Το Αόρατο Λάσο
Πυκνή ομίχλη στην πόλη
Σύννεφα άσπρα η σκεπή
Ψάχνω στο δρόμο συγνώμη
Φίλους παλιούς στο χαρτί
Φωνές αφήνουν σημάδια
Πέτρες χτυπάνε με οργή
Κάποιοι μαλώνουν με γάτες
Ποιος θα αρπάξει ψωμί
Βρίσκω στο δρόμο αγάπες
Που έχουν βαμμένο μαλλί
Κρύβομαι μες τους διαβάτες
Πριν με τρομάξει η αλλαγή
Κλείνω τη νύχτα και βγαίνω
Στου ήλιου το κίτρινο μάτι
Να ρίξω πάλι το λάσο
Το αδύνατο για να πιάσω
Το φόβο εγώ τον γνωρίζω
Απ’ το ογδόντα και κάτι
Όταν στον πράσινο ήλιο
Είδα το όνειρο λίγο
Με ένα φακό σημαδεύω
Μες στη σιωπή όταν μένω
Κι ακούω φωνές του πατέρα:
Μαύρο σκοτάδι εδώ πέρα
Βλέπω το φαύλο σπασμένο
Όπου χτυπά η αγάπη
Βάζω το γκρίζο σε κύκλο
Με ένα φιλί ήλιο δείχνω
Σάκης Αθανασιάδης
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου