Η Συμμορία
Πίσω τον χρόνο να γυρίσεις σου ζητάω
Σε μια παρέα γειτονιάς θέλω να πάω
Στα όνειρά μου πέτρες να πετάω
Της μοναξιάς τα τζάμια να τα σπάω
Μικρά κορμιά που έκρυβαν άγρια αγόρια
Φορούσανε κασκόλ και πανωφόρια
Την πείνα τους χορταίναν απ' τα χνώτα
Ήταν τα βήματά τους στη ζωή τα πρώτα
Πίσω το χρόνο να γυρίσεις σου ζητάω
Σε συμμορία του απογεύματος να πάω
Μη μου χαλάσεις το όνειρό μου δεν γελάω
Σε συμμορία του απογεύματος να πάω
Σε μια παρέα γειτονιάς που έγινε μύθος
Χτυπούσα και χανόμουν ως συνήθως
Τον ουρανό σημάδευα στο στήθος
Χαλούσε η σφεντόνα ως συνήθως
Στα όνειρά μου πέτρες θα πετάω
Της μοναξιάς τα τζάμια να σου σπάω
Μη με ξυπνήσεις να με αφήσεις στο ζητάω
Σε συμμορία του απογεύματος να πάω
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου