Το δάσος της ειρήνης
Κάποτε γνώρισα την ευτυχία
Μετά κατάλαβα πως ήταν δρόμος
Που είχε βιαστικά περάσει
Ακολουθώντας τη βροχή
Τώρα στην έρημο έχω ξεχάσει
Μεγάλο το ταξίδι μου ο ήλιος θα με βρει
Χαμήλωσα τα μάτια μου σκόνη μη με σκεπάσει
Άγνωστο πότε το ποτάμι θα φανεί
Κάποτε ο ήλιος χάθηκε οι άνθρωποι παγώσαν
Απ’ το σκοτάδι που είχε πάρει η ψυχή
Αγάπες έφτυναν το σώμα τους και πάνε
Μέσα στο δάσος της ειρήνης φυλακή
Έτσι σταμάτημα τον έρωτα να ψάχνω
Από τη γέφυρα να φύγω των πιστών
Κι ανάβω το φακό μου λίγο-λίγο
Μέσα στη θάλασσα των κόκκινων νεφών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου