Γιατί δεν Έμαθες Ποτέ
τη Νύχτα
Μες τα ποτά αν και κολύμπαγες τις νύχτες
Τον ήλιο μάζευες κρυφά
Στο μαξιλάρι σου να τον αφήσεις
Τα όνειρά σου να είναι μακρινά
Γι' αυτό δεν έμαθες ποτέ η νύχτα
Τι λόγια λέει αν έχει δόντια κοφτερά
Αφού είχες πέσει απ’ του ήλιου σου το βέλος
Και τα όνειρά σου έφερναν δροσιά
Γιατί δεν έμαθες ποτέ τη νύχτα
Γιατί δεν έμαθες να ζεις χωρίς καρδιά
Είναι φορές που νοιώθω να φοβάμαι
Πως είναι ο δρόμος δίχως φως
Και τα λουλούδια στάχτη γίνονται και πάνε
Σαν να τα χτύπησε του πάγου ο θυμός
Μα δεν μπορείς να βρεις τίποτα πιο ωραίο
Να ξεθολώσει το μυαλό μου ευτυχώς
Από ένα άγριο λουλουδάκι
Να μου χαρίσεις να γνωρίσω λίγο φως
Σάκης Αθανασιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου