Αποκόμματα για ένα ασθενοφόρο
Τι χρήματα να δώσω στους παρατημένους
Να με αφήσουν να γλιτώσω την καρδιά
Χτυπάνε οι δρόμοι αυτούς που φεύγουν απ’ το τέλος
Να ταξιδέψουνε μαζί με τα πουλιά
Τι χρώματα να βάλω να φύγω απ’ το τέλος
Σκεφτόμουν πριν χτυπήσω ξαφνικά
Πρώτη φορά στο αθάνατο μιλούσα δακρυσμένος:
Γύρνα με πίσω να φυτέψω μια καρδιά
Κι εκεί που όλα τελείωναν έφυγε το σκοτάδι
Μα ο πόνος ξαναγύρισε σε όλο μου το κορμί
Ο αέρας ήρθε δροσερός σαν το μεγάλο χάδι
Που δίνει η μάνα στο μικρό της το παιδί
Αυτό το φεγγάρι με κάνει απόψε να κλαίω
Που δεν μεγάλωσα νωρίς τον ποταμό
Που δεν κατάφερα το φράγμα του vα σπάσω
Να πλημμυρίσει η ψυχή άγριο νερό
Ακόμη εκεί περίμενα στο δρόμο πεταμένος
Το φως ήτανε κρύο και μακριά
Κάποιος διαβάτης έμοιαζε σαν να κοιτούσε πλοίο
Κι εγώ τον πίστεψα και ζήταγα στεριά
Έψαχνα αστέρια και βουνά, ένα μεγάλο δάσος
Μα η ψυχή μου είχε φύγει μακριά
Μάζευε τα αποκόμματα για το ασθενοφόρο
Μην πέσει η φωνή μου στη σκουριά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου