Μια μέρα αποφάσισα
να γίνω εγώ το πλοίο
Που ταξιδεύει
μακριά
Γιατί εσύ περίμενες
μια βροχή να φύγεις
Χωρίς να αφήσεις
πίσω σου μια αγκαλιά
Να έχω ένα
λόγο στη στεριά να μείνω
Κι απ’ τον
κήπο του κορμιού σου
Μέσα στη
λάσπη του καιρού
Βλέποντας απ’
το τζάμι την άνοιξη να τρέχει
Με ένα χέρι σπασμένο
παλεύω να μη μολυνθώ
Πότε είσαι θάλασσα,
πότε ουρανός
Πότε ομίχλη,
πότε φως
Ένας λαβύρινθος
τα μάτια σου
Που μέσα τους
έχω χαθεί και θέλω εκεί να μείνω
Γιατί η
αγάπη είναι παιδί που τρέχει
Τον ήλιο να
πιάσει με τα χέρια
Μέσα στη
λάσπη του καιρού να ζήσει καλοκαίρι
Αυτό θυμάμαι
να μην μολυνθώ
Ένας λαβύρινθος
τα μάτια σου
Που μέσα τους
έχω χαθεί και θέλω εκεί να μείνω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου