Ο Βαρδάρης
τραγουδάει μαζί μου στο τρένο
Στην λίμνη με τις ευχές
που ζούνε τα δικά μου παραμύθια
πουλιά πετούν χαμηλά
στα καλάμια πλησιάζουν
εκεί δεν βλέπει ο θεός
κι οι ζητιάνοι το μεγάλο ποτάμι φοβούνται
μονάχα κάποια αγάπη μου
περπατάει μαζί μου στην λάσπη
Κυλάει ο Αξιός αργά
στα πόδια του Αυγούστου
κι η θάλασσα που περιμένει το γλυκό νερό
το φράγμα με αλάτι δεν μπορεί να σπάσει
Τόσα χρόνια παραμένω επιβάτης
σε άδειο τρένο σκουριασμένο
τα χαλάσματα να ψάχνω
και τραγούδια να σου φτιάχνω
το νερό να ξεδιψάς
Στην λίμνη με τις ευχές
μένει η νεράιδα μου μόνη
ο ήλιος της χτυπά το κορμί μα ποτέ δεν το λιώνει
κανείς απ' το χωριό δεν ζητά να την δει
το λευκό φως της ψυχής το αρνούνται
μονάχα ο Βαρδάρης τραγουδάει μαζί μου στο τρένο
κυνηγοί δεν πλησιάζουν φοβούνται
Μάλλον θα έχει ακουστεί σε σκλάβων παραμύθια
πως μια νεράιδα στην λίμνη περπατάει μονάχη την νύχτα
στην όχθη του ποταμού μαζεύει αστέρια
κι όποιος τη δει ξαφνικά του κόβει τα χέρια
Τόσα χρόνια παραμένω επιβάτης
σε άδειο τρένο σκουριασμένο
τα χαλάσματα να ψάχνω
και τραγούδια να σου φτιάχνω
το νερό να ξεδιψάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου