Τώρα μπορεί να σε ρωτήσω τι είναι η αγάπη
Τις πέτρες πετάω να ανοίξω το δρόμο
Περνάει η θάλασσα παραπατάω
Σταματάω, πίνω, μεθάω
Τώρα μπορεί να σε ρωτήσω τι είναι η αγάπη
Κάθε ταξίδι που τελειώνει γεμίζει με σκόνη
Μετά φοβάμαι πως το τέλος ζυγώνει
Φοβάμαι τη βροχή φοβάμαι τον αέρα
Φοβάμαι πως θα ’ρθεις μια ημέρα
Θα με φιλήσεις στοργικά σαν μια μητέρα
Θα μου πεις: Σε αγαπάω
Ο δρόμος με ρωτάει που τραβάω
Ο πόλεμος ξεκίνησε εκεί έξω
Φοβάμαι να του πω πως πάω
Στο νησί των μεθυσμένων εραστών να παίξω
Τις πέτρες πετάω να ανοίξω το δρόμο
Μέσα στο δάσος ένα αηδόνι ξυπνάω
Σταματάω, πίνω, μεθάω
Τώρα μπορεί να σε ρωτήσω τι είναι η αγάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου