Ελευθερία με Ακούς
Τα βράδια που μιλούσαν τα ποτά
Την έρημο κουβάλαγα στη πλάτη
Με δάγκωναν του έρωτα σκυλιά
Μα έτρεχα να φτάσω την αγάπη
Έπεφτε στο σώμα μου βροχή
Μα ένοιωθα να καίγεται η πόλη
Αραγμένοι στα σαλόνια οι καλοί
Κι εγώ στο δρόμο για συγνώμη
Ελευθερία με ακούς…
Είναι φωτιά της μοναξιάς ο χρόνος
Ελευθερία με ακούς…
Φέρε το φως να δω που πάει ο δρόμος
Τα βράδια που τα φώτα δυνατά
Με χτύπαγαν αλύπητα στα μάτια
Με δάγκωναν του έρωτα σκυλιά
Κι έψαχνα στο δρόμο τα κομμάτια
Σάκης Αθανασιάδης
Θα είμαι λαϊκιστής Σάκη αν πω απλώς ότι 'τα σπάει';
ΑπάντησηΔιαγραφήΖήλεψα την τόλμη των εικόνων, ζήλεψα τη δύναμη των λέξεων, ζήλεψα ατμοσφαιρες, ζήλεψα...
Αυτό πρέπει να γίνει τραγούδι εξ άπαντος!
Με την άδειά σου θα είναι η αυριανή ανάρτηση στη Στιχο-μυθία...
Γιώργος Γκρίλης-stixo-mythia.blogspot.com