Θάλασσά μου
ελευθερία
Πέρασα την προκυμαία η σημαία είχε σκιστεί
Στο γαλάζιο είδα κουρέλι της πατρίδας τη πληγή
Δεν περίμενα στους ώμους να με πάρουν νικητή
Μόνος είπα πως θα ρίξω πέτρες μέσα στη βροχή
Οι μεγάλες μου αγάπες ζούνε πίσω απ’ τη σκηνή
Δίχως σώμα δίχως μάτια μες του ανέμου τη φωνή
Έκλεισα μέσα στις πόρτες λιποτάκτες σύννεφα
Μια ελπίδα να κρατήσω πριν χτιστούν τα σύνορα
Δεν περίμενα τις μέρες που ο ήλιος θα κρυφτεί
Μόνος είπα θα βαδίσω κάπου η άνοιξη θα βγει
Κάθε νύχτα ένα αηδόνι κάνει βόλτες στην αυλή
Η βροχή κι αν το μαλώνει το τραγούδι του θα πει
Στο γαλάζιο είδα κουρέλι της πατρίδας την πληγή
Θάλασσά μου ελευθερία
Οι μεγάλες μου αγάπες δεν ζητάνε πληρωμή
Ξέρουν μάτια να χαρίζουν μάτια να έχει η ψυχή
Οι μεγάλες μου αγάπες δεν ζητάνε ούτε ψωμί
Μόνο φέρνουν το φεγγάρι να γλυκάνει το φιλί
Σάκης
Αθανασιάδηςτο γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου