Παραδώσου γυμνή-Σάκης Αθανασιάδης

   Παραδώσου γυμνή

Εδώ τα μάτια μου μαλώνουν με θάλασσες

Εδώ χτυπάω με σφεντόνα αστέρια

Της νύχτας να σπάσω την σιωπή

Να μην παραιτηθώ απ’ όσα κυνηγούσα μικρός

Στο φτηνό μην χαλάσω τα όνειρα

Μα εσύ από μακριά θολά πάλι βλέπεις

Σκυλιά στο δωμάτιο την νύχτα που τρέχουν

Με χαπάκια άδειο ύπνο θα έχεις

Γιατί φοβάσαι της αγάπης τον δρόμο

Έλα εδώ μου μιλάει σαν σκλάβο ο άνεμος

Έλα εδώ να ακούσω ξανά

Το ποτάμι που μέσα μου τρέχει

Έλα εδώ με ένα γέλιο σου μόνο για δώρο

Τι άλλο να σου πω

Παραδώσου γυμνή στον έρωτα

Εδώ που καράβια οργώνουν την θάλασσα

Εδώ που μπροστά μου οι γλάροι περνάνε

Όλοι φεύγουν μακριά μα πίσω κοιτάνε

Την πατρίδα με το όμορφο φως

Εδώ ανοίγω τον δρόμο να περάσει ο άνεμος

Εδώ χαρίζω φιλιά στην βροχή να νικήσω τον θάνατο

Μια μέρα ακόμα που δεν πίστεψες στης αγάπης το αθάνατο

Τι άλλο να σου πω

Παραδώσου γυμνή στον έρωτα

  Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)

Tο σπίτι που γεννήθηκα-Σάκης Αθανασιάδης

       Το σπίτι που γεννήθηκα

Το σπίτι που γεννήθηκα είναι άδειο από φωνές

Κλειστά τα παράθυρα στη χαρά και την λύπη

Μα ο ήλιος σκαρφαλώνει στην σκεπή

Κάθε πρωί παλεύει να σπάσει τα κεραμίδια

Οι τοίχοι του μυρίζουν χειμώνα

Μέχρι να ανθίσουν οι ακακίες

Μέχρι να έρθουν τα χελιδόνια

Να φέρνουν την άνοιξη στην αυλή

Το σπίτι που γεννήθηκα είναι δέντρο

Ένας τοίχος του αν πέσει

Όλες οι ρίζες μου θα κοπούν

Μέσα στο μικρό μου φως θα πέσει σκοτάδι

Στα μικρά δωμάτια στο σπίτι αυτό

Τα πρόσωπα είναι όνειρα που κοιμούνται

Αφήνω λίγο κρασί κάθε καλοκαίρι

Όταν ξυπνήσουν να έχουν κάτι να πιούν 

Το σπίτι που γεννήθηκα έχει χέρια

Που με κρατούν όρθιο στις πόλεις να μη πέσω στο χώμα

Έχει χέρια με άγγιγμα ηλεκτρικό

Μέσα στο φτηνό να μην λερωθώ 

Το σπίτι που γεννήθηκα 

Έχει θεμέλια με κάρβουνα κι αίμα

Το μαύρο, το κόκκινο, το γαλάζιο χρώμα
Τα ψεύτικα όνειρα του εμφυλίου

  Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)

Μόνο γυμνό θα με χάσεις-Σάκης Αθανασιάδης

  Μόνο γυμνό θα με χάσεις

Πριν τυφλωθώ από τον ίσκιο σου

Θα φύγω από δω

Θα βρω μια θάλασσα να ελευθερωθώ

Από την μυρωδιά, τα χείλη, την ανάσα σου

Αλλά εσύ μόνο γυμνό θα με χάσεις

Πριν τρελαθώ απ’ την αγάπη και το μίσος σου

Σπάσω τα μάτια στο τείχος σου

Θα ελευθερωθώ από τις αλυσίδες

Και θα ξεχάσω το σώμα, την ανάσα σου

Αλλά εσύ μόνο γυμνό θα με χάσεις

Σε κάθε μου στίχο το αίμα σου θα καίει

Θα παλεύεις με σώματα να με ξεχάσεις

Μα ο πόλεμος δεν είναι χορός

Πριν φύγω από δω θα αφήσω στον τοίχο

Μια καρδιά που να βγάζει ήχο

Να ακούς την φωνή μου το βράδυ

«αλλάζεις όταν δεν ακολουθείς το ποτάμι»

  Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)

Το νησί αμνησίας-Σάκης Αθανασιάδης

        

 Το νησί αμνησίας

Την ώρα που το φως κυλάει

Μέσα στο αίμα

Ποτάμι ακίνητο η ψυχή

Θολό το βλέμμα

Με απορία σε κοιτώ χαμένο παιγνίδι

Τι άλλο ψέμα να σου πω τα είπα όλα είδη

Μα κράτησε στην μνήμη σου αυτό όταν πίνεις και μιλάς στο κενό

Ποιος θα σου κάνει έρωτα να καθαρίζεις την ψυχή

Πρόσεχε μη μιλάς πολύ

Για μένα αυτό δεν ήταν ένα κάποιο ταξίδι

Οι κύκλωπες ήταν πολλοί

Στο νησί αμνησίας

Την ώρα που ρωτάς ξανά

Που πάει τώρα ο δρόμος

Αν είναι βαρετή η σιωπή

Όταν κάποιος μένει μόνος

Δεν έχω τίποτα να πω δεν έχω φωνή

Κάτι στιχάκια μονάχα

Βρεγμένα στις τσέπες

Που ψάχνουν μουσική

Μα κράτησε στην μνήμη σου αυτό

‘Όταν πίνεις και μιλάς στο κενό

Ποιος θα σου κάνει έρωτα

Να καθαρίζεις την ψυχή

  Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)

Τα μαγικά παπούτσια -Σάκης Αθανασιάδης

                       

      Τα μαγικά παπούτσια

Αφήνεις το φεγγάρι να με σπάσει

Άδειο ποτήρι που η νύχτα το κερνά

Μάτια καρφιά που έχουνε σκουριάσει

Να κυνηγάνε κάθε μέρα τα λεφτά

Φοράω τα μαγικά παπούτσια και σε ψάχνω

Μες της Αθήνας την μεγάλη μοναξιά

Χτυπάω κουδούνια και με βρίζουν

Ακούω σειρήνες από περιπολικά

Ποιος θα σου δώσει ένα φιλί

Αν πας να κλάψεις

Ποιος θα σου δώσει αγκαλιά

Για να σωθείς

Ποιος θα σου ράψει τα φτερά

Για να πετάξεις

Ποιος θα σου δώσει τον φακό

Να μην χαθείς 

Φοράω τα μαγικά παπούτσια να πετάξω

Μακριά από νόμους κι αστυνόμους μοναξιάς

Ανάβω μια φωτιά τον ύπνο σου να κάψω

Μήπως αρχίσεις μες το φως να περπατάς

  Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)

Γυάλινα σύννεφα -Σάκης Αθανασιάδης

                      

  Γυάλινα σύννεφα

Τρέχεις μπροστά για πρώτη φορά

Η ομίχλη κρύβει το σώμα

Βλέπω θολά φεύγεις  μακριά

Μα είσαι εδώ μαζί μου ακόμα

Γυάλινα σύννεφα

Στα Γιάννινα ο δρόμος σε πάει

Μάθε κι εκεί να περπατάς

Όπως έμαθες μαζί μου

Κάθε νησί έχει αγκαλιά

Κι αγαπάει όσους δίνουν

Γυάλινα σύννεφα

Η αγάπη χιλιόμετρα πάει

Πήγες λοιπόν στα Γιάννινα

Γιατρός για να σπουδάσεις

Μα μες της λίμνης τα νερά

Την μουσική μην χάσεις

Η θάλασσα στα μάτια σου

Να μην γεμίζει αίμα

Μα αλάτι απ’ τα κύματα

Που δεν αντέχουν ψέμα

Γυάλινα σύννεφα

Ένα αστέρι απόψε σας σπάει

Κοίταξε αυτούς που χάθηκαν

Μες τον καθρέπτη μόνοι

Και την ζωή τους ξόδεψαν

Με γκάζια στο τιμόνι

Ποτέ τους δεν αγγίξανε

Τον έρωτα που καίει

Μόνο υπάλληλοι έγιναν

Και δυστυχώς χυδαίοι

Γυάλινα σύννεφα

Η αγάπη τα σύνορα σπάει

Τώρα λοιπόν στα Γιάννινα

Απ’ την βροχή μην χάσεις

Άνοιξε απλά τα μικρά σου φτερά

Υπάρχουν κοντά σου κορυφές να τις φτάσεις

Γι’ αυτό σου λέω για μια ακόμα φορά

Τον τελευταίο σου καθρέπτη να σπάσεις

Να μην προσκυνάς το δυνατό

Απ’ το αδύναμο την αγάπη θα μάθεις

Γυάλινα σύννεφα

Χελιδόνι η καρδιά μου πετάει

  Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)