Πάω πίσω τις μέρες βλέπω στη μνήμη μου φόβο
μπροστά κοιτάζω δεν βλέπω το δρόμο
μονάχα ένα άγριο ποταμό που μοιάζει να γελάει
μόλις παρασύρει το φεγγάρι στα νερά του και το σπάει
Ιερόσυλες κότες προσκυνούν τον βεζίρη
ποιά θα χτυπήσει ποιά για να σωθεί
θα φταίει η λάσπη η πολύ
κλείνω τα μάτια μη λερωθούν σε αυτό το πανηγύρι
Ένα περιστέρι κοιτάζει τη βροχή που λιώνει το χιόνι
ακούω ένα μπαμ πάω να δω, κόκκινο το λευκό
το δυνατό μπορεί να σκοτώνει
ιερόσυλες κότες προσκυνούν το θεό που πληρώνει
Ταξίδευε ο καπνός μακριά απ’ το αναμμένο τζάκι
κράτησα την καρδιά. έκαψα τα ξωτικά
μικρό το βήμα στις πέτρες της ελευθερίας
μα νοιώθω το αίμα να καίει την καρδιά
Πάω πίσω τις μέρες στη μνήμη βλέπω φόβο
κοιτάζω μπροστά δεν βλέπω το δρόμο
σε ένα αγόρι λέω τα χρώματα μη χάσεις
οι θάλασσες των ποιητών μια μέρα θα σε βρουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου