Μια μάσκα κάθεται στο σαλόνι και περιμένει την άνοιξη-Σάκης Αθανασιάδης

Μια  μάσκα κάθεται στο σαλόνι και περιμένει την άνοιξη

Κάτω απ’ το μαξιλάρι μου
κρύβω το ποτάμι
που τραγουδάει την σιωπή μου
κρύβω τον άνεμο, την βροχή
κι ότι δεν μπορεί να πουλήσει
όσο- όσο το παρελθόν του
γιατί εδώ στον λαβύρινθο της επανάληψης
δύσκολα αναπνέω τα χρώματα
και φοβάμαι μην μολυνθούν τα μάτια μου
από γυάλινους υπεράνθρωπους
που δεν θέλουν τίποτε να αλλάξουν
και κατασκευάζουν θεούς
δίνοντας όπλα στους φτωχούς να τους σκοτώσουν
Κάτω απ’ το μαξιλάρι μου
κρύβω τους κρεμασμένους
στα βαγόνια μετανάστες
γιατί κανείς δεν θέλει να βλέπει
τα πληγωμένα χέρια τους
που κλέβουν ήλιο απ’ το Πολύκαστρο
και ψάχνουν τον παράδεισο
στα εργοστάσια της Γερμανίας
Αλλά κι εσένα κρύβω που δεν άφησες
τη θάλασσα να μιλήσει με τα μάτια μου
κι άργησε να τραγουδήσει
το ποτάμι την σιωπή μου
Θα μεγάλωσες πολύ
που δεν θέλεις πια να αλλάξεις τον κόσμο
ή ίσως έχεις μολυνθεί
από τους γυάλινους υπεράνθρωπους
που δεν θέλουν τίποτε να αλλάξουν
εκτός από σπίτια κι αυτοκίνητα
και το μόνο που μπορείς να δεις σήμερα είναι
μια μάσκα που κάθεται στο σαλόνι σου
και περιμένει την άνοιξη

Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)

ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΓΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Τα παπούτσια του μάγου χρόνου

Στη αγκαλιά μιας θάλασσας σαν βάρκα η ζωή μου

Υγρά σεντόνια κύματα την πέταξαν μακριά

Αφού δεν ήξερα καλά πως άνεμος χτυπάει

Αυτούς που νοιώθουν δυνατοί και αφήνουν τα κουπιά

 

Ανάσα για ένα άντρα είναι ο δρόμος

Μου έλεγες πατέρα αν ήσουν μόνος

Τα σύννεφα αν θυμώνουν να γελάς

Στον έρωτα να τρέχεις κι ας χτυπάς

 

Την νύχτα απ' το παράθυρο να ρίχνεις

Τα ψεύτικα κι όλα τα στημένα

Στο φως τώρα γυρνάς σαν ταξιδιώτης

Ψηλά με τα παπούτσια μαγεμένα

 

Αγρότης ο πατέρας μου ποτέ δεν είδε κύμα

Μόνο ποτάμια ορμητικά που έριχναν βουνά

Κοιτώντας το ποτήρι του έλεγε μ' ένα βλέμμα

Πρόσεχε το ταξίδι σου κι αγάπα το γλυκά

 

Ψωμί δεν φτάνει να έχεις για να φας

Το δρόμο αν δεν βλέπεις να πατάς

Κλωστή να αφήνεις να γυρίζεις πίσω

Τον άγνωστό σου κόσμο να γνωρίσω

 

Να κλείνεις το παράθυρο βοριάς

Σε βλέπω με τα μάτια νυσταγμένα

Στο φως τώρα γυρνάς σαν ταξιδιώτης

Ψηλά με τα παπούτσια μαγεμένα

 

Σφιχτά κρατώντας αγκαλιά ένα μικρό φεγγάρι

Ένα φεγγάρι κόκκινο που 'μοιαζε ζωγραφιά

Κατάλαβα η βάρκα μου πως βγήκε στο λιμάνι

Τον γιο μου όταν κράτησα σφιχτά στην αγκαλιά

 

Φεύγει η ζωή μα εδώ είναι για πάντα

Ένα παιδί τα χρόνια φέρνει πίσω

Πατρίδα έχω τα άγρια ποτάμια

Στο ρεύμα τους τις μνήμες θα δροσίσω

 

Εγώ μεγάλωσα στα μαύρα της γιαγιάς

Τον φόρο τους μικρό θα στον αφήσω

Τον φόβο είπες μέσα σου θα σβήσω

Φωνή να αφήνεις να μένει πάντα πίσω

 

Την νύχτα απ' το παράθυρο να ρίχνεις

Τα ψεύτικα κι όλα τα στημένα

Στο φως τώρα γυρνάς σαν ταξιδιώτης

Ψηλά με τα παπούτσια μαγεμένα

 

Να κλείνεις το παράθυρο βοριάς

Σε βλέπω με τα μάτια νυσταγμένα

Στο φως τώρα γυρνάς σαν ταξιδιώτης

Ψηλά με τα παπούτσια μαγεμένα

Πότε είσαι εσύ πότε είσαι μια άλλη-Σάκης Αθανασιαδη

 Πότε είσαι εσύ πότε είσαι μια άλλη

Την ώρα που ο άνεμος θα στέλνει ένα φιλί

Την ώρα που ο φόβος μου θα πάει να κοιμηθεί

Μπροστά θα τρέχει η ψυχή για να σε συναντήσει

Την ώρα που τα αστέρια σου θα πέφτουν με φωνή

Την ώρα που ο Αύγουστος γυμνός θα ερωτευτεί

Θέλω να σε έχω αγκαλιά μέσα το φως

Θέλω να σου κάνω έρωτα

Μα εσύ γεννήθηκες πρώτη Απρίλη

Και πώς να αγκαλιάσω ένα ψέμα

Ξημέρωσε και μόνος μου εδώ

Κοιτώ το καλοκαίρι στο νερό

 

Μα εσύ γεννήθηκες πρώτη Απρίλη

Γι’ αυτό και δεν θα καταλάβω

Πότε είσαι εσύ πότε είσαι μια άλλη

Ούτε νομίζω πως ποτέ θα καταλάβω

Την ώρα που το σώμα μου θα αρχίσει να διψά

Την ώρα που στο δρόμο μου θα βγουν άγρια σκυλιά

Ποιον δρόμο λες να πάρω να περάσω

Μα εσύ γεννήθηκες πρώτη Απρίλη

Και ο δρόμος που θα πεις ίσως να μην υπάρχει

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιάδης (2018)

ΓΙΑΤΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ - ARPEGGIOSMP

    Γιατί η Αγάπη Μάτια μου

Φτάνεις  πρωί απ’ τη δουλειά με μάτια κουρασμένα

Πριν φύγω εγώ και πάω σε αυτή να γίνω σαν κι εσένα

Βάρδια που τελειώνει την αυγή τα μάτια θα σου σπάσει

Μέσα στη νύχτα το κορμί κι  αυτό θα το διψάσει

Πήρε η νύχτα πληρωμή ξεχρέωσε και τη μέρα

Σε μια ψιχάλα που θα ’ρθεί για να τα βγάλω πέρα

Στο δρόμο σκέφτομαι ξανά καράβια που έχω πάρει

Και στης Λαμίας τα στενά ψάχνω να βρω τον Άρη

Περνάει ο καιρός αγάπη μου στα μάτια πέφτει η πόλη

Λίγο κρασί πίνει η ζωή κι όμως κρατάει τιμόνι

Πατάει γκάζι στην εθνική μονάχα όταν θυμώνει

Γιατί η αγάπη μάτια μου πονάει αν μένει μόνη

Έχει πατρίδα σύννεφα που ζουν στην αμαρτία

Και την τρομάζεις άμα λες πως είναι πάντα αγία

Γιατί η αγάπη μάτια μου δεν θέλει να μιλάει

Βγάζει φωνή με σιωπές και πονηρά γελάει

Σου πήρε η νύχτα τη φωνή σε μια ακόμη βάρδια

Μονάχη σε μια κλινική και σου έκλεψε τα χάδια

Μονάχη σε μια κλινική σε μια ακόμη βάρδια

Μα της αγάπης Έφη μου δεν σου έκλεψε τη βάρκα

Περνάει ο καιρός αγάπη μου στα μάτια πέφτει η πόλη

Λίγο κρασί πίνει η ζωή κι όμως κρατάει τιμόνι

Πατάει γκάζι στην εθνική μονάχα όταν θυμώνει

Γιατί η αγάπη μάτια μου πονάει αν μένει μόνη