Μια μέρα σήκωσε απ’ το χώμα-Σάκης Αθανασιάδης

Μια μέρα σήκωσε απ’ το χώμα

Τρέχει η αγάπη μου μπροστά κι εγώ τη κυνηγάω

Λαχανιασμένος στη βροχή πάλι παραπατώ

Λάσπες γεμίζει το κορμί έμαθα να χαλάω

Στο πρώτο σώμα που θα βρω κι άλλο τη ψυχή

Κανείς δεν μου είπε στη ζωή πως το κορμί πονάει

Αν το μαχαίρι καρφωθεί στο βάθος της ψυχής

Πληγές γεμίζει η καρδιά και μόνιμα ζητάει

Να πέσει πάνω στη φωτιά να λυτρωθεί

Όλοι μου δίνουνε κρασί να καίγεται το αίμα

Μα κάθε μέρα που περνά κρυώνω πιο πολύ

Μια μέρα σήκωσε να δω μια μέρα σήκωσε απ’ το χώμα

Κάπου να βρω να κρατηθώ ο άνεμος πριν βγει

Φεύγουν τα σύννεφα μακριά μα εγώ τα ακολουθάω

Ώσπου τα μάτια κουραστούν γίνουνε πάλι υγρά

Φώτα γεμίζουν τη σιωπή μα φώτα δεν ζητάω

Βλέπω μονάχα τον καπνό που βγάζει η καρδιά

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015