Η στολή του
χαμένου ιππότη
Μέσα στο δάσος έχω βρει τη στολή
Του χαμένου ιππότη μα μεγάλη μου πέφτει
Θα πρέπει να έχω μάσκα καλή
Σε μια ακόμη δίκη του δικού σου καθρέπτη
Μέσα στη σκόνη του καθρέπτη
Ο χρόνος θα τρέχει
Πάντα έτσι συμβαίνει η νύχτα όταν πέφτει
Σε όσους ψάχνουν τρόπο να αγοράσουν την ανάσταση
Αν θέλεις κάτι να μου πεις κοίτα με στα μάτια
Αν όμως δεν θέλεις τίποτα να πεις
Θα επιστρέψω μόνο για σένα σε κομμάτια
Με βροχή, με αέρα, με σκόνη
Δεν περνούσαν τα όνειρα τη δική μου αυλή
Τα κρατούσα κοντά μου στη στολή του ιππότη
Γιατί παλιά τα χάριζα μα ερχόταν πληγωμένα
Κι ήθελαν πολύ φως για να ζήσουν τη μέρα
Μετά αναρωτήθηκα πως η ψυχή χαλάει φυλακισμένη
Κι άφησα ελεύθερα τα όνειρα να φύγουν
Κι ας έρθουν πίσω πληγωμένα
Καλύτερα έτσι μπορεί μεγαλώσουν μια μέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου