Το μαχαίρι μου είπες, το μαχαίρι που τρυπάει το σύννεφο
Θα πρέπει να το ψάξεις στη σκόνη των δρόμων
Το καθαρό του το νερό που σπάει τα δόντια των νόμων
Θα πρέπει να το πιεις για να αλλάξεις
Τη ψυχή σου μου είπες, τη ψυχή σου που πηγαίνει στο σύννεφο
Θα πρέπει να την φτιάξεις με φωτιές
Στον άνεμο να αντέχει να καίει τις κραυγές
Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές
Από τότε γυρίζω στους δρόμους
Σημαδεύω τα σύννεφα και πετώ τη φωνή μου
Σημαδεύω τον εαυτό μου μα φοβάμαι να παραιτηθώ
Γιατί το όνειρο φωνάζει: Έλα πιάσε με, είμαι εδώ
Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα αν ζεις για άλλες ζωές
Και ελπίζω πως θα βρω το μαχαίρι να τρυπήσω το σύννεφο
Το καθαρό του το νερό να μου φέρει πίσω τη ψυχή
Που φεύγει λίγο- λίγο απ’ το κορμί μου
Σάκης Αθανασιάδηςτο γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων-2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου