Τα παραμύθια κρύβουν μέσα τους καρδιές-Σάκης Αθανασιάδης

Τα παραμύθια κρύβουν μέσα τους καρδιές

Είχα ακούσει πολλά για φωτιές που δεν καίνε

Για παιδιά που πετάν σαν νεράιδες ψηλά

Είχα ακούσει πολλά για τα δέντρα που κλαίνε

Σαν σκαλώνουν στα σύννεφα

Για να χτίσουν αγγέλοι φωλιά

Αλλά μέσα σε αυτές τις φωνές είχα πιστέψει

Πως το ψέμα κοντά μου μιλούσε χιλιάδες φορές

Ότι τελειώνει πως μένει για πάντα στη λήθη

Μέχρι που είδα στο χώμα ψυχές

Τότε κατάλαβα πως η ύλη σκοτώνει

Την πίστη που είχα στο όνειρο χθες

Τα παραμύθια λένε πάντα την αλήθεια

Τα παραμύθια κρύβουν μέσα τους καρδιές

Κι αν δεν πιστεύεις πως σου λέω την αλήθεια

Κοίτα κοντά σου μες το χώμα τις ψυχές

Τα παραμύθια λένε πάντα την αλήθεια

Τα παραμύθια δίνουν σώμα στις φωνές

Βάζουν τα βήματα στο δρόμο να γνωρίσεις

Λίγο απ’ τον άνεμο που ανθίζει τις ψυχές

Είχα ακούσει πολλά για ανθρώπους που σπάνε

Με ένα βλέμμα τις πέτρες και τις καίνε μετά

Για πουλιά που πετάν και γελάνε

Με ανθρώπους που ζουν μια ζωή στα κλουβιά

Είχα ακούσει πολλά και τα μάτια μου καίνε

Που φοβόνται νομίζω να βλέπουν κοντά

Σε ένα κόσμο που τα όνειρα φταίνε

Που κυλιέται στο χώμα για μια χούφτα λεφτά

Σάκης Αθανασιάδης

το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

 

       

Πώς να περάσει η αγάπη το σκοτάδι-Σάκης Αθανασιάδης

                                  

Πώς να περάσει η αγάπη το σκοτάδι

Τα σύννεφα έτρεχαν στον ουρανό

Περνούσανε τα σύνορα σε ένα λεπτό

Η θάλασσα έμοιαζε σαν ουρανός

Ξημέρωνε Χριστούγεννα κοιμόταν ο θεός

Τα κύματα ούρλιαζαν σαν άγριο θεριό

Γατί φοβισμένο ένα κορίτσι μικρό

Πονούσανε τα μάτια απ’ την αγρύπνια

Όμορφος κόσμος τόσο ηθικός

Πρόσφυγες έπεφταν στα άγρια νερά

Φωνές σκεπάζαν της ψυχής τη φωτιά

Ένα κορίτσι πολύ μικρό

Τα σύνορα πέρασε μα ήταν ήδη νεκρό

Πώς να περάσει η αγάπη το σκοτάδι

Να πάει που να γίνει φως

Αυτό το άγριο να χαθεί

Πώς να περάσει η αγάπη το σκοτάδι

Το μίσος που ονόμασαν πολιτισμό

Άνθρωποι πίσω απ’ τον ήλιο

Ξημέρωνε Χριστούγεννα η Γέννηση αργούσε

Ή είχε γίνει μα δεν νοιαζόταν για τη Γέννηση κανείς

Οι μάγοι είχαν φύγει από νωρίς

Για άλλους τόπους

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)             

Μα εγώ στην αγάπη πιστεύω ακόμα -Σάκης Αθανασιάδης

                                   

Μα εγώ στην αγάπη πιστεύω ακόμα

Έχω μια αγάπη παλιά που αντέχει τα χρόνια

Μόλις τη φωνάζω κοντά με αγκαλιάζει σφιχτά

Δεν χρειάζεται φως να με δει στο σκοτάδι

Ότι είναι αλήθεια μπορεί την ψυχή μου να δει

Μες την ομίχλη κοιτώ κουρασμένα τα σώματα

Άνθρωποι μόνοι γυρνούν με ραμμένα τα στόματα

Στη κρίση χαμένος κι εγώ δεν πιστεύω σε κόμματα

Όμως φοβάμαι πολύ η ομίχλη μη γίνει ζωή

Αν κι η αγάπη μου ζει σκεπασμένη με φώτα

Μου έστειλε ένα μπουφάν για να ανοίξω την πόρτα

Μόλις το φορέσω να δει τη ψυχή μου γυμνή

Έτσι την είδα ξανά  μια νεράιδα φωτιά

Έχω μια αγάπη παλιά που κρατάει μαχαίρια

Όταν τη φωνάξω θα ’ρθεί να μου κόψει αστέρια

Έτσι περνάει ο καιρός έτσι αντέχει το σώμα

Κάποιοι σκοτώνουν το φως

Μα εγώ στην αγάπη πιστεύω ακόμα

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)

Τα Χριστούγεννα της Όλγας-Σάκης Αθανασιάδης

            Τα Χριστούγεννα της Όλγας

Την είχα γνωρίσει παλιά σε ένα μεγάλο μου κύμα

Μετά το καράβι της ζωής μου με πήρε μακριά

Μπορεί να ήτανε αλήθεια μπορεί να ήτανε ψέμα

Μες τα χιλιάδες μου πρέπει η μνήμη με απατά

Κατόπιν περνούσε συχνά η βροχή μου έφερνε νέα

Μέχρι που έφτιαξα καράβι με άστρα μικρά

Να ταξιδεύει Χριστούγεννα νύχτα

Να μου γεμίζει τα μάτια βοριά

Τα Χριστούγεννα της Όλγας ίσως είναι μαγικά

Ίσως να μαζεύει άστρα να τα έχει αγκαλιά

Τα Χριστούγεννα της Όλγας ίσως μοιάζουν με πουλιά

Που πετάνε απ’ τα δέντρα και περνάνε τα βουνά

Αυτό που θυμάμαι τις μεγάλες γιορτές είναι οι ευχές

Που πέφτουν στο χώμα και οι αγάπες  τους λιώνουν σαν χιόνι

Κι αυτό το μικρό της ψυχής μια αφορμή να βγω πιο πέρα

Που τα όνειρα στα φώτα απλά μεγαλώνουν μια μέρα

Τα Χριστούγεννα της Όλγας, της Μαρίας, τα δικά μου

Ίσως να είχανε αξία αν μιλούσε η ψυχή

Αν πετούσε ο βαρδάρης το κορμί σε μια γωνία

Και χανόταν η αγωνία και τα πίναμε μαζί

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Ο άρχοντας λύκος-Σάκης Αθανασιάδης

Πάβελ Κουζίνσκι

                              

    Ο άρχοντας λύκος

Περνάω τη γέφυρα κοιμάται το ποτάμι

Φτάνω στα σύνορα πριν πέσει το σκοτάδι

Φράχτες μου κλείνουνε το δρόμο

Να μου θυμίζουνε πως ζω σε φυλακή 

Να μου θυμίζουνε τις μέρες

Που η αγάπη είχε πει πως δεν θα ’ρθει

Φυσάει αέρας φέρνει χιόνι απ’ το νότο

Να καθαρίσει τη ψυχή μου απ’ το φόβο

Αν κι η αγάπη είχε πει σε ένα παιδί

Θα είναι δύσκολο να δεις ανατολή

Ξεφεύγω πάλι από τον άρχοντα τον λύκο

Στο πατρικό μου σκάβω αλλόκοτα τη μνήμη

Πόσες παγίδες θα περάσω πάλι εδώ

Στην αγκαλιά σου για να φτάσω να σωθώ

Πέφτει το χιόνι επιστέφω στη Λαμία

Άδειος ο δρόμος ίσως κλείσει στη πορεία

Βλέπω κοπάδι από λύκους στο βουνό

Πόσες παγίδες θα περάσω

Στην αγκαλιά σου για να φτάσω να σωθώ

Σάκης Αθανασιάδης

νυχτερινές πατρίδες (2016)