Σταυρός από αλάτι
Ποτάμια που έχασαν τα νερά τους και γίνανε χωράφια
Τρέχουν στον ύπνο μου ψάχνοντας την θάλασσα
Λίμνες που το σώμα τους κάηκε κι έγιναν καλάμια
Ζητιανεύουν νερό κάτω απ’ τα παράθυρα
Κορίτσια που ήπιαν κρασί απ’ τα όνειρά τους
Χωρίς να έχουν προλάβει
Να σπάσουν τα μάτια τους στον δρόμο
Τρέχουν στον ύπνο μου ξυπόλυτα στην χωμάτινη λίμνη
Μέσα στο μεγάλο μου όνειρο
Σβήνω όλες τις θρησκείες που σκοτώνουν το αίμα
Γιατί αν υπάρχει θεός θα είναι νερό που γυρίζει στο ποτάμι
Καθαρό φως, σταυρός από αλάτι
Σαν αυτόν που φτιάχναμε παιδιά να σταματήσει η
καταιγίδα
Πουλιά τρέχουν να περάσουν την βροχή
Αλλάζουν σχηματισμούς σαν στρατιώτες στα σύνορα
Ζηλεύω αυτά τα πουλιά που αντέχουν τον «πολιτισμό»
Και ποτέ δεν θα γνωρίσουν τον ψηφιακό του παράδεισο
Αυτόν που κοιτάζω εγώ τώρα στα χέρια των παιδιών σας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου