Ο τελευταίος δρομέας
Βούλιαξε την βάρκα του με τα μυστικά
Ένα ηλιοβασίλεμα έξω απ’ το λιμάνι
Ήθελε να κρύψει το όνομά της στον βυθό
Μήπως καταφέρει να την διώξει απ’ το μυαλό
Μετά καθώς κολύμπαγε να φτάσει στη ακτή
Έβλεπε τις γάτες να φεύγουν πειραγμένες
Γι’ αυτές εκείνος ήτανε μονάχα η τροφή
Οι αγάπες τώρα πια γι' αυτόν κομμένες
Σπάει κουπιά η καλή μοναξιά
Στο άδειο το ποτήρι
Η καλή μοναξιά παλεύει με τα κύματα
Χάνει κερδίζει γίνεται πανηγύρι
Στην αρχή τον μάλωναν όλοι στο χωριό
Κι έλεγαν την βάρκα του δεν έπρεπε να βυθίσει
Γι’ αυτόν ήταν πολύτιμη να έχει μια δουλειά
Θα βρει άλλη γυναίκα να αγαπήσει
Μα αυτός μέσα στην ζάλη του στην θάλασσα μιλούσε
Κάθε ποτήρι με κρασί το έκανε φιλί
Κι όταν έφτανε στον βυθό την βάρκα συναντούσε
Η αγάπη του περίμενε εκεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου