Ο
Αιχμάλωτος Θεός
Με τον καιρό κατάλαβα πως ήταν μια παγίδα
Να μπω κι εγώ στο σύστημα απλό λογισμικό
Κι αντί να ψάχνω πέρασμα στον έρωτα να πάω
Το Δία να μου δείχνουνε στο χώμα και γυμνό
Ψάχνω τη δύναμη λοιπόν να πάρω ένα ψαλίδι
Μήπως και κόψω το σκοινί που σφίγγει την καρδιά
Πριν η ανάσα μου η μικρή χαλάσει σαν παιγνίδι
Και με πετάξουν άχρηστο σε κάποια αμμουδιά
Βγάζω απ’ τα μάτια μου λάσπη και χώμα
Κι όλα τα ψεύτικα τα δώρα εκδοτών
Μιλάει ο καθρέπτης και μου λέει άκου τώρα
Ο ουρανός δεν δέχεται αιχμάλωτο θεό
Με τον καιρό κατάλαβα πως ήταν μια παγίδα
Να μπω κι εγώ στο κάστρο τους και εκεί να κλειδωθώ
Κι αντί να χτίζω όνειρα τη νύχτα με τους ήχους
Κατάδικος στο κάστρο τους τις πέτρες να χτυπώ
Χάθηκαν τα παιδιά απ’ το παράθυρό μου
Ξυπόλυτη πια βλέπω την ελπίδα σε παγκάκια
Να περπατάει μόνη νύχτα στα σοκάκια
Τα όνειρα στα χέρια της να λιώνουν παγωτό
Με τον καιρό κατάλαβα πως ήταν μια παγίδα
Να μπω κι εγώ στο κάδρο τους να φωτογραφηθώ
Μα το κουστούμι πούλησα να βρω μια ελπίδα
Για να μιλώ στον ήλιο μου και στο μικρό μου γιό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου