Μόλις θα πέσεις μες τις λάσπες
Και τα παπούτσια σου βραχούν από το ψέμα
Θα χάσεις τα κλειδιά για τον παράδεισο
Κι απ’ το παράθυρο θα βλέπεις άδεια τρένα
Μόλις θα σβήσουνε απ’ τα μάτια σου τα φώτα
Και το σκοτάδι απλωθεί μέχρι το αίμα
Οι νυχτερίδες κοιμηθούν μες τα σεντόνια σου
Θα αναζητήσεις αγκαλιά για μια μέρα
Και θα με βρεις να περιμένω
Με έναν φακό στον άδειο δρόμο
Κι απ’ το μυαλό μου να περνούν
Τα καλοκαίρια με αυτοκίνητα
Μόλις γεμίσει o χειμώνας σου με χρώματα
Και το αίμα σου αρχίσει να κυλάει ξανά
θα αναζητήσεις τον χαμένο παράδεισο
Θα με αλλάξεις με αστέρια σβηστά
Αλλά χωρίς έρωτα το σώμα μαραίνεται
Αλλά χωρίς άνοιξη η ψυχή σταματά
Αλλά χωρίς έρωτα το σώμα μαραίνεται
Αλλά χωρίς άνοιξη η ψυχή σταματά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου