Τα Χριστούγεννα της Όλγας-Σάκης Αθανασιάδης

Τα Χριστούγεννα της Όλγας

Την είχα γνωρίσει παλιά σε ένα μεγάλο μου κύμα

Μετά το καράβι της ζωής μου με πήρε μακριά

Μπορεί να ήτανε αλήθεια μπορεί να ήτανε ψέμα

Μες τα χιλιάδες μου πρέπει η μνήμη με απατά

Κατόπιν περνούσε συχνά η βροχή μου έφερνε νέα

Μέχρι που έφτιαξα καράβι με άστρα μικρά

Να ταξιδεύει Χριστούγεννα νύχτα

Να μου γεμίζει τα μάτια βοριά

Τα Χριστούγεννα της Όλγας ίσως είναι μαγικά

Ίσως να μαζεύει άστρα να τα έχει αγκαλιά

Τα Χριστούγεννα της Όλγας ίσως μοιάζουν με πουλιά

Που πετάνε απ’ τα δέντρα και περνάνε τα βουνά

Αυτό που θυμάμαι τις μεγάλες γιορτές είναι οι ευχές

Που πέφτουν στο χώμα και οι αγάπες  τους λιώνουν σαν χιόνι

Κι αυτό το μικρό της ψυχής μια αφορμή να βγω πιο πέρα

Που τα όνειρα στα φώτα απλά μεγαλώνουν μια μέρα

Τα Χριστούγεννα της Όλγας, της Μαρίας, τα δικά μου

Ίσως να είχανε αξία αν μιλούσε η ψυχή

Αν πετούσε ο βαρδάρης το κορμί σε μια γωνία

Και χανόταν η αγωνία και τα πίναμε μαζί

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Χειμωνιάτικο παραμύθι-Σάκης Αθανασιάδης

                     

 Χειμωνιάτικο παραμύθι

Αν και μισός τρέχω στο δρόμο

Τραγούδι ο άνεμος στη μηχανή

Μα όταν σκέφτομαι που πάω μόνος

Ατέλειωτος δρόμος ομίχλη πολύ

Πες το κι εσύ μια ακόμη φορά

Έχω στα μάτια ένα φιλί

Ούτε λεφτά ούτε παλάτια

Μπορούν να κερδίσουν την αγκαλιά

Ένα φιλί ήλιος στα μάτια

Να πως γεμίζει η άδεια ψυχή

Μες το κορμί το αίμα μου καίει

Φταίει η αγάπη μα φταις κι εσύ

Στην κατηφόρα γλιστράω και πέφτω

Με έχει σκεπάσει η μηχανή

Πονάω πολύ όμως αντέχω

Βλέπω τα μάτια σου αυτή τη στιγμή

Για να μιλάω για ερωτευμένους

Για τους ωραίους αυτής της ζωής

Για να μη χάσω το φως που καίει

Όταν κρυώσεις να ζεσταθείς

 Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)

Τα μάτια των φάρων-Σάκης Αθανασιάδης

Τα μάτια των φάρων

Γυρίζω στο σπίτι μου κυνηγημένος

Ένας δραπέτης  εποχής

Αφήνω το φιλί, αφήνω τη ζωή

Μα αυτό που αφήνω σήμερα για πάντα θα χαθεί

Μαζεύω λίγη θάλασσα τη βάζω στο μυαλό μου

Αυτή μονάχα ξέρει να κλείνει τις πηγές

Αυτή μονάχα ξέρει να μπαίνει στο όνειρό μου

Και δρόμο να μου δείχνει μακριά από κάθε χθες

Ζηλεύω τα μάτια των γλάρων

Τα ταξίδια τους στον ουρανό

Ζηλεύω τον ήχο του ανέμου

Τις ανάσες απ’ τον άγριο ποταμό

Ζηλεύω τα ίχνη στην άμμο απ’ τα κύματα

Ζηλεύω τα φώτα, της νύχτας τα μηνύματα

Γελάω, κλαίω, μα βουτάω πάλι στα όνειρα

Μισό μέτρο πλέω μα ελπίζω σε χιλιόμετρα

Αφού δεν μπόρεσα ποτέ  να προσπεράσω

Και ποιητής να γίνω, τις νύχτες κοσμικός

Πλησιάζω στην ομίχλη ένα σύννεφο να πιάσω

Υπάρχουν δρόμοι στο λευκό που είναι φως

Ζηλεύω τα μάτια των φάρων στη θάλασσα

Ζηλεύω το γέλιο των δέντρων, την ανάσα τους 

Ζηλεύω τα αηδόνια τη νύχτα άνοιξη

Ζητάω τον ήλιο να έρχεται

Σάκης Αθανασιάδης 

·        τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Είμαι αυτός που ζητάς μόλις φύγω-Σάκης Αθανασιαδης

Είμαι αυτός που ζητάς μόλις φύγω

Είμαι αυτός που χτυπάει η βροχή

Το γυμνό του σώμα

Είμαι αυτός που φωνάζει τη θάλασσα

Να περάσει το δρόμο να σε βρει

Ποιος ακούει τα κύματα

Ποιος κάθεται τη νύχτα στο παράθυρο

Ποιος ξενυχτάει απόψε

Το χιόνι που σκεπάζει τις πόλεις

Είμαι αυτός που ζητάς μόλις φύγω

Είμαι αυτός που σου λέει να διψάς

Για ένα φιλί το μικρό καλοκαίρι

Είμαι αυτός που ακούς να σου λέει

Είναι ωραίο το ταξίδι με το πλήθος

Μα είναι καλύτερα να μάθεις που πάει

Ποιος ακούει τις σφαίρες στο ποτάμι

Ποιος ακούει τον άνεμο που φωνάζει

Στα κόκκινα νερά

Φτηνά σώματα σαν άμμος

Που δεν θέλεις ή δεν μπορείς να τα δεις

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-Σάκης Αθανασιάδης

Το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων

Φανατικοί πολεμιστές

Στο γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων

Φρεσκοντυμένοι με σκοτάδι

Να πολεμάνε με το φως

Μαύροι απ’ το αίμα των αθώων

Αίμα που τρέχει στο ποτάμι των ηρώων

Που λούζονται οι αθάνατοι θεοί

Αυτό που υπάρχει εδώ

Είναι η πείνα της πατρίδας για ψωμί

Είναι οι πέτρες που πετάνε οι αστοί

Στο άρρωστο κορμί της

Να ηδονίζονται στο πόνο της αθανασίας

Φανατικοί πολεμιστές

Στο γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων

Να πολεμάνε με το φως 

Αυτό που υπάρχει εδώ

Είναι σκοτάδι τυλιγμένο με χρυσάφι

Μια απάτη που τελειώνει πριν αρχίσει η ζωή

Που οι αστοί ονόμασα δημιουργία

Κάθε Μεγάλη Παρασκευή

Μεγαλώνει η στάχτη στη ψυχή

Κι αυτή η στάχτη μένει εκεί

Για μέρες, για μήνες για χρόνια, για μια ζωή

Βουνό που κρύβει τον ήλιο να μη γελάω, να φοβάμαι

Γιατί ο φόβος τρέφει το μίσος

Και πρέπει να μισώ κάθε τι διαφορετικό

Για να υπάρχω στη σιωπή των αθώων

Αυτό που υπάρχει εδώ

Είναι η άνοιξη που κλαίει

Κάθε άρνηση είναι ο θάνατός σου λέει

Στο κοπάδι αν δεν μπεις πολεμιστής

Αυτό που υπάρχει εδώ

Είναι το άρμα των κομπάρσων

Το πλήθος των άσσων, των ειδικών

Των μαλακισμένων απλά στα λαϊκά παιδιών

Που φτύνουν τα μάτια της ιστορίας

Να μη βρεθεί η αλήθεια στο χώμα

Κι ελευθερώσει το φως 

Σάκης Αθανασιάδης

το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015