Από καιρό δοκιμάζω να γνωριστώ
με αυτό που φοβάμαι
αλλά κάθε προσπάθεια πάει χαμένη
γι’ αυτό θέλω να περάσω
στην άλλη πλευρά της θάλασσας
κι όταν φτάσω εκεί
να έχω ξεχάσει πως έφτασα
μέσα σε τόσο πολύ φως
Κι άλλες φορές θέλω
να αφήσω πίσω μου το σώμα
στα χάρτινα χέρια της πόλης
στην μόνη αλήθεια της, το σκοτάδι
και να βρεθώ για μια μόνο φορά
μπροστά από το φως που βλέπουν οι άλλοι
Κάποιες μέρες γράφω στο χαρτί:
«χρωμάτισε ένα ψέμα ονόμασε το
παράθυρο για τον παράδεισο
και το αδύναμο στα μπαλκόνια θα χειροκροτεί»
μα μια άδεια δική μου σφαίρα δεν μπορεί
να ρίξει το φράγμα για να περάσει το ποτάμι
Γι’ αυτό δοκιμάζω να γνωριστώ με την μοναξιά
και με τους παππούδες της επανάστασης
μαζεύοντας τα αποτσίγαρα του Μπουκόφσκι
μέσα στα άδεια μπουκάλια του πολιτισμού
ποιος ξέρει… ίσως κάποτε βρεθώ
μπροστά από το φως που βλέπουν οι άλλοι
μπροστά από το φως που βλέπουν οι άλλοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου