Κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ
Μεγάλωσα να αναγνωρίζω
μόνο το μαύρο και λευκό
Έτσι έμαθα να με φοβίζουν
τα άλλα χρώματα
Μεγάλωσα να ψιθυρίζω
να μη σας ενοχλώ
Να μη χαλάω τον ύπνο
σε άδεια σώματα
Μεγάλωσα για να
γυρίζω στο σπίτι να κρυφτώ
Να κλείνω τα
παράθυρα να μην καώ στον ήλιο
Συνήθισα να λέω κάνε
υπομονή θα ’ρθει η αγάπη
Μεγάλωσα στα ψέματα με
ψέματα
Μα τώρα πια
αναγνωρίζω πως η ζωή είναι στιγμές
Που ανεβαίνεις πιο
ψηλά αν θες η πέφτεις μια για πάντα
Γι’ αυτό άκουσέ με μια φορά
Η αγάπη αύριο δίχως
τέλος
Κάποτε γίνεται
αγκαλιά κάποτε βέλος
Πονάει πιο πολύ αν φύγει
Η αγάπη είναι δάκρυ
είναι δρόμος
Είναι ένα σύννεφο
που βρέχει ασταμάτητα ονόματα
Άλλοτε φέρνει φως
άλλοτε φέρνει γκρίζα σύννεφα
Μεγάλωσα κι ακόμα ψιθυρίζω
να μη σας ενοχλώ
Γι’ αυτό μαζεύω θάλασσα,
ουρανό και χώμα
Ψάχνω να βρω ένα θεό
Που αγαπάει το μαύρο,
το λευκό κι όλα τα χρώματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου