Αστυνόμοι μοναξιάς-Σάκης Αθανασιάδης

Αστυνόμοι μοναξιάς

Καπνίζει η ψυχή για μια καλημέρα

Για ένα αθώο φιλί

Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο

Με κοιτάζουν σαστισμένοι βουβοί

Μυρίζει ο άνεμος θυμό πιο πέρα

Κάπου κοντά πονάει η γη

Τα τόσα χρόνια σιωπής στα πάντα

Έχουν φέρει οργή

Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο άδεια μαγαζιά

Τον έρωτα δικάζουν μόνο σπάνε τη καρδιά

Πάλι σε έρημο θα φτάσω να διψώ ξανά

Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο και η ζωή περνά

Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο η σιωπή βοά

Ότι πια δεν το πληρώνω μίσος με κερνά

Αστυνόμοι μοναξιάς στο δρόμο όλα παν’ καλά

Βουλιάζω στο μυαλό μου μια άχαρη μέρα

Πριν δω ένα αστέρι μικρό

Ακούω τους ήχους του δρόμου

Το σώμα της πόλης κοιτώ

Ποτίζω με νερό το χώμα

Φυτρώνει η ζωή

Αυτό το μάταιο για σένα ταξίδι

Είναι για μένα μια ανάσα μικρή

Σάκης Αθανασιάδης 

·        οι ανάσες των εραστών (2014)

Το μαύρο να καεί με έρωτα-Σάκης Αθανασιάδης

                         

Το μαύρο να καεί με έρωτα

  

Μονάχος δεν μπορώ

Τον λαβύρινθο της ζωής να περάσω

Γι’ αυτό από εσένα ζητώ

Μια αόρατη κλωστή στον λαβύρινθο μη χαθώ

Ακόμη κι αν μπορώ

Ένα αστέρι να δω όταν πέφτει

Αυτό που θα ζητάω από σένα

Είναι αγάπη να μπορώ να το πιάσω

Να βάλεις φωτιά στην ψυχή

Τα μάτια να ανάψουν

Φωτιά στη ψυχή, φωτιά στο σώμα

Το μαύρο να καεί με έρωτα

Είναι ώρα να πετάξω τη σκόνη απ’ τα μάτια

Το μαύρο να γίνει κομμάτια

Φωτιά στη ψυχή, φωτιά και στο σώμα

Τα μάτια να ανάψουν

Ακόμη κι αν μπορώ να κερδίσω

Ας χάσω για την αγάπη

Μια ήττα τέτοια φέρνει φως στο μονοπάτι

Ας χάσω για την αγάπη το μαύρο θα καεί στον έρωτα

 Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)

Ένα ποτάμι που ανθίζουν τριαντάφυλλα - Σάκης Αθανασιάδης

                             

Ένα ποτάμι που ανθίζουν τριαντάφυλλα

Δεν είμαι εγώ ο δικός σου παράδεισος

Δεν είμαι εγώ ένα δρόμος μεγάλος

Σε ακούω που λες το πρωί

Φοβισμένη πολύ και μάλλον δακρύζεις

Μα δεν θέλω να κλαις για ένα σου λάθος

Να νοιώθεις γυμνή και να χάνεις τον δρόμο

Αν μάθεις να ακούς τη σιωπή

Θα δεις την αγάπη στα μάτια μου

Και να θυμάσαι κι αυτό

Δεν είμαι εγώ ο δικός σου παράδεισος

Δεν είμαι εγώ ένα δρόμος μεγάλος

Μόνο ελεύθερος είμαι να ονειρευτώ

Γιατί να κρυφτώ θα στο πω

Μεγάλωσα μόνος στο φόβο

Κι είπα θα πάω πιο πέρα τον δρόμο

Σε ένα ποτάμι που ανθίζουν τριαντάφυλλα

Δεν θέλω να κλαις για ένα σου λάθος

Γιατί μπορείς να με πας ως τη θάλασσα

Και να με αφήσεις να κοιτάζω το φεγγάρι στα μάτια σου

Γιατί είσαι εσύ ο δικός μου παράδεισος

 Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)

Η γυμνή μέρα-Σάκης Αθανασιάδης

Η γυμνή μέρα

Η σιωπή αν είναι χρυσός

Έλα να πάρεις ένα βάζο μια μέρα

Για μένα είναι άμμος ζεστή

Που καίει τα χέρια τα πόδια το βλέμμα

Αν μες το όνειρο ζει ο θεός

Και η αγάπη απλά είναι ψέμα

Τι πόνος να ψάχνω το φως

Αφού σκοτάδι θα υπάρχει πιο πέρα

Παίρνω τον γιό μου τον σηκώνω ψηλά

Δαγκώνουν τα σκυλιά τον αέρα

Σαν να πετάω χαρταετό μια Καθαρά Δευτέρα

Σε ένα κουστούμι που με δείχνει γιορτή

Κρύβω τον φόβο την αγάπη τον πόνο

Την αμαρτία την κρύβω κι αυτή

Με ξεροκόμματα που έχω για δρόμο

Γεμάτος κρίμα είμαι κι εγώ

Ενώ η οθόνη μου λερώνει τη μέρα

Τι πόνος να ψάχνω το φως

Σε μια χώρα που λατρεύει τη λέρα

Σάκης Αθανασιάδης

·        τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)