Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια
Σβήνω απ’ τα μάτια μου
ανθρώπους με άγριο βλέμμα
τους εραστές που έχει αδειάσει
η ψυχή τους απ’ τους όρκους
τους δικαστές που ερμηνεύουν νόμους
ποτέ του να μην χάνει ο δυνατός
και τους εργάτες σβήνω που ματώνει η φωνή τους
για λίγη εξουσία και ψωμί
Σβήνω απ’ τα μάτια μου
τους κομματάρχες του μπαμπά
με τα μεγάλα αυτοκίνητα που τρέχουν
λάμπουν τη νύχτα καφενεία επαρχίας
το μέλλον σου αυτοί θα σώσουν
γιατί εγώ φοβάμαι να σωθώ από αυτούς
τώρα που αστέρια βρέχει κι αυτό το καλοκαίρι
Τρέχω μακριά απ’ τα ανώνυμα χωριά να αφήσω
όλο το άγριο των ματιών τους στον γκρεμό
για να ξεχάσουν τα όνειρα που είχαν να γίνουν πόλεις
κάθε χειμώνα που η γιαγιά κοιτούσε την βροχή
να χορεύει στα κεραμίδια
Κάθε πρωί τα μάτια μου αλλάζω
αυτό που βλέπω σήμερα αύριο θα είναι διαφορετικό
καινούργιος ήλιος, καινούργιες φωνές
καλύτερες φωνές απ’ τις δικές μας
που δόθηκαν ενέχυρο σε δάνεια και χάθηκαν
στην μάντρα ανακύκλωσης μικροαστών
Σάκης Αθανασιάδης Η βροχή χορεύει στα κεραμίδια (2022)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου