχει ανάγκη το φιλί
Τη μοναξιά αγαπάει

Όποιος δεν μέθυσε ποτέ 
Το χρήμα αγαπάει
Γιατί αν μεθύσει με φιλιά
Αυτό θα το σκορπάει

Δεν θα έχει γεύση η ζωή
Σε κήπους παραδείσου
Αν δεν μεθύσεις μια φορά
Και βγεις απ’ την ψυχή σου

Θα είναι ο έρωτας ντροπή
Η αγάπη αυταπάτη
Αν δεν μεθύσεις μια φορά
Κι εσύ για κάποια αγάπη

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2024

Λίγες σταγόνες άνοιξη-Σάκης Αθανασιάδης

Λίγες σταγόνες άνοιξη

Πέταξα μνήμες στο πάτωμα
Φωνάζοντας κάθε τόσο:
«Πάρε ελπίδα και πιες
πιες το σώμα μου
κι αν ακόμη διψάς
βρέξε τα χείλη σου
με τη φωνή μου».
Κι ο θεός σου
Ο θεός τους
Ο δικός μου θεός
Μου έπλυνε την ψυχή
Μου δώρισε αρώματα
Και μια εντολή:«Μοίρασέ τα».
Παρατημένος μπροστά σου
Ελεύθερος
Άνοιγα τα δώρα
Μα εσύ δε τα έβλεπες
Κι έτσι τα κράτησα δικά μου
Να τα μοιράσω αλλού
Σε μια ψυχή που κρυώνει
Μετά τον Χειμώνα λένε
Πως έρχεται πάντα η Άνοιξη


Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2024

Magician Time's Shoes(Τα παπούτσια του μάγου χρόνου) English lyrics translation





Magician Time's Shoes

 

Τα παπούτσια του μάγου χρόνου 


 

Μετάφραση στα Αγγλικά

SailorsSpadeTattoo

Τραγούδι: Γιάννης Βελίκης. Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης. Σύνθεση - Κιθάρες: Γιάννης Βελίκης

Mix - Mastering - Ηχοληψία - Παραγωγή: Χρήστος Φολτόπουλος.  arpeggiosmp  


Magician Time's Shoes


My life, like a boat in the sea's embrace
Wet sheet waves threw it away
Since I didn't know well how the wind whips
those who feel strong and leave their oars
 
The road is like a breather for a man
You used to tell me, father, if you were alone
You should laugh if the clouds get angry
Run towards love even if you get hurt
 
Throw out from the window at night
All those things fake and rigged
Now you come back to the light like a traveller
High, with your shoes enchanted
 
My father, a farmer, never saw a wave
Only violent rivers that threw over mountains
Looking at his glass, he said, with a knowing look
Take care of your voyage, and love it sweetly
 
It's not enough to have bread to eat
If you can't see the road well enough to step on it
Leave behing a thread so you can return
So I can get to know your unknown world
 
Close the window north
I see you with sleepy eyes
Now, you return to the light like a traveller
High, with your shoes enchanted
 
Holding a little moon tightly in your arms
A red moon that looked like a drawing
I figured out that my boat reached the habor
When I held my son tight in my embrace
 
Life goes, but it's here forever
A child brings the years back
My and is the violent rivers
I will water the memories in their stream
 
I grew up on the black clothing of my grandmother
I'll leave you their small tax
You said that I'll erase the terror in you
Keep leaving a voice to always stay behind
 
Throw out from the window at night
All those things fake and rigged
Now you come back to the light like a traveller
High, with your shoes enchanted
 
Close the window north
I see you with sleepy eyes
Now, you return to the light like a traveller
High, with your shoes enchanted











Τα παπούτσια του μάγου χρόνου

Στην αγκαλιά μιας θάλασσας σαν βάρκα η ζωή μου
Υγρά σεντόνια κύματα την πέταξαν μακριά
Αφού δεν ήξερα καλά πως άνεμος χτυπάει
Αυτούς που νοιώθουν δυνατοί και αφήνουν τα κουπιά

Ανάσα για ένα άντρα είναι ο δρόμος
Μου έλεγες πατέρα αν ήσουν μόνος
Τα σύννεφα αν θυμώνουν να γελάς
Στον έρωτα να τρέχεις κι ας χτυπάς

Την νύχτα απ' το παράθυρο να ρίχνεις
Τα ψεύτικα κι όλα τα στημένα
Στο φως τώρα γυρνάς σαν ταξιδιώτης 
 Ψηλά με τα παπούτσια μαγεμένα

Αγρότης ο πατέρας μου ποτέ δεν είδε κύμα 
Μόνο ποτάμια ορμητικά που έριχναν βουνά 
 Κοιτώντας το ποτήρι του έλεγε μ' ένα βλέμμα 
Πρόσεχε το ταξίδι σου κι αγάπα το γλυκά

Ψωμί δεν φτάνει να έχεις για να φας 
Το δρόμο αν δεν βλέπεις να πατάς Κλωστή να αφήνεις να γυρίζεις πίσω 
Τον άγνωστό σου κόσμο να γνωρίσω

Να κλείνεις το παράθυρο βοριάς
Σε βλέπω με τα μάτια νυσταγμένα Στο φως τώρα γυρνάς σαν ταξιδιώτης 
Ψηλά με τα παπούτσια μαγεμένα

Σφιχτά κρατώντας αγκαλιά ένα μικρό φεγγάρι 
Ένα φεγγάρι κόκκινο που 'μοιαζε ζωγραφιά 
 Κατάλαβα η βάρκα μου πως βγήκε στο λιμάνι 
 Τον γιο μου όταν κράτησα σφιχτά στην αγκαλιά

Φεύγει η ζωή μα εδώ είναι για πάνταΈνα παιδί τα χρόνια φέρνει πίσω
Πατρίδα έχω τα άγρια ποτάμιαΣτο ρεύμα τους τις μνήμες θα δροσίσω

Εγώ μεγάλωσα στα μαύρα της γιαγιάςΤον φόρο τους μικρό θα στον αφήσω 
 Τον φόβο είπες μέσα σου θα σβήσω 
Φωνή να αφήνεις να μένει πάντα πίσω

Την νύχτα απ' το παράθυρο να ρίχνεις 
Tα ψεύτικα κι όλα τα στημένα στο φως τώρα γυρνάς σαν ταξιδιώτης Ψηλά με τα παπούτσια μαγεμένα

Να κλείνεις το παράθυρο βοριάς
Σε βλέπω με τα μάτια νυσταγμέναΣτο φως τώρα γυρνάς σαν ταξιδιώτης 
Ψηλά με τα παπούτσια μαγεμένα



Στη μνήμη του πατέρα μου


     

Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2024

Εγώ δεν είμαι τίποτα-Σάκης Αθανασιάδης

 

Εγώ δεν είμαι τίποτα

Εγώ δεν είμαι τίποτα

τίποτα ακούς;

ούτε ένας βρεγμένος στίχος

τίποτα

τα μάτια μου καίνε απ’ την επανάληψη

μεγάλωσα περιμένοντας όνειρα

τα βράδια κοιμάμαι πάντα γυμνός

σκεπάζομαι με λέξεις, δεν κρυώνω

απ’ τον δρόμο τρέχω στον έρωτα

κι απ’ τον πόνο θα με βρεις

να σκάβω της σιωπής το χωράφι

διακοπές στο χωριό τίποτα

με τις Αμερικάνικες φωτοτυπίες

της γενιάς σου

εγώ δεν είμαι τίποτα

τίποτα ακούς;

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2024

Το δικό σου αιώνιο ψέμα-Σάκης Αθανασιάδης



     Το δικό σου αιώνιο ψέμα

Πετούσε η ψυχή, κοιτούσε τη θάλασσα
Με φως του φεγγαριού τα μάτια μου τα χάλασα
Μα κάθε άνθρωπος στη γη που ξέρει από αυτά
Γνωρίζει της αγάπης του το αίμα

Που όταν τρέχει πονά
Χτυπάει τα μάτια, το κορμί και τον αέρα
Και δεν γνωρίζει πια που πάει ο δρόμος
Και μια μέρα ζει το δικό του αιώνιο ψέμα

Έτσι κοιτάνε τις φωτιές οι εραστές
Να καίνε τη ψυχή τους στο σκοτάδι
Που τριγυρνάει γυμνή και ξένη με το σώμα
Και δεν γνωρίζουν γιατρειά με ένα χάδι

Έτσι μιλάνε οι εποχές στους εραστές
Που αφήσουν το κορμί τους στο χαλάζι
Να το χτυπάει ο άνεμος, ο ήλιος, οι βροχές
Και τίποτα πια να μη τους νοιάζει

Πετούσε η ψυχή, κοιτούσε τις στάχτες
Το φως του φεγγαριού εκεί, τα μάτια μου κλειστά
Μα κάθε άνθρωπος στη γη που ξέρει από αυτά
Γνωρίζει την αγάπη απ' το τέρμα

Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2024

Κόκκινο σαν Ζωή-Σάκης Αθανασιάδης


Κόκκινο σαν Ζωή

Μ’ ένα κρασί ξυνόμαυρο
Θα ανάψω τη σάρκα
Ελεύθερη από μνήμες
Θα πετάς μακριά
Θα λιώνεις το θάνατο
Με τα πόδια.
Στο βαθύ κόκκινο χρώμα
Θα βουτάνε τα μάτια
Γεμίζοντας το ποτήρι μου
Ελπίδα
Να την πίνω γουλιά –γουλιά
Ταξιδεύοντας στον χρόνο
Σαν διψασμένος κυνηγός
Να ψάχνω τον θεό, την αγάπη.
Σάκης Αθανασιάδης

Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2024

Ένας μικρός αγέλαστος Απρίλης-Σάκης Αθανασιάδης

                  
   Ένας μικρός αγέλαστος Απρίλης

Πέρασα πρωί έξω απ’ το σχολείο
έμοιαζε ξανά βυθισμένο πλοίο
μες την σιωπή μεγάλωσε ο χειμώνας
κρύψε το παιδί στον ήλιο μην καεί

Έφυγα μακριά πήγα στο ποτάμι
έκλεισα καλά την τρύπια στην καρδιά
όλη η φωτιά στη θάλασσα να φτάσει
η άνοιξη αργεί ίσως να πουληθεί

Χάρτινα φιλιά κι ο βοριάς χτυπάει
το σώμα με ραβδί σπάει την ψυχή
μες την σιωπή βαριές οι αλυσίδες
κάτι σαν ζωή σπίτι φυλακή

Μόνο για φτωχούς τα όνειρα που κάνεις
πριν αυτά καούν σε νόμους και χαθούν
παρέλαση σοφών η σκόνη χθες που είδες
μόνο μια βροχή δεν σπάει την σιωπή

Πέρασα ξανά έξω απ’ το λιμάνι
θάλασσα φωτιά κάηκε η καρδιά
φώναζε το φως ήθελε να με πάρει
με αγέλαστο Απρίλη δεν πάω πουθενά