Στον Ασύρματό σου
Κόσμο
Στην ανάσα μου ζεσταίνω λόγια συνωμοτικά
Γιατί θέλω την αγάπη μου να βλέπω
Και τον ήλιο να θυμώνει όταν έχει συννεφιά
Να μου ρίχνει λίγη σκόνη αν δεν προσέχω
Στα μεγάλα μου τα σχέδια τα κορμιά έχω γυμνά
Που με χρώματα ελπίζω να τα ντύσω
Και ο αέρας που φυσάει μου αφήνει σιγουριά
Μες τα μάτια σου να βλέπω να πατήσω
Στον ασύρματό μου κόσμο είναι ο φόβος μια σκιά
Μόνο ο χρόνος είναι τέρας που με τρώει
Μα εγώ είμαι πατέρας με μωρό στην αγκαλιά
Το πρωί κάθε Δευτέρας δείκτης είμαι σε ρολόι
Στον ασύρματό μου κόσμο κάποιος μέσα μου μιλά
Και με βγάζει απ’ τη νύχτα σαν πατέρας
Πριν σε αυτή γίνω κι εγώ μηχανή που αγαπά
Καυσαέρια και φωνές μιας πόλης τέρας
Στα μεγάλα σου τα μάτια βλέπω χρώματα νωπά
Κι έναν ήλιο που ζυγώνει και κοιτάζω
Σαν μητέρα με αγκαλιάζεις το κορμί φεύγει ψηλά
Τον ασύρματό σου κόσμο όταν θαυμάζω
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου