Τα Χριστούγεννα της Όλγας-Σάκης Αθανασιάδης

                                               

            Τα Χριστούγεννα της Όλγας

Την είχα γνωρίσει παλιά σε ένα μεγάλο μου κύμα

Μετά το καράβι της ζωής μου με πήρε μακριά

Μπορεί να ήτανε αλήθεια μπορεί να ήτανε ψέμα

Μες τα χιλιάδες μου πρέπει η μνήμη με απατά

Κατόπιν περνούσε συχνά η βροχή μου έφερνε νέα

Μέχρι που έφτιαξα καράβι με άστρα μικρά

Να ταξιδεύει Χριστούγεννα νύχτα

Να μου γεμίζει τα μάτια βοριά

Τα Χριστούγεννα της Όλγας ίσως είναι μαγικά

Ίσως να μαζεύει άστρα να τα έχει αγκαλιά

Τα Χριστούγεννα της Όλγας ίσως μοιάζουν με πουλιά

Που πετάνε απ’ τα δέντρα και περνάνε τα βουνά

Αυτό που θυμάμαι τις μεγάλες γιορτές είναι οι ευχές

Που πέφτουν στο χώμα και οι αγάπες  τους λιώνουν σαν χιόνι

Κι αυτό το μικρό της ψυχής μια αφορμή να βγω πιο πέρα

Που τα όνειρα στα φώτα απλά μεγαλώνουν μια μέρα

Τα Χριστούγεννα της Όλγας, της Μαρίας, τα δικά μου

Ίσως να είχανε αξία αν μιλούσε η ψυχή

Αν πετούσε ο βαρδάρης το κορμί σε μια γωνία

Και χανόταν η αγωνία και τα πίναμε μαζί

Σάκης Αθανασιάδης
το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015

Ατέλειωτες Ανατολές-Σάκης Αθανασιάδης

 Ατέλειωτες Ανατολές

Λίγο πράσινο θα κλέβω
Με τα μάτια
Στο ποτάμι θα ψαρεύω μνήμες
Αρώματα απ’ το Πάικο θα μαζεύω
Θα ’χω στα χέρια μου
Ένα βοριά ελευθερίας
Με τον κούρο του Ευρωπού
Για σημαία-λαθραία
Θα απλώνω χρώματα στο δρόμο
Τα κρυμμένα στο φως
Κι όταν σε πόλεις έρημες
Θα φτάσω
Λίγα αρώματα απ’ τη γη μου
Θα μοιράσω και ιστορία
Σάκης Αθανασιάδης

• o μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου, β΄ έκδοση (2014)

Γυμνή Περιοχή-Σάκης Αθανασιάδης

  Γυμνή Περιοχή
Τον έρωτα θα πληρώνεις
Στις νύχτες τους
Θα μιλάς σιγά
Τα μάτια θα κλείνεις
Θα φωνάζεις απών.
Κλειστά παράθυρα
Θα κλέβουν τα μεσημέρια
Σε μια οθόνη θα μιλάς
Στον εαυτό σου
Φιλιά από σένα σε σένα
Ήσυχες μέρες.
Σε πόλεις που έχουν αστυνόμους
Για τον έρωτα και τη μοναξιά
Σε πόλεις βαμμένες σαν εταίρες
Πόσες ανάσες σου ’χουν μείνει;
Σάκης Αθανασιάδης

• o μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου, β΄ έκδοση (2014)

Βιοτεχνία Ονείρων-Σάκης Αθανασιάδης

  Βιοτεχνία Ονείρων
Κατασκευάζω τους έρωτες
Όταν δεν έρχεται αγάπη
Λαχταρώ τη φωνή της να αρπάξω
Αγία η δύναμη της αγάπης.
Στο μυστικό μου εργαστήρι
Μαζεύω στάλα-στάλα τις λέξεις
Μικραίνω τον θεό
Και φτιάχνω ποιήματα
Σάκης Αθανασιάδης 

• o μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου, β΄ έκδοση (2014)

Κάποια Χριστούγεννα-Σάκης Αθανασιάδης

      Κάποια Χριστούγεννα

 

Για πάντα ξέρω θα γυρίζω πίσω

Την μάνα μου να δω με ένα φακό

Να σκαλίζει το χιόνι

Την νύχτα να τρέμει

Μέσα στο άσπρο μια φάτνη για να δω

 

Κάποια Χριστούγεννα βλέπω ένα φως

Ένα άσπρο φως στον ουρανό να χορεύει

Δεν ξέρω πως, μα ένα παιδί με γυρεύει

Να μου δείξει την φάτνη στο χιόνι

 

Κάποια Χριστούγεννα ένα αόρατο χέρι

Στον ουρανό με ταξιδεύει

Είναι ο πατέρας μου εκεί με γυρεύει

Να μου πάρει απ’ την ψυχή το θυμό

 

Για πάντα ξέρω θα γυρίζω πίσω

Μέσα στο άσπρο φως την φάτνη μου να βρω

Μα πρέπει πρώτα η νύχτα να αρχίσει να τρέμει

Να ’ναι Χριστούγεννα κι εγώ παιδί πάλι μικρό

Σάκης Αθανασιάδης 

οι ανάσες των εραστών (2014)

Στο δάσος του ονείρου-Σάκης Αθανασιάδης

                       

      Στο δάσος του ονείρου

Σφυρίζει ένα τρένο

Μα δεν υπάρχουν στις ράγες βαγόνια

Μονάχα ένα ματωμένο φεγγάρι στον ουρανό

Που θέλει στο μυαλό μου να μπει

Για να σπάσω αιώνια

Μα αφού έμαθα στον φόβο

Πρέπει από παντού να περάσω

Μόνος, μια αναπνοή πριν το τέλος

Στο δάσος του ονείρου να φτάσω

Στο δάσος του ονείρου

Να σε κρατάω αγκαλιά μες το χιόνι

Μες το άσπρο φως       

Να ακούω τι μου λένε τα μάτια σου

Να μην κρυώνω με τα πόδια γυμνά

Τα χέρια μου να απλώνω

Το φεγγάρι στα μαλλιά σου να πιάσω

Η ψυχή μου να μάθει την αγάπη

Κι αν όλα πάνε στραβά και δεν φτάσω

Θα έχει μείνει ο δρόμος

Και το τέλος θα γίνει η βροχή

Σε μια καινούργια διαδρομή

Γιατί θα πρέπει αυτή τη φορά να περάσω

Ποτάμια που σπάνε τις πόλεις

Τις μηχανές που τρώνε ανθρώπους

Στο δάσος του ονείρου να φτάσω

Να ακούσω τι μου λένε τα μάτια σου

Η ψυχή μου να μάθει την αγάπη

 Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)

The dream(Το όνειρο)Sakis Athanasiadis-English lyrics translation

The dream  (Το όνειρο)   Μετάφραση στα Αγγλικά   UncleKase

Μουσική:   Γιάννης Βελίκης (ARPEGGIOSMP) Ερμηνία:Έλλη Χατζή Στίχοι: Σάκης Αθανασιάδης

The dream

In my dream some night
The wind was blowing hard
Everywhere was dark in my street
But I was asking for some light

In my dream every night
I place a mark and I hit
I throw a stone in the dark
I break the cloudy glass

If love was hidden in the sea
I'm looking for her footprints, to get in her sand
I fly out of my body for a century
I drop a cloud and I become water

Whichever port I stop at
In my good dream
I'll be looking for sun and I'll find
So I can always keep it in my eyes

Whichever port I stop at
If you're there, so will I
Let me treat you a bit of love
Before I get out of my dream

If love fell into a turn
I throw a lasso and take her off the cliff
And once again I hear a voice that's now saying
"Make the dream look true"

And if my dream is wrong
And if the trip has land
I'll always find a road
To travel far away

If love was hidden in the sea
I'm looking for her footprints, to get in her sand
I fly out of my body for a century
I drop a cloud and I become water

If love fell into a turn
I throw a lasso and take her off the cliff
And once again I hear a voice that's now saying
"Make the dream look true"

https://lyricstranslate.com/el/oniro-dream.html-1Sakis Athanasiadis
https://lyricstranslate.com

Οι Ανάσες Εραστών-Σάκης Αθανασιάδης

      Οι Ανάσες Εραστών

Μπροστά εγώ πίσω η βροχή

Κι ανάμεσα μια έρημος πατρίδα

Κράτα καλά  τρέχω πολύ

Μη πέσουμε στου δήθεν την παγίδα

Πως να διαβάζω τα σημάδια του καπνού

Τα μονοπάτια  μου γεμίσανε αλάτια

Με χνώτα ενός μικρού αστού θεού

Και με προφήτες που έχουν σκόνη για τα μάτια

Τραβάω απ’ την πρίζα το καλώδιο

Σβήνω απ’ τον πίνακα τα λόγια των σοφών

Τόσοι πολλοί να μουρμουρίζουν λόγια ίδια

Φωτοτυπίες μες τη λάσπη των καιρών

Τραβάω απ’ την πρίζα το καλώδιο

Μες το σκοτάδι μου ο κόσμος των γυμνών

Κανένας δεν ακούγεται να λέει λόγια ίδια

Φτιάχνω τον κόσμο με ανάσες εραστών

Με σκόνη λες καταδικάζει

Ο χρόνος το άχρηστο παρόν

Και εμένα τρώει  το μαράζι

Στη σκόνη του να είμαι απών

Σάκης Αθανασιάδης

• τα παπούτσια του μάγου χρόνου και άλλα ποιήματα-Β’ έκδοση (2014)

Είμαι αυτός που ζητάς μόλις φύγω-Σάκης Αθανασιάδης

                              

Είμαι αυτός που ζητάς μόλις φύγω

Είμαι αυτός που χτυπάει η βροχή

Το γυμνό του σώμα

Είμαι αυτός που φωνάζει τη θάλασσα

Να περάσει το δρόμο να σε βρει

Ποιος ακούει τα κύματα

Ποιος κάθεται τη νύχτα στο παράθυρο

Ποιος ξενυχτάει απόψε

Το χιόνι που σκεπάζει τις πόλεις

Είμαι αυτός που ζητάς μόλις φύγω

Είμαι αυτός που σου λέει να διψάς

Για ένα φιλί το μικρό καλοκαίρι

Είμαι αυτός που ακούς να σου λέει

Είναι ωραίο το ταξίδι με το πλήθος

Μα είναι καλύτερα να μάθεις που πάει

Ποιος ακούει τις σφαίρες στο ποτάμι

Ποιος ακούει τον άνεμο που φωνάζει

Στα κόκκινα νερά

Φτηνά σώματα σαν άμμος

Που δεν θέλεις ή δεν μπορείς να τα δεις

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

Κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ-Σάκης Αθανασιαδης

Κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ

 

Μεγάλωσα να αναγνωρίζω μόνο το μαύρο και λευκό

Έτσι έμαθα να με φοβίζουν τα άλλα χρώματα

Μεγάλωσα να ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ

Να μη χαλάω τον ύπνο σε άδεια σώματα

 

Μεγάλωσα για να γυρίζω στο σπίτι να κρυφτώ

Να κλείνω τα παράθυρα να μην καώ στον ήλιο

Συνήθισα να λέω κάνε υπομονή θα ’ρθει η αγάπη

Μεγάλωσα στα ψέματα με ψέματα

 

Μα τώρα πια αναγνωρίζω πως η ζωή είναι στιγμές

Που ανεβαίνεις πιο ψηλά αν θες η πέφτεις μια για πάντα

Γι’  αυτό άκουσέ με μια φορά

Η αγάπη αύριο δίχως τέλος

 

Κάποτε γίνεται αγκαλιά κάποτε βέλος

Πονάει πιο πολύ αν φύγει

Η αγάπη είναι δάκρυ είναι δρόμος

Είναι ένα σύννεφο που βρέχει ασταμάτητα ονόματα

Άλλοτε φέρνει φως άλλοτε φέρνει γκρίζα σύννεφα

 

Μεγάλωσα κι ακόμα ψιθυρίζω να μη σας ενοχλώ

Γι’ αυτό μαζεύω θάλασσα, ουρανό και χώμα

Ψάχνω να βρω ένα θεό

Που αγαπάει το μαύρο, το λευκό κι όλα τα χρώματα 

Ένα φεγγάρι κοιτάζει απ’ το παράθυρο - Σάκης Αθανασιαδης (2018)

 

Εξορισμένος ποιητής-Σάκης Αθανασιάδης

Εξορισμένος ποιητής

Σε ένα έρημο νησί

Καίω την νύχτα με τσιγάρα

Εξορισμένος ποιητής

Που δεν αθώωσε κανένα με κερί

Μοιάζω με ανήλικο παιδί

Που το αφήσανε στο δρόμο τον χειμώνα

Μέσα στην κρύα την βροχή

Να δυναμώσει η ψυχή του και το σώμα

Βλέπω τον ήλιο που βουτά

Κόκκινη θάλασσα το αίμα μου στο σώμα

Σαν του φιλιού σου την φωτιά

Που μου θυμίζει ένα λάθος μου ακόμα

Κάτω απ’ τα αστέρια η φωτιά

Καίει το μέλλον, το παρόν μα και τον φόβο

Γιατί η ζωή είναι μικρή

Και δεν πετιέται σε συμβάσεις για έναν ρόλο

Μοιάζω με αδέσποτο σκυλί

Που παρατάει το καλοκαίρι του στο χώμα

Για να φυλάξει την τροφή

Απ’ τους προφήτες που αγάπησαν το σώμα

Εξορισμένος ποιητής

Απ’ την αγάπη την δική σου για το μέλλον

Σπάω την νύχτα με σφυρί

Όλες τις πέτρες της ψυχής που κρύβουν μίσος

  Το δαχτυλίδι της ελευθερίας -Σάκης Αθανασιάδης (2020)